Το μήνυμα του Προέδρου της Δημοκρατίας για την 25η Μαρτίου

 Στο μήνυμα του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας αναφέρει τα εξής:
 «Τιμούμε σήμερα την επέτειο της 25ης Μαρτίου, μία ημέρα έμπνευσης και συγκίνησης. Το έπος της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας μας θυμίζει τα ιδανικά για τα οποία πολέμησαν οι αγωνιστές του ‘21.
 Ήταν ο δικός τους άδολος και αγνός πατριωτισμός που αφύπνισε το υποσυνείδητο του λαού, ενεργοποιώντας παράλληλα το κίνημα του φιλελληνισμού η απήχηση του οποίου έλαβε παγκόσμιες διαστάσεις. Η διεθνής κοινή γνώμη θαύμασε τον ελληνικό ηρωισμό, συγκλονίστηκε και διδάχθηκε. Στις μέρες μας, η αντιμετώπιση μίας ιστορικής πρόκλησης όπως η οικονομική κρίση απαιτεί ανάλογη αφοσίωση σε ένα κοινό και υψηλό όραμα που θα δίνει διέξοδο σε έναν κόσμο ευμετάβλητο και κάποιες φορές δραματικά εύθραυστο.
Η τραγωδία που βιώνει η Ιαπωνία μας θυμίζει τη φθαρτότητα της ύλης, τη ματαιότητα του καταναλωτισμού και του πλούτου, την ασημαντότητα της ανθρώπινης ζωής μπροστά στην απολυτότητα της φύσης. Μας συγκλονίζει και εγείρει προβληματισμό ως προς την τήρηση στοιχειωδών κανόνων ασφάλειας αλλά επίσης ως προς τις αρχές της λελογισμένης χρήσης της Επιστήμης.
Η παράλογη επιμονή της Τουρκίας να χτίσει πυρηνικό εργοστάσιο σε ένα σημείο ιδιαίτερα σεισμογενές, θέτοντας σε κίνδυνο τόσο τον ελληνικό χώρο όσο και την ασφάλεια των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής, πρέπει να απαντηθεί άμεσα. Σε επίπεδο θεσμικό και με την απαραίτητη συνδρομή των εταίρων μας, η Τουρκία οφείλει να καταλάβει πως δεν ζει μόνη αλλά συνυπάρχει σε ένα διεθνές περιβάλλον με συγκεκριμένους κανόνες και όρια.
Με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, καλούμαστε να κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη του ’21. Το οφείλουμε εξάλλου στους αγωνιστές της Επανάστασης, και ακόμα περισσότερο στη νέα γενιά που αναζητά πρότυπα και σημεία αναφοράς».

Ο αμερικανός στρατηγός Wesley Clark αποκαλύπτει πως από το 2001 οι ΗΠΑ είχαν αποφασίσει να πλήξουν τη Λιβύη και όχι μόνο...

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν καταδίκασε τη χρήση βίας κατά της Λιβύης

  
Ο Ρώσος πρωθυπουργός, Βλαντιμίρ Πούτιν, καταδίκασε σήμερα τη χρήση βίας κατά μιας τρίτης χώρας, αναφερόμενος στην απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που επιτρέπει στρατιωτική δράση στην Λιβύη. Ο Βλ.Πούτιν ήταν ιδιαίτερα αιχμηρός και δήλωσε, μετά το δεύτερο κύμα αεροπορικών επιθέσεων από τις δυτικές δυνάμεις, ότι η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας θυμίζει... "μεσαιωνικά καλέσματα για σταυροφορίες". Επίσης τόνισε ότι η ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών έχει γίνει μια ισχυρή τάση στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και ότι τα γεγονότα στη Λιβύη δείχνουν ότι η Ρωσία πρέπει να ενισχύσει τις δικές της αμυντικές ικανότητες.
"Όλο αυτό γίνεται με το πρόσχημα της υπεράσπισης του άμαχου πληθυσμού. Πού είναι η λογική; Πού είναι η συνείδηση; Σε αυτό δεν υπάρχει ούτε το ένα ούτε το άλλο" υποστήριξε, χαρακτηρίζοντας ότι η απόφαση του ΟΗΕ είναι "ελλιπής και ελαττωματική". Με την ευκαιρία ανακοίνωσε ότι η Μόσχα θα διπλασιάσει από το 2013 την παραγωγή της σε συστήματα στρατηγικών πυραύλων.
Newsroom ΔΟΛ

Πως να κάνετε πλύση εγκεφάλου. Ομιλία πρώην σοβιετικού πράκτορα

Το "Δόγμα Σοκ" εφαρμόζουν στην Ελλάδα

Το «δόγμα του Σοκ» είναι εδώ: Διαμοιράζουν τα ιμάτια της χώρας! Στο διάστημα έως την Σύνοδο κορυφής της 24ης - 25ης Μαρτίου της Ε. Ένωσης, ολοκληρώνεται το σκηνικό της «διατεταγμένης πτώχευσης» και της οργανωμένης καταλήστευσης και μειοδοσίας σε βάρος της χώρας. Από τις ως τώρα αποφάσεις και ενώ εξελίσσεται η παρέμβαση και του Αμερικανικού παράγοντα, ο οποίος δρα μέσω του Δ.Ν.Τ. αλλά αξιοποιεί παράλληλα την νέα κατάσταση με σκοπό την διαίρεση της Ελληνικής επικράτειας, τον έλεγχο των ζωνών γεωπολιτικού ενδιαφέροντος και των ενεργειακών πόρων του Αιγαίου, είναι εμφανή τα εξής: Με την συναίνεση της κυβέρνησης της ξένης κατοχής, ετοιμάζεται Μνημόνιο Νο 2 και επιβολή καθεστώτος τριτοκοσμικού - κατοχικού επιπέδου μισθών, ημερομισθίων, συντάξεων και κοινωνικών επιδομάτων, νέες αυξήσεις-φωτιά των τιμολογίων των πρώην ΔΕΚΟ, οριστική κατάργηση των αυτοαπασχολούμενων και της μεσαίας τάξης, κατάργηση του ΕΣΥ, της δημόσιας Παιδείας κ.τ.λ. Οδηγούμαστε ταχύτατα σε μεθοδευμένη ολική οικονομική απορύθμιση και σε πολιτικές τύπου «δόγματος του Σοκ», σε πολιτικές τύπου Χιλής του Πινοσέτ και Αργεντινής, ώστε: A) Αφενός να επέλθει πλήρης κατάρρευση και κατ΄ επέκταση πλήρης απαξίωση της Ελληνικής Οικονομίας προς όφελος των υποψήφιων αναδόχων-«επενδυτών» του Ευρωπαϊκού Βορρά και των σχεδίων της Νέας Τάξης πραγμάτων για διεθνή υποβάθμιση, διαμελισμό και αποσύνθεση της χώρας. (Ήδη με το Μνημόνιο Νο 1 το ξήλωμα της παραγωγής και της πραγματικής Οικονομίας ήταν τέτοιο ώστε παρά την πρωτοφανή φορομπηξία τα έσοδα του Προϋπολογισμού τον Ιανουάριο να υπολείπονται 900 εκ.ΕΥΡΩ! ενώ δεν είναι τυχαία η κλιμάκωση των παραβιάσεων εθνικού θαλάσσιου χώρου οι οποίες παγιώνονται πλέον σε βάθη όπως αυτό μεταξύ Σκύρου και Εύβοιας!) B) Αφετέρου να αιτιολογηθεί η ολοκλήρωση των Νεοφιλελεύθερων αναδιαρθρώσεων και η επιβολή του κοινωνικού Μεσαίωνα. Να ολοκληρωθεί η επιβολή του μοντέλου το οποίο αποτελεί τον διακαή πόθο, την «κρυφή ατζέντα» και το πολιτικό πρόγραμμα του παρασιτικού καρτέλ των τραπεζών και του διεφθαρμένου πολιτικού καθεστώτος που λυμαίνεται επί μια 20/ετία την οικονομία. Συγχρόνως, καταβάλλεται προσπάθεια ώστε η εκχώρηση του «φιλέτου» των 50δις ΕΥΡΩ από τον εθνικό πλούτο να λάβει χώρα χωρίς να κηρυχτεί επίσημη πτώχευση! Να υπάρξει ελεγχόμενη χρεοκοπία έτσι ώστε να παραταθεί κατά τον μέγιστο δυνατό χρόνο η καταβολή των δόσεων των αμαρτωλών, νομικά επαχθών, και ήδη εξοφλημένων δανείων και να επιτευχθεί η μέγιστη άντληση πόρων και η διαιώνιση της αρπαγής του παραγόμενου εθνικού προϊόντος από τον Ευρωπαϊκό Βορρά. Για τον σκοπό αυτό αναζητείται κατάλληλο νομικό πλαίσιο το οποίο - κατά παγκόσμια πρωτοτυπία - θα «νομιμοποιεί» την αρπαγή των περιουσιακών στοιχείων της χώρας και κυρίως θα «κατοχυρώνει» τα όσα σπεύδει να συνομολογήσει η κυβέρνηση των κουϊσλιγκς, για να καταστούν κατά το δυνατόν δεσμευμένες οι... επόμενες κυβερνήσεις, να πιέζονται για να υπακούσουν και να εκτελέσουν τις πολιτικά απαράδεκτες και νομικά άκυρες συμφωνίες. Αναζητείται τέλος και η αναγκαία πολιτική στήριξη του Μνημονίου 2 από δυνάμεις οι οποίες στο όνομα της παραμονής στο αντιδραστικό «Σύμφωνο του ΕΥΡΩ» των 17, της αποτροπής μιας μονομερούς διαγραφής του χρέους από την χώρα μας και της εμπόδισης της δικαστικής δίωξης εναντίον των πολιτικών ηγεσιών της διαφθοράς, θα πλαισιώσουν τη κυβέρνηση, πράγμα το οποίο οδηγεί - αργά ή γρήγορα - σε εκλογές. Εκλογές οι οποίες για να χειραγωγήσουν και να κάμψουν την αναμενόμενη κοινωνική έκρηξη είναι πολύ πιθανό να επιχειρηθεί να συνδυαστούν ακόμη και με πορεία εκτροπών και παραβιάσεων κατακτημένων από την Μεταπολίτευση κανόνων της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Με τις αποφάσεις της Ε. Ένωσης και του Δ.Ν.Τ. το συνολικό χρέος της χώρας αυξάνεται ενώ τα spread, είτε με απευθείας αγορά των Ελληνικών ομολόγων από την Ε.Κ.Τ. είτε όχι, θα συνεχίσουν να κινούνται στα επίπεδα των 700-1.000 μονάδων βάσης όταν τα επίπεδα χωρών με ανάλογο συνολικό χρέος (δημόσιο συν ιδιωτικό), όπως η Ισπανία, είναι 200-250 μονάδες! Η Ελλάδα διαχωρίζεται για να αποτελέσει την πρώτη χώρα της Δύσης - θύμα της Παγκοσμιοποίησης του Γερμανικού οικονομικού Ράϊχ και της ιεράς συμμαχίας ΗΠΑ-Ε.Ένωσης που διαδέχθηκε τον ψυχρό πόλεμο. Υπό αυτές τις εξελίξεις η δημοκρατική εξέγερση του λαού και η συγκρότηση Παλλαϊκού Εθνικού Μετώπου, η συγκρότηση ενός νικηφόρου νέου ΕΑΜ για μια ριζικά διαφορετική εξουσία, αποκτούν χαρακτηριστικά επείγουσας εθνικής και κοινωνικής-ταξικής αναγκαιότητας για τον τόπο. Αντισταθείτε!

Wikileaks..Τι λένε για Καραμανλή, Σαμαρά και Ντόρα

Δημοσίευμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ:

«Η επανεμφάνιση του φιλοαμερικανού Αντώνη Σαμαρά από την πολιτική ερημιά» γράφει ο πρέσβης των ΗΠΑ τον Ιανουάριο του 2009 για τον σημερινό αρχηγό της Ν.Δ. και νεοδιορισθέντα τότε υπουργό Πολιτισμού Αντώνη Σαμαρά «είναι καθαρά σχεδιασμένη ως ένας τρόπος να επανεισαχθεί στην κυβέρνηση της Ν.Δ. προετοιμάζοντάς τον για μεγαλύτερα πράγματα στο μέλλον».

Στο ίδιο τηλεγράφημα, που φέρει τη διαβάθμιση «εμπιστευτικό», ο πρέσβης γράφει για τον Σαμαρά: «Θα του ταίριαζε περισσότερο κάποιο από τα οκονομικά υπουργεία ή το υπουργείο Εξωτερικών, στο οποίο κάποτε ήταν υπουργός, αλλά τώρα μάλλον δεν θα μπορούσε να δουλέψει με την Μπακογιάννη ή από κάτω της». Αλλωστε, συνεχίζει ο πρέσβης, «όταν έπεσε η κυβέρνηση του πατέρα της το 1993, ο Σαμαράς έφυγε από τη Νέα Δημοκρατία για να κάνει το δικό του μικρό κόμμα, δείχνοντας έτσι τη δυσαρέσκειά του στη μαλακή στάση του Μητσοτάκη στο θέμα της “Μακεδονίας”».

Οι Αμερικανοί, που γνωρίζουν πολύ καλά -ως φαίνεται- τα βιογραφικά στοιχεία του Σαμαρά, σημειώνουν στο τηλεγράφημα που περιγράφει τους δελφίνους της Ν.Δ. τον Σεπτέμβριο του 2009 ότι «ο Σαμαράς είναι υπεύθυνος για την ανάδειξη του θέματος της ονομασίας των Σκοπίων σε τρίτο πυλώνα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής». Η πρεσβεία επίσης θεωρεί σημαντικό να αναφέρει ότι είναι πολύ πιο συντηρητικός από τους αντιπάλους του και ιδιαίτερα από την Ντόρα Μπακογιάννη.

Ο πρέσβης σχολιάζει για τη διαδοχή στη Ν.Δ. ότι «ο Σαμαράς ελπίζει στη στήριξη της καραμανλικής «φυλής» και των συμμάχων της που θέλουν να βρουν ένα αντίπαλο για τη μητσοτακική «φυλή» που εκπροσωπείται από την Μπακογιάννη. Σίγουρα δεν υπάρχει κίνδυνος να έχει κάνει ο Σαμαράς κάποια συμφωνία με την Μπακογιάννη, οι δυο τους έχουν προσωπική έχθρα από παλιά, μετά τον ρόλο που διεδραμάτισε ο Αντώνης Σαμαράς στην πτώση της κυβέρνησης του πατέρα της».

Ενέργεια

Η ενόχληση με τα ανοίγματα Καραμανλή στον Πούτιν

Οι Αμερικανοί αντιμετώπιζαν με μεγάλη δυσπιστία και ανησυχία το άνοιγμα του Καραμανλή προς τη Ρωσία. Η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα έστειλε ένα τηλεγράφημα στις 19 Δεκεμβρίου 2007 ύστερα απο την επίσκεψη του Καραμανλή στη Μόσχα με τον τίτλο «Ο Ελληνας πρωθυπουργός στη Μόσχα. Η ρητορεία (εξ’ όσων φαίνεται) δεν συνάδει με τις πράξεις». Το τηλεγράφημα αναφέρεται στη συμφωνία Καραμανλή - Πούτιν για συνεργασία στον αμυντικό τομέα, η οποία όμως δεν πήρε συγκεκριμένο χαρακτήρα. Η πρεσβεία υπενθύμισε βέβαια ότι λίγο πριν το ΚΥΣΕΑ είχε αποφασίσει την αγορά μερικών εκατοντάδων θωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού τύπου BMP.

Σύμφωνα με την πρεσβεία «οι κινήσεις του Καραμανλή σε σχέση με τη Ρωσία αντιμετωπίζονται θετικά από τον Τύπο και την κοινή γνώμη, η οποία λαμβάνει υπ’ όψη της την κοινή ορθόδοξη παράδοση ενώ χαρακτηρίζεται και από μια αριστερή νοσταλγία. Υπόγράφοντας τη συμφωνία για τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη με τους Ρώσους και τους Βούλγαρους ο Καραμανλής θέλει να δημιουργήσει την αίσθηση ότι η Ελλάδα καθίσταται ενεργειακός κόμβος. Προσπαθεί να εμφανισθεί ότι παίρνει μια ισορροπημένη θέση μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, σε αντίθεση με αυτό που αντιλαμβάνεται η κοινή γνώμη ως ανοικτά φιλοαμερικανική στάση της υπουργού Εξωτερικών Μπακογιάννη. Πολλοί όμως Ελληνες διπλωμάτες, στρατιωτικοί και ειδικοί είναι σκεπτικοί και ανησυχούν ότι η Ελλάδα βαδίζει σε ένα επικίνδυνο μονοπάτι. Δεν πιστεύουμε ότι η προσέγγιση του Καραμανλή με τη Μόσχα αποτελεί θεμελιώδη αλλαγή στην ελληνική πολιτική. Σε ορισμένα θέματα, όπως την υπογραφή της συμφωνίας για τον αγωγό South Stream και τα συγχαρητήρια προς τον Πούτιν για τη νίκη του στις εκλογές για τη Δούμα, ο Καραμανλής έχει πάρει αποφάσεις που δεν μας βοηθούν. Ο Καραμανλής πιστεύει προφανώς ότι μπορεί να κρατήσει μια ισορροπία στις σχέσεις του με τη Ρωσία και τη Δύση. Ο κίνδυνος είναι, καθώς έρχεται πιο κοντά στη Μόσχα στην ενέργεια, να βρεθεί η Αθήνα υπό πίεση για να συμμαχήσει με τους Ρώσους σε άλλα θέματα, όπως οι σχέσεις με το Ιράν. Εχουμε πει στους Ελληνες ότι δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τη βελτίωση των ελληνορωσικών σχέσεων. Την ίδια στιγμή αναρωτιόμαστε πώς μπορεί η Ελλάδα να συμβιβάσει την υποστήριξή της στον αγωγό TGI (Toυρκίας - Ελλάδος - Ιταλίας) με τον ανταγωνιστικό αγωγό South Stream, ερώτημα στο οποίο δεν έχουμε λάβει ικανοποιητική απάντηση».

Ο ίδιος ο Καραμανλής συζήτησε το θέμα αυτό με τον πρέσβη Σπέκχαρντ στην πρώτη τους συνάντηση. Στο τηλεγράφημα της 5ης Ιανουαρίου 2008 ο Σπέκχαρντ αναφέρει ότι ο Καραμανλής είπε «ότι η Ρωσία θέλει να γίνει ηγετική δύναμη». Σχολίασε ότι «ο Πούτιν δεν είναι δάσκαλος δημοκρατίας», «αλλά πρόσθεσε «δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι αξίες της Ελλάδος δεν θα αλλάξουν, αλλά η Ρωσία είναι σημαντική χώρα και η Ελλάδα χρειάζεται να έχει καλές σχέσεις μαζί της. Για παράδειγμα πολλοί περισσότεροι Ρώσοι τουρίστες έρχονται στην Ελλάδα. Και μετά βεβαίως υπάρχουν τα ενεργειακά θέματα».

Σε σχέση με τον αγωγό South Stream ο Καραμανλής «ισχυρίσθηκε οτι οι Ρώσοι θα τον κατασκεύαζαν ούτως ή άλλως, οπότε είναι καλύτερο για μας να περάσει από την Ελλάδα». Οταν ο πρέσβης του είπε ότι είναι ανταγωνιστικός με τον αγωγό TGI, o Kαραμανλής υποβάθμισε τη σημασία του λέγοντας πως «θα είναι δύσκολο και χρονοβόρο να αρχίσει η κατασκευή του. Οσο για τον TGI ο Πούτιν τον ρώτησε τι φυσικό αέριο θα πάρει η Ελλάδα μέσω του TGI. Ο Καραμανλής απάντησε «από το Αζερμπαϊτζάν» και ο Πούτιν του είπε «αυτοί δεν έχουν αέριο». Σε ένα από τα δεκάδες τηλεγραφήματα που οι Αμερικάνοι διπλωμάτες καταπιάνονται και αναλύουν τη σχέση Ελλάδας - Ρωσίας, ο επιτετραμένος της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα Κάντριμαν καταλήγει: «Στους Ελληνες ακόμα και όταν κάνουν τους “δύσκολους” αρέσει η πολιορκία από τους Ρώσους. Ο Πούτιν έχει επισκεφτεί ήδη 2 φορές την Ελλάδα γι’ αυτό και οι επισκέψεις Αμερικανών υψηλόβαθμων αξιωματούχων είναι ιδιαίτερα σημαντικές».

Η κρίση Ρωσίας - ΓεωργίαςΟταν ξέσπασε η κρίση στις σχέσεις Ρωσίας - Γεωργίας τον Αύγουστο του 2008, οι Αμερικανοί θορυβήθηκαν από τη στάση της Ελλάδος. Τηλεγράφημα της Νο2 της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα Ντέμπορα Μακάρθι ( 22 Αυγούστου 2008) ανέφερε πως «επίκειται επίσκεψη Ρώσων ειδικών αμυντικής βιομηχανίας για να συζητήσουν την αγορά των θωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού και η ελληνική Βουλή έχει προγραμματίσει την επικύρωση της συμφωνίας για τον αγωγό South Stream. «Εργαζόμαστε για να ακυρώσουμε και τις δύο αυτές ενέργειες που θεωρούμε ότι δεν είναι σωστές, αλλά λαμβάνουμε ανάμεικτα μηνύματα απο Ελληνες αξιωματούχους». Οι Αμερικανοί διπλωμάτες ήλθαν σε επαφή με τον Μπίτσιο, διπλωματικό σύμβουλο του Καραμανλή, τον γενικό γραμματέα του υπουργείου Εξωτερικών, Αγαθοκλή κ.α.

Στο τηλεγράφημα αναφέρεται ότι ο πολιτικός σύμβουλος της πρεσβείας ήλθε σε επαφή με τον Αντώνη Σαμαρά «ο οποίος θεωρείται έμπιστος του Καραμανλή. Εκείνος συμφώνησε απολύτως ότι η επίσκεψη των Ρώσων ειδικών για τα θωρακισμένα οχήματα δεν θα έμοιαζε καλή και υποσχέθηκε ότι όλοι όσοι έπρεπε να το μάθουν, θα το μάθαιναν». Ο στρατιωτικός ακόλουθος, σύμφωνα με το ίδιο τηλεγράφημα, ήλθε σε επαφή με τον αρχηγό Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγό Γράψα, ο οποίος διευκρίνισε ότι το υπουργείο και οι Ενοπλες Δυνάμεις «δεν είχαν τίποτα να κάνουν με την επίσκεψη και συνεπώς δεν μπορεί να την αναβάλει ή να την ματαιώσει».

Ο Γράψας «συνέχισε εκφράζοντας πολύ αρνητικές απόψεις για τους Ρώσους» και υποσχέθηκε την υποστήριξη της Ελλάδος «με την παροχή στρατιωτικών δυνάμεων, ανθρωπιστικής βοήθειας και υποστήριξη όπως π.χ. την παροχή αδειών για υπερπτήσεις κλπ.».

Το τηλεγράφημα κατέληγε με τη διαπίστωση πως «οι δηλώσεις της Μπακογιάννη στις Βρυξέλλες και οι δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων υποστήριξαν την εδαφική ακεραιότητα της Γεωργίας και την ανάγκη γρήγορης αποχώρησης των ρωσικών στρατευμάτων. Ο πρωθυπουργός Καραμανλής παραμένει σιωπηλός επί του θέματος έως τώρα».

Η επιτετραμμένη της πρεσβείας επαναλάμβανε πάντως την ανάγκη να ακυρωθούν τόσο η επίσκεψη των Ρώσων ειδικών όσο και η επικύρωση από τη Βουλή της συμφωνιας για τον South Stream.

kathimerini.gr

Αναδημοσίευση από  http://taxalia.blogspot.com

ΤΟ «ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ» ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ

 Τους τελευταίους μήνες ζούμε το αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας πορείας της χώρα μας που ξεκίνησε γεμάτη ελπίδες και αυτοπεποίθηση για ένα καλύτερο αύριο και για μια ελληνική κοινωνία που θα στηρίζονταν στην τεράστια πνευματική της κληρονομιά σαν το μεγαλύτερο όπλο στις σύγχρονες προκλήσεις. Το παιχνίδι όμως ήταν από την αρχή σημαδεμένο.  Και το δηλητήριο έδρασε όπως στον βάτραχο που τον ρίχνεις σε μια χύτρα με κρύο νερό και στη συνέχεια την ζεσταίνεις σιγά σιγά με αποτέλεσμα να χάσει τα αντανακλαστικά του και να μείνει εγκλωβισμένος ώσπου θα βράσει χάνοντας την ζωή και την ύπαρξη του.

Αυτό το δηλητήριο δηλητηρίασε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωή μας και στη συνέχεια την ατομική μας προσωπικότητα που μετατράπηκε από αγωνιστική και φιλόπονη σε αναίσθητη και συμβιβαζόμενη για το υποτιθέμενο προσωπικό και ιδιοτελές όφελος Αυτό το προσωπικό συμφέρον και το ιδιοτελές όφελος θα ήταν αυτό που θα κατάστρεφε στην συνέχεια με τραγικές συνέπειες το όλο, δηλαδή την ύπαρξη του ελληνισμού που επί χιλιετίες φώτισε πνευματικά πολιτιστικά και θρησκευτικά με τον φάρο της ορθοδοξίας δεκάδες ξένους λαούς. Αποτέλεσμα, η διεθνής περιφρόνηση, η ντροπή να λες ότι είσαι Έλληνας και το κυριότερο η προκλητική δικαίωση των αδικιών σε βάρος των εκατομμυρίων αλλοτριωμένων συνειδήσεων που παρακολουθούν ανίδεοι τα όσα συμβαίνουν και το κυριότερο ανίκανοι να αντιδράσουν.

Πράγματι είναι χαρακτηριστικό και συγχρόνως καταπληκτικό η πορεία   της αδρανοποίησης των αντανακλαστικών ενός από τους πιο φλεγματικούς λαούς του κόσμου, ίσως αξία,(αν και δεν πιστεύουμε στην σύγχρονη ψυχολογία), εκτενούς ψυχολογικής ανάλυσης.

Ο Έλληνας από υπερήφανος Ρωμιός κατάντησε Νεοέλληνας χωρίς καμιά συναίσθηση της ταυτότητας του. Νεολαία που εκτός από την γνωστή φράση, «άντε ρε μ….», δεν ξέρει ούτε να μιλήσει ελληνικά. Δημόσιοι φορείς που καλλιεργούν συνέχεια με συστηματική πλειοδοσία την ηλιθιότητα, φαινόμενο που δεν συναντάται σε καμία χώρα σε όλο τον κόσμο σε τέτοια μεγέθη. Ένας κόσμος χαμένος στην αποχαύνωση και στην εικονική δημοκρατία,  ήταν ότι πιο θλιβερό θα μπορούσε κανείς να φανταστεί γι αυτή την χώρα πριν από τέσσερις ή πέντε δεκαετίες. 

Η τεχνολογική έκρηξη θα έβαζε την τελική ταφόπετρα στο πιστεύω και στην όποια αγωνιστικότητα είχε επιζήσει από τις θύελλες του παρελθόντος. Το φιγουράτο αυτοκίνητο, (η τζιπάρα), είχε γίνει η κοινωνική μας καταξίωση. Το άμεσο και εύκολο κέρδος έγινε η αξιοκρατία μας. Μεγαλόσχημοι επιχειρηματίες που γεννιούνταν μέσα σε μια νύχτα, εξαφανίζονταν την επόμενη αποκομίζοντας όσα περισσότερα μπορούσαν, κατακλέβοντας το κράτος, που για αυτούς δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια διαλυμένη μηχανή και μια ευκαιρία για εύκολο πλουτισμό. Πολιτικοί και πολιτικάντηδες που το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν το πόσο περισσότερο θα μπορούσαν να «αρμέξουν» τον κρατικό κορβανά για να κτίσουν τις βιλάρες τους. Τα παιδιά μας κατάντησαν αιχμάλωτα κάποιας οθόνης ενώ η επικοινωνία, το κοινό τραπέζι  έγινε…κινητή τηλεφωνία.   Η διάλυση της οικογένειας που ήταν το τελευταίο προπύργιο σε μια Ευρώπη που ήδη είχε καταστρέψει τους οικογενειακούς θεσμούς, έγινε η εκσυγχρονιστική μας προοδευτικότητα. Η ολοκληρωτική καταστροφή κάθε έννοιας της παιδείας και του σχολείου, που την δεκαετία του εξήντα ήταν ένα αξιοθαύμαστο, (παρά  τα πενιχρά μέσα της εποχής), όπλο της δημιουργίας ανθρώπων με χαρακτήρα, είναι το επιστέγασμα του εκσυγχρονιστικού νεοελληνισμού μας.   

Ο Νεοέλληνας δεν θα ενδιαφέρονταν πλέον για τίποτα εκτός από την καλοπέραση, το καλό φαΐ, τις καλές διακοπές, τα καλά μπαράκια τα βραδινά ξενυχτάδικα με το νυχτοκάματο όπου νεαρές καλλίγραμμες κοπέλες πάνω στα τραπέζια που κάποτε τα ευλογούσαμε για να φάμε τον επιούσιο, σήμερα τα βρωμίζουν πατώντας  πάνω τους με τις λικνίζουσες ημίγυμνες φιγούρες τους. Τα διαζύγια, οι εκτρώσεις και η ελεύθερη σχέση με την κάθε λογής σεξουαλική ανωμαλία, κυριάρχησαν σταδιακά ενώ αυτοί που επέμεναν στα παραδοσιακά ήθη θεωρούνται οπισθοδρομικοί και αποβλητέοι. Μια ολόκληρη δηλαδή έντεχνη, σταδιακή, αλλά συστηματική εκστρατεία καταστροφής του ρωμαϊκού φρονήματος και της πλήρους επικράτησης του νεοελληνισμού. Αυτός ο νεοελληνισμός έφερε την χώρα σε μια κατάσταση χειρότερη από την γερμανική και οθωμανική κατοχή όπου οι ήρωες και οι μάρτυρες καταδείκνυαν τον αγέρωχο φρόνημα του ελληνισμού και το αστείρευτο κουράγιο της φυλής μας. Που πήγαν όλα αυτά; Εθνικές προδοσίες, οικονομικές λεηλασίες, ψυχοφθόρες εκπομπές, έφεραν το σημερινό αποτέλεσμα. Ακόμα και οι ευθύνες για το σημερινό κατάντημα φαίνονται δύσκολα να  καταλογιστούν καθώς οι ίδιοι οι ένοχοι συνεχίζουν να επιτελούν το «θεάρεστο» έργο της πλήρους κατεδάφισης μας, υλικής και το κυριότερο πνευματικής.

Ζούμε σε μια πρωτοφανή κρίση. «Οι θύελλες» θα συνεχιστούν και γύρω μας θα σωρεύονται τα ερείπια της ιστορικής μας αχαριστίας σε ένα από τα πιο λαμπρά παρελθόντα της παγκόσμιας ιστορίας. Η καθημερινή μας επιβίωση θα μετατρέπεται σταδιακά σε ένα αγχωμένο μαρτύριο καθώς όλο και περισσότεροι θα νιώθουν στο πετσί τους την ανεργία, την ακρίβεια, την πολιτική απάτη, το ψεύδος και την ειρωνεία όλων αυτών που μας έφεραν σε αυτό το χάος. Οι ικανοί θα φεύγουν ομαδικά στο εξωτερικό και στην θέση τους θα κατακλύζουν τις πλατείες και τα πάρκα μας χιλιάδες μουσουλμάνοι που θα ζητάνε  να γκρεμίσουν ότι απομένει όρθιο. Άραγε έφτασε το τέλος του ελληνισμού και σε λίγα χρόνια ο τόπος αυτός μόνο με ταμπέλες θα υπενθυμίζει την πραγματική του ταυτότητα;

Αλήθεια, μέσα από αυτή την  «τρικυμία» δεν μας μένει τίποτα άλλο από το να καταφύγουμε σαν τραγικοί ναυαγοί στην σοφία του μεγάλου παππούλη της εποχής μας, του πατρός Παΐσιου. Είπε ο παππούλης μας ότι πραγματικά πολλοί άγιοι θα επιθυμούσαν να ζούνε στην εποχή μας γιατί στις δυσκολίες θα φανούν τα υψηλά φρονήματα και θα λάμψουν οι πραγματικοί πιστοί. Και πράγματι η πίστη είναι ακόμα το μεγαλύτερο όπλο μας αν και πολλοί απαισιόδοξοι αναρωτιούνται μέχρι πότε. Ο πιστός χριστιανός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και όπως χαρακτηριστικά μου είπε πρόσφατα κάποιος Γέροντας, «όταν μπήγεις το καρφί στην  φρόνημα μας αυτό θα γιγαντώνεται ακόμα περισσότερο». Να το θυμάστε!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

O Nigel Farage για τη Λιβύη

O OHE ΚΗΡΥΣΣΕΙ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ!

Ελλήνων... Οδύσσεια

Ποντιακές εκδηλώσεις στην Πτολεμαΐδα. Aφετηρία προβληματισμού και σκέψης….

  Του Μωυσιάδη Παναγιώτη.

Θ

εωρώ αναγκαία και απαραίτητη την παρέμβασή μου προκειμένου να αποκαταστήσουμε την ιστορική πραγματικότητα, που έχει καταγραφεί στη συνείδηση  των Εορδαίων και πανελλήνων  Ποντίων προσφύγων .

Πολλές φορές  οι ιστορικές αλήθειες  τείνουν να αλλοιωθούν  μέσα από την αποσιώπηση, τη λήθη  και την παραχάραξη των γεγονότων.

Η  διεκδίκηση της ποντιακής γενοκτονίας είναι συνυφασμένη με τους αγώνες και τις πρωτοβουλίες, που  σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο  είχε  προτάξει η Εύξεινος Λέσχη Πτολεμαΐδας, με την αρωγή και στράτευση τόσο των  μελών της, όσο και του ποντιακού κόσμου, που αγκάλιασε τις εκδηλώσεις με αίσθημα ευθύνης και πατριωτισμού.

Το πεδίο του αγώνα δύσκολο και μοναχικό στο ξεκίνημά του, απαιτούσε γνώση, συσπείρωση και δράση,  που πολλές φορές προσέκρουε σε κατεστημένες και παγιωμένες αντιλήψεις ενός κράτους ανέτοιμου να  κατανοήσει και να αποδεχθεί  την  ποντιακή διεκδίκηση.

Το πατριωτικό ποντιακό κίνημα, που αναπτύχθηκε στα μέσα της δεκαετία του 1980, συνδέθηκε και εκφράστηκε παράλληλα με τις συνδικαλιστικές  πρωτοβουλίες του ανθούντος τότε  εργατοτεχνικού κινήματος .

Οι αγωνιστικές πρακτικές και πρωτοβουλίες του Συλλόγου και ιδιαίτερα του τμήματος νέων που αριθμούσε εκατό μέλη,  διαπνέονταν   από πατριωτική ζέση, ενθουσιασμό, και κινητικότητα και είχε αναλάβει πρωτοβουλίες  όπως:

 -Εκτύπωση αγωνιστικών ανακοινώσεων, διεκδικητικού περιεχομένου  και διακίνηση τους σ’ όλη τη χώρα.

- Κατασκευή εκατό ιστορικών ταμπλώ, που στήθηκαν σε πολλές πόλεις πλαισιώνοντας ανάλογες εκδηλώσεις, και  αποκάλυπταν το έγκλημα της γενοκτονίας με ντοκουμέντα και φωτογραφικό υλικό.

-Εκδηλώσεις πενθήμερες  με παρόμοιο αγωνιστικό περιεχόμενο, με πανώ και συνθήματα όπως: 

Να αναγνωριστεί η Ποντιακή γενοκτονία. ..

Από τη Γενοκτονία στην αναγέννηση…

Πόντος, δικαίωμα στη μνήμη…..

Λαός χωρίς μνήμη, έθνος χωρίς ταυτότητα….

Τον Αύγουστο του 1986  σε σύσκεψη ποντιακών σωματείων  στην αίθουσα του Δήμου Πτολεμαΐδας, ο εμπνευστής και οραματιστής, της ποντιακής γενοκτονίας, ο πατριώτης, αγωνιστής και ανυπότακτος  Πόντιος πολιτικός, έθεσε πρώτος το ζήτημα και το επισημοποίησε λίγο αργότερα με άρθρο του στην Ελευθεροτυπία  στις 17 και 18 Σεπτεμβρίου το 1986.

Από το 1989  οι αγώνες  του Συλλόγου μεταφέρονται στην πλατεία Αγίας Σοφίας στη Θεσσαλονίκη, κέντρο της ποντιακής προσφυγιάς.

 Το 1990 ο Πόντιος τραγουδιστής Μιχαηλίδης Βασίλης  σε συνεργασία με στελέχη του Συλλόγου  κυκλοφορεί τα πρώτα και μοναδικά τραγούδια  αφιερωμένα στην ποντιακή γενοκτονία.!!  ένα  μουσικό ράπισμα στον τουρκικό σοβινισμό.

Το αγωνιστικό κλίμα  θέριευε κάθε χρόνο στην πλατεία της πόλης , εμπνευσμένο από τα  αγωνιστικά μουσικά μηνύματα. των πρώτων τραγουδιών της γενοκτονίας…

Στις 19 του Μάη του 1993  πήρε χαρακτήρα παμποντιακής απαίτησης, με πορεία χιλιάδων λαού στο  τουρκικό προξενείο.

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, κεντρικός ομιλητής σ’ όλες τις εκδηλώσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό,  αξιοποίησε  πολιτικά τη δυναμική αυτή και έφερε το θέμα  στο ελληνικό κοινοβούλιο, όπου με παρρησία και ειλικρίνεια  κατέθεσε μια ιστορική αλήθεια λέγοντας ότι :

«Ο σπόρος για την διεκδίκηση της ποντιακής γενοκτονίας

έπεσε  στην πλατεία της Πτολεμαΐδας»

Το ομόφωνα ψηφισμένο νομοσχέδιο  από το Ελληνικό κοινοβούλιο, το Φλεβάρη του 1994, αποτελεί την απόλυτη δικαίωση των Ποντίων της Πτολεμαΐδας, που εκφράστηκαν  μέσα από τον ιστορικό τους Σύλλογο, την Εύξεινο λέσχη.

Η σύντομη  καταγραφή των γεγονότων  που αφορούν στην αφετηρία αλλά και στον επίλογο αυτής της πορείας, επιχειρείται σήμερα όχι για να διεκδικηθούν κάποιες περγαμηνές, από αυτούς που στρατεύθηκαν λίγο ή πολύ σε μια υπόθεση  ιστορικής δικαίωσης, ή ηθικής αποκατάστασης, 

Αλλά  για να τονιστεί   ότι αυτοί συνέβαλαν ως ανώνυμοι αγωνιστές και πατριώτες χωρίς καμία ιδιοτέλεια και σκοπιμότητα, εμπνεόμενοι μόνο από καθαρά πατριωτικά και ηθικά κίνητρα.

Οι Πόντιοι της Πτολεμαΐδας  διεκδίκησαν κάτι που για άλλους λαούς θα ήταν αυτονόητο και   δεδομένο, διεκδίκησαν την ιστορική   ένταξη ενός  μέλους, στον εθνικό κορμό!.

Τα παραπάνω ιδανικά  ήταν και είναι τα  εφόδια που χαρακτηρίζουν  τον ποντιακό ελληνισμό. Με αυτά πορεύθηκαν οι πρόγονοί μας και μας κληροδότησαν αξίες και πρότυπα.

Η πρωτοπόρα ποντιακή νεολαία του τότε είναι και σήμερα καταξιωμένοι  και πετυχημένοι πολίτες στην πόλη μας .

Τα στελέχη της Ευξείνου Λέσχης, συμπατριώτες μας,  που συμπορεύθηκαν στους κοινούς αγώνες, απαιτούν  για την ιστορικότητα και μόνον την απλή αναφορά  στο γεγονός.  Κάτι που ποτέ  δεν παραλείπει  να υπογραμμίσει  ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, όταν απευθύνεται στους Ποντίους της Πτολεμαΐδας.

Η διοργάνωση  εκδηλώσεων μνήμης στην Πτολεμαΐδα   όποτε κι αν διοργανωθούν στο μέλλον,  είναι απαραίτητο, να εμπεριέχουν για τους παραπάνω  λόγους  χαρακτήρα διεκδίκησης και απαίτησης,  να στοχεύουν στην αγωνιστική κατάκτηση του στόχου.

Στη μεθοδολογία  «ο τόπος», όπως θα έλεγε και ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, έχει το δικό του συμβολισμό, τη δική του διαχρονικότητα.

Συγκίνηση  όμως προκάλεσαν στους παρευρισκόμενους ,

οι  Πόντιοι  καλλιτέχνες , που τίμησαν το ποντιακό τραγούδι, αφιλοκερδώς, με ευγένεια και σεμνότητα, ερμηνεύοντας  με συνέπεια  και ήθος το  εθνικοϊστορικό   περιεχόμενό τους .

Θα ήθελα  ακόμα να υπογραμμίσω την αξιόλογη  παρουσίαση, που έγινε από τον συνεργάτη της Ευξείνου λέσχης, και πρωτοπόρο αγωνιστή,

της ποντιακής γενοκτονίας, καθηγητή Φωτιάδη Κώστα.

Η δυναμική του ακριτικού ποντιακού τραγουδιού χρήζει περαιτέρω ανάλυσης και διερεύνησης πέρα από την προσπάθεια, που μας κατέθεσε, ο Στάθης Ευσταθιάδης.

Η παρουσίαση των τραγουδιού, ήταν μια ιστορικοκοινωνική προσέγγιση  στο χρόνο και  στο λόγο.

Φίλες και φίλοι, πολλοί Πόντιοι πατριώτες υπερασπίστηκαν  κατά καιρούς τον πολιτισμό, την ιστορία και την κουλτούρα μας .

Οι Πόντιοι έζησαν χιλιάδες χρόνια με τις  συλλογικές τους μνήμες και εμπειρίες.

Η ποντιακή γενοκτονία, και η διεθνοποίηση της είναι  ενταγμένη μέσα σε ένα πλαίσιο γεωστρατηγικών αλλαγών στο χώρο της ανατολικής Μεσογείου.

Αποτελεί επιπλέον  ένα μέγιστο εθνικό και  ευρωπαϊκό ζήτημα, που απαιτεί νέους αγώνες και θυσίες από τον οργανωμένο ποντιακό χώρο.

Προϋποθέτει  μια νέα αυτόνομη πολιτική πρωτοπορία με  πρώτιστο στόχο τη διεθνοποίησή της.

Πολύ εύκολα θα παρατηρούσε κάποιος πως η  αγωνιστική εμπειρία  των Ποντίων στελεχών σήμερα είναι περισσότερο αναγκαία και απαραίτητη για τη διασφάλιση του επόμενου βήματος, που δεν είναι άλλο  από τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας.

Η  νέα προσπάθεια  θα πρέπει να αποσυνδεθεί από γραφειοκρατικές και δημοσιοσχετίστικες λογικές και να τοποθετηθεί σε ένα νέο αγωνιστικό, κίνημα συνεργασίας και στράτευσης με τους γενοκτονημένους λαούς της Ευρώπης. 

Η εβραϊκή επίθεση κατά των Παλαιστινίων  και η  υποκριτική έριδα του  Τούρκου πρωθυπουργού με τον εβραίο ομόλογό του μόνο θυμηδία προκάλεσε στα  θύματά τους.

Οι τύψεις και ερινύες  των ενόχων  θα αναδείξουν αργά ή γρήγορα την ιστορική αλήθεια. Η απενοχοποίηση της ιστορίας  από παραγραμμένα εγκλήματα αποτελεί ηθικό χρέος τόσο των θυμάτων όσο και των θυτών.

Η υπόθεση της ποντιακής γενοκτονίας και η διεθνοποίησής της, θα πρέπει να απεγκλωβιστεί από «φολκλορικά σύνδρομα» και να ενταχθεί μέσα στα νέα γεωστρατηγικά  δεδομένα, που αφορούν την γείτονα χώρα και τον ρόλο της στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης θα πρέπει να ενισχύει κάθε προσπάθεια αγωνιστικής ανάδειξης  και καταδίκης των γενοκτονιών, μέσα σε πολιτικά, διεκδικητικά πλαίσια.

Σε επίπεδο πανελλαδικής συντονισμένης  έκφρασης, θα πρέπει να προκαθορίσουμε το μορφωτικό και ιστορικό πλαίσιο των εκδηλώσεων, όταν μάλιστα αυτό προτάσσει τη διεθνή καταδίκη  της γενοκτονίας.

Με γνωστή τη θέση  της Τουρκίας πάνω στο θέμα, και  τις παλινωδίες της Ευρώπης, ο αγώνας μας θα πρέπει να έχει τα χαρακτηριστικά του Αρμένικου ζητήματος…. αν αναζητούμε πραγματικά μια δικαίωση στο μέλλον.

Ο καθηγητής, Φωτιάδης Κώστας, που  γνωρίζει από κοντά τους  πολύχρονους αγώνες της Ευξείνου Λέσχης Πτολεμαΐδας, θα πρέπει να προσανατολίσει τις προσπάθειές του στη δημιουργία ενός νέου αγωνιστικού παγκόσμιου ποντιακού κινήματος, που παράλληλα με τους Αρμενίους - Κούρδους,  θα  προτάξει  τη διεκδίκηση και  διεθνοποίηση του αιτήματός μας…

Η  νέα πρόταση του Μ. Χαραλαμπίδη  επιχειρεί να αναδείξει και να εντάξει το ποντιακό ζήτημα   σε ένα αντιναζιστικό – αντικεμαλικό μέτωπο στην Ευρώπη της ειρήνης και του πολιτισμού .

Η προσπάθεια αυτή όμως προϋποθέτει την αποφολκλοροποίηση των ποντιακών συλλόγων και οργανώσεων και το  μετασχηματισμό τους  σε εθνικοτοπικά  εργαστήρια  ιστορικής  αυτογνωσίας και προοπτικής…

Η  έκθεση ιστορικών ντοκουμέντων του κου Φωτιάδη, που αποτελεί συνέχεια των πρώτων ιστορικών εκθέσεων του Συλλόγου Αργώ Καλλιθέας, και της Ευξείνου Λέσχης Πτολεμαΐδας , αποτελεί ένα  δυναμικό ιστορικό υποκατάστατο της κραυγαλέας κρατικής απουσίας στο ιστορικό γίγνεσθαι  του Ελληνισμού της Ανατολής.

Στις νέες μουσικές δημιουργίες των Ποντίων καλλιτεχνών  θα πρέπει, να συμπεριληφθούν  έργα, που να  εμπεριέχουν το αγωνιστικό πνεύμα   της νέας απαίτησης μας.

Η μουσική σε κάθε περίοδο εθνικών γεγονότων ήταν συγκεκριμένη και σαφής και  σε πλήρη αντιστοιχία με το πνεύμα  και τη συνείδηση των λαών …

Οι Πόντιοι καλλιτέχνες θα πρέπει να κληθούν  να  δημιουργήσουν τη νέα μουσική απαίτηση, για τη διεθνή αναγνώριση και καταδίκη της τουρκικής βαρβαρότητας….

Η ακαδημαϊκή θέση που εξέφρασε ο Πόντιος καθηγητής στον επίλογο της εκδήλωσης, για το περιεχόμενο των ιστορικών τραγουδιών μας, ότι  δηλαδή το ιστορικό μας τραγούδι θα πρέπει να αποσιωπά  τα γεγονότα της βίας, ( αν σωστά το διερμηνεύω) πιστεύω πως είναι προσέγγιση, που εξυπηρετεί τις λογικές της λήθης και όχι της μνήμης.

Και το αναφέρω αυτό  για το λόγο  και μόνο, ότι στο παρελθόν διατυπώθηκαν παρόμοιες απόψεις, από διεθνιστές- φιλειρηνιστές, της ήττας και της υποταγής.

Εξ’ άλλου το ποντιακό ακριτικό τραγούδι επιβεβαιώνει την αντίθετη άποψη, και καταγράφει  παραστατικά τις ωμότητες των Τούρκων.

παραθέτω  χαρακτηριστικά  αποσπάσματα  από το ακριτικό τραγούδι:

 Έρθεν ο τούρκον ο κακόν κι εκόνεψεν ‘ς ση χώραν,   

Οι Τούρκ’ όταν εκούρσεβαν την Πόλ’ την Ρωμανίαν

Επάτνανε τα εγκλησιάς κι επαίρναν τα’ ανοιγάρια΄΄

Επαίρνανε χρυσά σταυρούς, κι αργυρά μαστραπάδας

Εκούρσεβαν τον Ανδρόνικον  κι επαίρνανε τη μάνα τ’.

Στο ακριτικό του ήλ’ το Κάστρον , περιγράφεται ο φόνος της κόρης από τους Τούρκους:

«Κι άλλοι την κόρ’ αρπάζ’νε κι άλλοι τα φλουριά,

κι από το παραθύρ’ η κόρ’ επήδηξε,

σε παλληκάρ’ αγκάλιας ψυχομάχησε».

Στο δε παραδοσιακό δίστιχο αναφέρεται:

«Η κόρη έτον δίψυχος κι οι Τούρκ’ με τα μαχαίρια,

Έκοψαν την κοιλίαν άτ’ ς και τη μωρί τα χέρια».

Η  άποψη που υποστηρίζει την αποσιώπηση των βιαιοτήτων στην  τέχνη, και  επιβάλει φόρμες   στο λαϊκό δημιουργό έρχεται σε αντιδιαστολή  με το πνεύμα του φιλειρηνιστή  Γάλου ζωγράφου Ντελακρουά.

Αποτελεί αντίφαση   να υποστηρίζει  κανείς ταυτόχρονα το αίτημα των Ποντίων για δικαίωμα στη μνήμη, και  ταυτόχρονα τη λήθη των γεγονότων,   ή ακόμη πιο απλά πώς είναι δυνατόν να απαιτείς την καταδίκη ενός θύτη, αποκρύπτοντας τα εγκλήματα που έχει διαπράξει;

Αποτελεί αναγκαιότητα να εκφράζουμε  σήμερα τη βαθειά μας ανησυχία για το πού πορεύεται και πώς εξελίσσεται σήμερα το θέμα της γενοκτονίας.

Επιβάλεται να στείλουμε ένα μήνυμα ανησυχίας  στον   ποντιακό χώρο που  αποδυναμωμένος από τα ιστορικά στελέχη, κουρασμένος από την πολυετή ανακύκλωσή του, υπάρχει   για να επιβεβαιώνει την  ύπαρξη μιας άτολμης και αναποτελεσματικής ενότητας.

Το  απολιτικοποιημένο   ποντιακό ζήτημα, έτσι όπως εμφανίζεται στις μέρες μας,  τείνει να εκφυλιστεί   μέσα σε φολκλορικές δήθεν αναγκαιότητες.

 Περιθωριοποιούνται   ταυτόχρονα  τα ζητήματα που πρόταξε ο

Μ.  Χαραλαμπίδης στο Β΄ παγκόσμιο ποντιακό συνέδριο όπως:

-Ίδρυση  πόλης Ρωμανία στη Θράκη, 

-Προσφυγική  αποκατάσταση,   

-Πόντιοι εξισλαμισμένοι.

Η ίδρυση της  Ρωμανίας επανέρχεται στις μέρες μας  ως αναδυναμωμένη προοπτική με δεδομένη την οικονομική κρίση  των μεγαλουπόλεων αλλά και των ενεργειακών διαβάσεων  από  την περιοχή.

Η πόλη Ρωμανία θα πρέπει να  ταυτιστεί με το  ποντιακό όραμα της εθνικής ανθοφορίας, "ανθεί και φέρει κι άλλο".

Είναι το μεγάλο στοίχημα, που πέρα από τον ιστορικό ορθολογισμό, θα πρέπει να αγγίξει και τους Πόντιους επιχειρηματίες.

Το κεφάλαιο των εξισλαμισμένων Ελλήνων θα πρέπει να αντιμετωπίζεται πλέον ως καθαρά μειονοτικό πρόβλημα .

Οι κλωστοί αδελφοί μας θα πρέπει να αισθανθούν  την

ύπαρξη  ελληνικής αλληλεγγύης και στήριξης.

 Μόνο τότε θα ενθαρρυνθούν  και θα  διεκδικήσουν τη διαφορετικότητά τους. Η άλλη άποψη της αποσιώπησης της ιστορικής πραγματικότητας μόνο το νεοτουρκικό  δόγμα  μπορεί να ενισχύσει  «ένα μιλέτι ένα δοβλέτι».  

Οι  εκπρόσωποι μας  αντί να εμπνεύσουν και να  προσανατολίσουν τις ποντιακές οργανώσεις προς μια διεκδικητική στάση και θέση, επαναπαύθηκαν στο χορευτικό πανηγύρι, ένα κακέκτυπο απομίμησης  του γερμανικού φεστιβάλ, όπου συναθροίζονται χορευτικά σύνολα από τους συλλόγους της χώρας, σε μια χορευτική φιέστα,  αμφιβόλου παραδοσιακότητας όπως με παρρησία  χαρακτήρισε ο μύστης και λάτρης   του χορού μας Νίκος Σωματαρίδης.

 

Αν αυτή η εικόνα με τα έντονα και κακόγουστα χρώματα δεν αποτελεί   μια ανώφελη  προσπάθεια ομογενοποίησης του χορού από χίλιους χορευτές….

Αν τέτοιου είδους πρωτοβουλίες δεν επιχειρούν  να αναδείξουν το κακέκτυπο αισθητικό μας γούστο, τότε τι άλλο θα μπορούσε να υποθέσει κανείς;

Η ποντιακή διανόηση σήμερα, περιθωριοποιημένη από τα πολιτικά κέντρα εξουσίας, δεν μπορεί να ηγηθεί ενός νέου Πόντιο- Ευρωπαϊκού κινήματος, με ένα ποντιακό χώρο  συμβιβασμένο και αποστεωμένο από κάθε αγωνιστική διάθεση.

Η αλήθεια μας παραπέμπει δυστυχώς στο χθες, στη σωματειακή παρακμή του ποντιακού χώρου, τότε που ο αυτοσκοπός του κάθε Συλλόγου περιορίζονταν στην αγωνία ποιος θα χορέψει καλύτερα!

Δυστυχώς η πανεπιστημοσύνη όπως και αν εκφράζει τον ποντιακό χώρο δεν είναι ικανή και αρκετή από μόνη της να δώσει περιεχόμενο, προοπτική και ανάταση στο ποντιακό κίνημα .

Η εμπειρία της πρώτης δικαίωσης έκλεισε τον κύκλο της στα έδρανα της βουλής το ‘94. Ο ποντιακός χώρος διχασμένος και σπαρασσόμενος οδηγήθηκε σε μια απονευρωμένη  ενότητα χωρίς όραμα και προοπτική. Οι εκλογικές διαδικασίες κινήθηκαν σε λογικές  παραφθαρμένης κομματικής συσπείρωσης και μεθοδολογίας με αποτέλεσμα  ο ποντιακός χώρος  να στερηθεί την οργανωτική του αυτάρκεια και αυτοτέλεια.

 Κουρασμένος, και άτολμος,  χωρίς φαντασία, και  όραμα, χωρίς έγερση και ανακλαστικά, ανακυκλώνει το απώτερο παρελθόν, συμβιβασμένος  με το ελάχιστο, και αποστασιοποιημένος από το μέγιστο.

Οι ελάχιστοι και  ανησυχούντες στο χώρο, συνειδητοποιώντας   το νέο ποντιακό επαρχιωτισμό , τη  χορευτολαγνεία, και το φολκλορικό λαϊκισμό, απογοητευμένοι και αποθαρρημένοι από τη συντήρηση και τη στασιμότητα, απλά συνυπάρχουν συντηρώντας το αδιέξοδο…

Και όμως στην ιστορική μας καταγραφή  οι  μεγάλοι  χαράκτες της  ήταν άνθρωποι απλοί  και αυθόρμητοι, εργάτες και δημιουργοί :

Ο Διγενής, ο Μάραντος, οΞαντίνος ο Πρωτομάστορας, ο Αντών πασάς, ο Ευκλείδης…  αυτοί ήταν φορείς αξιών και μεγαλοσύνης .

Εμείς οι Πόντιοι,  ένας λαός αισιόδοξος και δημιουργικός, αναρωτιόμαστε,   πώς  επιτρέψαμε στον εαυτό μας να υποταχθεί σε έναν νέου τύπου ποντιοπατερισμό.

Αν κάποτε η ποντιακή παιδεία με τους  απλούς λόγιους δασκάλους  διέδωσε τον Ευξείνιο διαφωτισμό, στους λαούς της Βαλκανικής  της και της Ιταλίας, σήμερα έχει περιπέσει σε μια νέα παρακμιακή, πραγματικότητα.

Ο εκδοτικός οίκος αφοί Κυριακίδη, που επανεκδίδει   τα ογκώδη πνευματικά έργα των αείμνηστων Ποντίων λογίων, απλά επιβεβαιώνει την άποψη.

Είναι αναγκαίο σήμερα να επανακαθορίσουμε, την ενιαία συλλογική και παραγωγική  σχέση  μας με τον πολιτισμό  και  την ιστορία ….

Θα πρέπει να αναβιώσουμε  τις ζωντανές και επικρατούσες  εμπειρίες   στην ζωή και τη δράση μας.

Η επανασύνδεση  των Ποντίων της διασποράς με την αναζήτηση ενός πλαισίου επικοινωνίας και αλληλεγγύης είναι επιβεβλημένη στις μέρες μας.

Η  πολυσχιδής , πολυποίκιλη  εκπροσώπηση  της  ταυτότητας, της ύπαρξής   και της προοπτικής μας, από  υπερευαίσθητους, «διανοητές» μας εκθέτει ανεπανόρθωτα  στο σύγχρονο κόσμο  της τεκμηρίωσης του ορθού λόγου  και του θεμιτού ανταγωνισμού.

Ο ποντιοπατερισμός, ο ψευτοσυναισθηματικός πατριωτισμός, το «αιώνιο» κλάμα της προσφυγιάς,  εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να αποτελούν προσιτό και εύκολο  τρόπο έκφρασης,  να πείθουν  ότι οι βαθύτερες αγωνίες και αναζητήσεις, που μας απέμειναν,  είναι η κατάρα ενός λαού, που τον καταδιώκει το σύνδρομο της προσφυγιάς! ….

Τα παραδοσιακά κλισέ θα πρέπει να ενσωματωθούν στη νέα αισθητική και οικονομική πραγματικότητα.

Τα αισθητικά δεδομένα  και ο τρόπος έκφρασης,  θα πρέπει πλαισιωθούν και αναγεννηθούν από τις νέες εμπειρίες του ελληνικού και ευρωπαϊκού γίγνεσθαι.

Η πολυγνωσία η επιστημοσύνη και η καθολικότητα του ενός  περιχαρακώνει τους ποντίους σε νεοπαπικές αντιλήψεις και περιορισμένους  διαύλους επικοινωνίας και έκφρασης….

Οι αντιθέσεις θα πρέπει να είναι ευπρόσδεκτες, γιατί μας επιτρέπουν να ανακαλύπτουμε πάντα  το γόνιμο   και  δημιουργικό πνεύμα, που μας χαρακτηρίζει……

Οι ποντιακές οργανώσεις καλούνται να αναλάβουν και πάλι  την ευθύνη, όπως το  επιχείρησαν την δεκαετία του ‘60 και του ’80,

ώστε η ποντιακή γραμματολογία  να ξαναγίνει αναγεννητική και  διαφωτιστική, μέσα στη διευρυμένη Ευρώπη της μορφωτικής συρρίκνωσης.

Οι αμφισβητήσεις και τα αδιέξοδα της εποχής μας είναι μια πρόκληση για την ανάδειξη των παραδοσιακών μας αξιών  και των νεωτεριστικών μας απόψεων. 

Ο αείμνηστος Ψαθάς στο βιβλίο του «η γη του πόντου» μας

υπογραμμίζει   ως ευεργεσία την πολυποικιλότητα της ράτσας,  αυτή που αλλοιώνεται με το χρόνο και αποκτά κοινότυπα χαρακτηριστικά.  

Η δύναμη της συνύπαρξης  και της συμπόρευσης σε έναν κοινότυπο  πολυπολιτισμό .

Αυτή είναι η  απήχηση  και  η μαγεία του ποντιακού πολιτισμού, ενός πολιτισμού, που σεβόμενος την ετερότητα, πορεύεται στον ίδιο δρόμο, της ζωής και της δημιουργίας… κάτω από το ίδιο χρώμα και δώμα,  του ελληνικού ουρανού. …

Ο οικονομολόγος Δημήτρης Καζάκης στην ΚΡΗΤΗ TV αποκαλύπτει το παιχνίδι με το χρέος. ΔΕΙΤΕ ΤΟ!!

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Ο ιδρυτής του ΣΠΑΚ Γιώργος Χατζηαθανασίου διακεκριμμένος νομικός και συγγραφέας

                         ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ  ΚΟΜΜΑΤΟΣ

ΑΡΘΡΟΝ ΠΡΩΤΟΝ

 Ιδρύεται  νέο πολιτικό κόμμα, που θα λειτουργήσει μέσα στα συνταγματικά πλαίσια, που ορίζει το ίδιο το Σύνταγμα και το Πολίτευμα της Χώρας, (Της Ελληνικής Επικράτειας),  από Έλληνες πολίτες, που έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, με τις υπογραφές διακοσίων (250) προσώπων,(ελλήνων πολιτών) εκ των οποίων, οι πρώτοι πενήντα είναι στελέχη και μέλη της κεντρικής πολιτικής επιτροπής του πρώην ΔΗ.Κ.ΚΙ, με μοναδικό στόχο την πολιτική και κοινωνική ανάδειξη του νέου ιδρυομένου κόμματος, μέσα από τις νόμιμες και συνταγματικές διατάξεις, που διέπουν και όλα τα νομίμως  αναγνωρισμένα  και λειτουργούντα πολιτικά κόμματα.

ΑΡΘΡΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ

Το όνομα και ο τίτλος του νέου κόμματος  αποτελείται από τη σύνδεση των γραμμάτων του ελληνικού αλφαβήτου, και είναι η λέξη  “Σ.ΠΑ.Κ”, και καθένα απ΄ αυτά τα γράμματα, συμβολίζει τις λέξεις “Σ΄” ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ, “ΠΑ” ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ και “Κ”  ΚΟΜΜΑ.

Ήτοι. “ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ”

Έμβλημα του  κόμματος αυτού είναι,  κυματίζουσα ολόλευκη  σημαία, στο μέσον της οποίας  αναγράφεται σε οριζόντιο σειρά, με βυσσινί γράμματα ο τίτλος του κόμματος “Σ.ΠΑ.Κ “ και  κάτωθι του τίτλου, σε ανάπτυξη οι λέξεις, που τον απαρτίζουν, “ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ” (και οι λέξεις αυτές είναι)  με καλλιγραφικά γράμματα σε χρώμα,  επίσης βυσσινί. 

ΑΡΘΡΟΝ  ΤΡΙΤΟΝ

  Ο  ιδεολογικός πολιτικός και πατριωτικός λόγος και  ο κοινωνικός και σοσιαλιστικός στόχος του νέου κόμματος είναι. α) η  προσπάθεια ανάδειξης των προβλημάτων, τα οποία μαστίζουν ευρύτατες μάζες της ελληνικής κοινωνίας, των προβλημάτων που  πλήττουν τους νέους, τους ανέργους και συνταξιούχους, των προβλημάτων, τα οποία αναδεικνύονται κάθε τόσο  και αφορούν στην κοινωνική ευπρέπεια και την εθνική υπόσταση του ελληνικού λαού  και η πρόταση του για την επίλυση τους, με τη δημιουργία  και ενίσχυση ενός δημοσίου νοικοκυριού, προορισμένου να προσφέρει αγαθά και υπηρεσίες, απαραίτητες για την  ευπρέπεια του ελληνικού λαού, την ασφάλεια  και την προκοπή του, καθώς και για την αναπαραγωγική λειτουργία του κράτους, για την πραγμάτωση της στοιχειώδους συνοχής της κοινωνίας.  Αυτό το δημόσιο νοικοκυριό θα ανταποκρίνεται σε κοινές ανάγκες, που τα άτομα δεν μπορούν να καλύψουν από μόνα τους, όπως η εθνική άμυνα, οι τεχνικές υποδομές( δρόμοι, λιμάνια, ηλεκτρικοί σιδηρόδρομοι κτλ), η τήρηση της έννομης τάξης, η δυνατότητα κυκλοφορίας στα δημόσια δίκτυα, η προστασία του περιβάλλοντος (δασών, θαλασσών και χώρων προστασίας της πανίδος και  χλωρίδος), με πλούτο που, αποκομίζει το κράτος και προέρχεται από την φορολογία και τις επιδοτήσεις από την ευρωπαϊκή ένωση και η αποφυγή κατασπατάλησης  όλου ή μέρους του πλούτου αυτού  σε ανούσια και  αβέβαια έργα, επενδύσεις  και σεμινάρια  χωρίς αντικειμενικούς και παραγωγικούς στόχους. β) η αποκοπή του φρενήρους ρυθμού με τον οποίο παραδίνονται στις πολυεθνικές εταιρείες  νέες γεωγραφικές, οικονομικές και τεχνολογικές περιοχές, που επιταχύνουν την συγκέντρωση της εξουσίας στα χερια τους και τον υπερπλουτισμό τους σε βάρος όχι μόνο των ασθενέστερων τάξεων της χώρας αλλα και αυτής της μεσαίας και υψηλής  τάξης και το σταμάτημα αυτού  του ρυθμού γ) η βοήθεια στην ανάπτυξη προγράμματος και εφαρμογής με ταχύτατους ρυθμούς των αναγκαίων μέσων  για την εξόρυξη των πλουσίων κοιτασμάτων υδατανθράκων (πετρελαίου) και άλλων ορυκτών σημαντικής αξίας, η βοήθεια στην ανάπτυξη  σε νέους τομείς της νέας υψηλής βιομηχανικής τεχνολογίας (λογισμικό. ηλεκτρικός εξοπλισμός, ηλεκτρονικές συσκευές,  και ακόμη αεροναυπηγική και αεροδιαστημική) δ) η σταθερή, δημιουργική  και αποταμιευτική ασφάλιση κάθε πολίτη  ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας και του ασφαλιστικού του ταμείου, η προστασία της υγείας, της παιδείας και κοινωνικής πρόνοιας του και η προστασία των  παιδιών, των νέων και νεανίδων από τις πάσης φύσεως εξαθλιωτικές  συμπεριφορές ανθρώπων, που διώκουν από οικονομικό και μόνον συμφέρον την καταστροφή τους σωματική, ηθική και ψυχική (όπως είναι οι κάθε μορφής  έμποροι ναρκωτικών, έμποροι απαγορευμένων στεροειδών και ποτών, έμποροι μηχανών και μηχανημάτων τζόγου και έμποροι, οι οποίοι  μέσου του διαδικτύου διαδίδουν και προσβάλλουν την ηθική και σεξουαλική τους επιμόρφωση  με εικόνες,  εικονίδια και προβολές.) ε)  η ανάπτυξη  σχεδίου και προγράμματος ελέγχου της ασυδοσίας των τραπεζών, που λειτουργούν στη χώρα (κρατικών ημικρατικών και εμπορικών), περιστολής δια σειράς νόμων και νομοθετημάτων του τρόπου τοκοδοσίας, που επιβάλλουν με επιτόκια, ανακεφαλαιώσεις των τόκων και πανωτόκια στους πολίτες και πελάτες τους, αναστολής προγραμμάτων πλειστηριασμών των σπιτιών των πελατών τους και παροχής χρόνου   και περιόδου χάριτος με νέες ρυθμίσεις των χρεών τους. στ) η ανάπτυξη προγράμματος σοσιαλιστικής, κοινωνικής μέριμνας και προστασίας κάθε πολίτη από την αυθαιρεσία πανταχόθεν προερχομένης (εκτελεστικής, διοικητικής  δικαστικής) και τέλος ζ) η ανάπτυξη προγράμματος και    η διδαχή του λαού μέσω προγραμμάτων επιμόρφωσης, που θα αποβλέπουν  στην ενίσχυση του πατριωτικού του λόγου, της ένθερμης αγάπης του προς την Πατρίδα,  της επιμέλειας και των φροντίδων του να παρακολουθεί, να επιβλέπει και να ελέγχει τις ενέργειες και παραλείψεις των ιθυνόντων, που αφορούν  στην ασφάλεια των συνόρων της χώρας του και της  εδαφικής της ακεραιότητας και θα τείνουν (επιμόρφωση και διδαχή)  στην  ετοιμότητα των πολιτών της χώρας για την καταπολέμηση και ανατροπή όλων των σχεδίων και  όλων των επιβουλών, πανταχόθεν προερχομένων, που στοχεύουν στην προσβολή ή τη μείωση της, γεωγραφική ή εθνική..

                                 Αθήνα 11/11/2009

                                   Ο  ιδρυτής

                         (Γεώργιος Π. Χατζηαθανασίου)

                             ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Οι πιο κάτω πατριώτες, που υπογράφουμε το ραντεβού αυτό με την ιστορία, είμαστε όλοι μέλη της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΔΗ.Κ.ΚΙ, στο οποίο ενταχθήκαμε από την πρώτη ημέρα της  διακήρυξης του πριν δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια και παραμείναμε στις τάξεις του, χωρίς ταλαντεύσεις ή απομάκρυνση μας ή  έλλειψη ζωτικού πάντα ενδιαφέροντος ,για το μέλλον του.

'Ομως ο κόμπος έφτασε στο χτένι και κάθε ανοχή, εγκαρτέρηση και υπομονή μας εξαντλήθηκε πλέον, με τις απαράδεκτες συμπεριφορές και αποφάσεις, που λαμβάνει (πολλές φορές ερήμην μας) η από 5ετίας εκλεγείσα Τριμελής Διοικούσα Επιτροπή του Κόμματος και ο συντονιστής της, (ο οποίος  κυριολεκτικά  αλωνίζει μέσα στον χώρο, συνεπικουρούμενος από τον γραμματέα της διοικούσας), έτσι ώστε οι συμπεριφορές αυτές, που μας βρίσκουν αντίθετους, να πρέπει να εκτεθούν ανοιχτά, για να γίνουν αντιληπτές και από τα άλλα  μέλη της Πολιτικής Επιτροπής, που είτε από άγνοια και αδιαφορία, είτε  από εμπιστοσύνη ή και συμφέρον,  είτε και από καλή θέληση και ευπιστία, τις παραβλέπουν και τις αποδέχονται.

Συμπεριφορά πρώτη.

Από αβελτηρία χάσαμε το δικαίωμα από την επιτροπή της βουλής, να έχουμε βιβλία και στοιχεία του κόμματος, καθώς και το δικαίωμα να εκδίδουμε κουπόνια και να εισπράττουμε συνδρομές.

Προφανώς από αταξία στη διαχείριση των οικονομικών του κόμματος από τη μονοπρόσωπη εκπροσώπηση της και  προς αποφυγή οικονομικού ελέγχου στη διασπάθιση της επιχορήγησης, δεν έγιναν οι δέουσες ενέργειες και μας προέκυψε από το πουθενά ο τέως πρόεδρος, που ζήτησε και πήρε βιβλία και στοιχεία από την επιτροπή της βουλής  για το δικό μας κόμμα.

Συμπεριφορά δεύτερη.

Σε μια βεβιασμένη και απρομελέτητη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, (όπου τηλεφωνικά  και επιλεκτικά σε κάποιους από  εμάς να συμφωνήσουμε για τη συνεργασία αυτή), δεθήκαμε στο άρμα του και συρόμαστε πίσω του, χωρίς καμία πολιτική ικανοποίηση απ΄ αυτόν, (ούτε βουλευτής ούτε ευρωβουλευτής κανένας του ΔΗ.Κ.ΚΙ), αλλά μόνο υποσχέσεις και ανεκπλήρωτες δεσμεύσεις και συνεχίζουμε αυτή τη συνεργασία με την συνεχή απαξίωση μας, τη συρρίκνωση μας και την αποστασιοποίηση των μελών μας πανελλαδικά και μένουμε κολλητοί μαζί του, μόνο και μόνο διότι ένας ή δύο από την ηγεσία μας  νοιώθουν ικανοποιημένοι και χαρούμενοι  με γεμάτη την τσέπη τους.

Συμπεριφορά τρίτη.

Σε μια βεβιασμένη πάλι  απόφαση και αυτή τη φορά χωρίς καμία τηλεφωνική έστω συναποδοχή κάποιων από  εμάς, αφού χάσαμε το δικαίωμα να έχουμε το όνομα του ΔΗ.Κ.ΚΙ. τις συνιστώσες δυνάμεις  του ΣΥΡΙΖΑ με απαγόρευση από τον ΄Αρειο Πάγο, κάποιοι δύο ή τρεις ή και όλοι οι εγκαλούμενοι της διοικούσας και του συντονιστή, επινόησαν μια τελείως άσχετη και αποδεκτή ονομασία “Σοσιαλιστική Αριστερά” και την κοτσάρισαν δίπλα στο ΔΗ.Κ.ΚΙ και τη μοστράρουν συνεχώς στα επίσημα έγγραφα του (δελτία τύπου, πανώ και ανακοινώσεις) και καταβάλλουν προσπάθειες να την συνειδητοποιήσουμε, να την φάμε και να την χωνέψουμε, μεταβάλλοντας στην κυριολεξία την ιδεολογικοπολιτική κατεύθυνση του κινήματος μας. Η ονομασία αυτή δεν μας βρίσκει σύμφωνους και δεν θα κάνουμε το χατήρι κανενός από τους εγκαλούμενους, να συνεχίσουμε να την κρατάμε. Εμείς είμαστε σοσιαλιστικό πατριωτικό κίνημα.

Συμπεριφορά τέταρτη

Δύο φορές με απόφαση του πολιτικού συμβουλίου και κατόπιν της Κεντρικής Επιτροπής ζητήσαμε όλοι σχεδόν (πλην ελαχίστων, που βολεύονται σ΄ αυτή την πρακτική) να φύγουμε από τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν εκφράζει τις πατριωτικές και εθνικές αλλά και κοινωνικές πολιτικές θέσεις μας. Με διάφορες  ίντριγκες και παραπλανητικές κινήσεις του γραμματέα και του συντονιστή η απόφαση μας να φύγουμε απόν ΣΥΡΙΖΑ έμεινε στα χαρτιά και δεν υλοποιήθηκε. Αυτό απομάκρυνε και άλλους φίλους αλλά και μέλη της Πολιτικής Επιτροπής από το κόμμα.

Συμπεριφορά πέμπτη.

Με απόφαση του σώματος της Επιτροπής του κόμματος αποφασίστηκε η οργανωτική δράση της  προετοιμασίας για ανοιχτό, μαζικό, ποιοτικό Συνέδριο για τα τέλη Απριλίου τρέχοντος έτους. Με απόφαση όχι της Επιτροπής αλλά του  Πολιτικού Συμβουλίου η ημερομηνία του Συνεδρίου μετακινήθηκε και κλείδωσε για την 29 -30 Μαίου 2010. Χωρίς απόφαση πια ούτε του Πολιτικού Συμβουλίου η ημερομηνία πήγε για τα τέλη Ιουνίου. Και τέλος με απόφαση προφανώς της διοικούσας, αλλά σίγουρα του γραμματέα και του συντονιστή το Συνέδριο πήγε στις Καλένδες και δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, διότι ούτε ανοιχτό, ούτε μαζικό, ούτε ποιοτικό συνέδριο θέλει κανείς  από τους κυρίους αυτούς, που ενδιαφέρονται μόνο για τις καρεκλίτσες τους και όχι όπως νοιάζεται το κίνημα να κάνει το μεγάλο του άλμα, όπου αυτοί πιθανόν να χάσουν την μπάλα.

Φυσικά δικαιολογίες τους δήθεν είναι οι τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις και οι κοινωνικές εκρήξεις, τις οποίες θα μπορούσαμε κάλλιστα να εκμεταλλευθούμε κομματικά, αλλά στην πραγματικότητα διότι δεν υπάρχουν χρήματα, τα οποία παρά τις σαφείς υποδείξεις μας να κρατηθούν για το συνέδριο τα σπατάλησαν απερίσκεπτα.

Συμπεριφορά έκτη.

Αντί να φροντίσουν να ανοίξουν περιφερειακά γραφεία, όπως είχε προαποφαστεί από την Κεντρική Επιτροπή, οι άνθρωποι αυτοί και γραφεία δεν άνοιξαν και όπου ανοίχτηκαν δεν έστειλαν τα ενοίκια με αποτέλεσμα οι εκεί σύντροφοι να εκτίθενται στις τοπικές κοινωνίες.

Συμπεριφορά έβδομη.

Οι εξ αυτών γραμματέας και συντονιστής, που δεν έδωσαν ποτέ μια αξιόπιστη εικόνα της διαχείρισης των χρημάτων της επιχορήγησης, αναλίσκονται να διαδίδουν ψευδείς ή ομιχλώδεις ειδήσεις σε βάρος αρκετών εκ των πατριωτών, που υπογράφουν την παρούσα σε άλλα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, συσκοτίζοντας την κατάσταση και οδηγώντας πολλούς σε απαξίωση και απομάκρυνση και άλλους σε οργή και επιθετικότητα.

Όλες οι συμπεριφορές που περιληπτικά αναφέρθηκαν μας οδηγούν στην ανάγκη αντί να φύγουμε από το συρρικνωμένο και ταλαιπωρημένο κίνημα να κάνουμε την μεγάλη έξοδο αλλά και έφοδο να απομακρυνθούν από την ηγεσία του οι παραπάνω και να εκλεγούν άλλοι αποφασισμένοι να σύρουν το κάρο προς την ανέλιξη και το άνοιγμα του κινήματος.

Για τους λόγους αυτούς.

Όλοι εμείς που υπογράφουμε την παρούσα και αποτελούμε και την πλειοψηφία της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του κινήματος, δηλώνουμε, ότι είμαστε και παραμένουμε μέλη του ΔΗ.Κ.ΚΙ.

Όλοι οι υπογράφοντες πατριώτες της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του κινήματος οριζόμαστε σαν μέλη της Οργανωτικής Επιτροπής, που θα προετοιμάσει τις εξελίξεις σ΄ένα νέο ξεκίνηνα του κόμματος. 

Όλοι οι υπογράφοντες θα δραστηριοποιηθούν στην οργάνωση ενός ανοιχτού, μαζικού και ποιοτικού Συνεδρίου, που θα γίνει το τρίτο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη 2010.

Από όλους εμάς, δεκατρείς, οι οποίοι θα εκλεγούν μεταξύ μας, θα αποτελέσουν τη Συντονιστική Γραμματεία, που θα προετοιμάσει τις συνεργασίες με άλλα συγγενή κόμματα, εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, για τις Περιφερειακές και Δημοτικές Εκλογές, όπου θα προσέλθουμε κατά περίπτωση  αυτόνομοι ή και σε συνεργασία με κόμματα, που έχουν πατριωτική και μόνο κατεύθυνση.

Τρεις ή και πέντε από εμάς, που θα εκλεγούν μεταξύ μας θα αποτελέσουν την Διοικούσα Επιτροπή, που θα κατευθύνει τις κινήσεις όλων μας, καθώς και των μελών μας οπουδήποτε στη χώρα.

Στην Ελλάδα την 10 Ιουνίου 2010

Οι υπογράφοντες πατριώτες μέλη του ΔΗ.Κ.ΚΙ

Ανακοίνωση του κόμματος ΔΗΚΚΙ - Σοσιαλιστική Αριστερά για το ασφαλιστικό

ΑΙΣΧΟΣ.  ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ. ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Η ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΤΩΝ 3 ΔΕΝ.

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΨΕΥΤΟ- ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ. ΤΩΡΑ!!!

Τη μορφή της συνειδητής εξαπάτησης του Ελληνικού Λαού παίρνουν οι αποφάσεις της κυβέρνησης και στα θέματα που αφορούν εργαζόμενους με πλήρη και ώριμα δικαιώματα συνταξιοδότησης – συνταξιούχους και  πολίτες.

Παρά του ότι στη νέα διακήρυξη του (ΕΣΚ) Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος αναφέρεται ότι η Συντηρητική Παράταξη είναι αυτή που έχει σκοπό να  «πληρώσουν οι απλοί άνθρωποι την αποτυχία των αγορών» θυσιάζοντας τις αρχές της Αλληλεγγύης και της κοινής μοίρας θέτοντας έτσι κράτη και πολίτες σε ανταγωνισμό μεταξύ τους, η Σοσιαλιστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θεσμοθετεί τη λιτότητα και κατεδαφίζει τα κοινωνικά μοντέλα και τα ασφαλιστικά συστήματα.

Συγκεκριμένα το Υπουργείο Εργασίας , πριν ακόμα στεγνώσει η μελάνη της διακήρυξης του ΕΣΚ, αφαίρεσε ΞΑΦΝΙΚΑ από το νομοσχέδιο για το ΣΕΤΕ την παράγραφο της συνταξιοδότησης των εργαζομένων στον Ιδιωτικό Τομές με 37 χρόνια εργασίας χωρίς όριο ηλικίας έως και το 2012. Η παράγραφος αυτή θεράπευε κατά κάποιο τρόπο  την αδικία στο ένα από τα 3 μεγάλα ΔΕΝ (δεν θα θιγούν ώριμα ασφαλιστικά δικαιώματα) των Λοβέρδου – Κουτρουμάνη με τις νομοθετικές αλλαγές που έφεραν στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας.

Η προσπάθεια δημιουργίας αντιπαράθεσης μεταξύ των εργαζομένων, η απληστία των Τραπεζών και η ανικανότητα της ψευτο – σοσιαλιστικής κυβέρνησης να διαχειριστεί μια κρίση υπέρ της χώρας και των εργαζομένων καταδεικνύει τη συλλογική προσπάθεια του νεοφιλελευθερισμού και των συνεργατών του, να βάλουν σε δουλεία 45 χρόνων τους Έλληνες με δάνεια της τάξεως επιτοκίου των 700 έως 1.100 μονάδων βάσης όταν άλλες χώρες με αντίστοιχα προβλήματα (Ισπανία) δανείστηκε  για 15 χρόνια… με μόλις 217 μονάδες βάσης!!!

Αυτοί οι νόμοι θα ανατραπούν και οι ψεύτες και κλέφτες θα εισπράξουν το δικαιολογημένο θυμό του Λαού αλλά και θα περάσουν από Ειδικά Δικαστήρια, οπωσδήποτε.

Ας αναθεωρήσουν αυτά που σκέφτονται να κάνουν πράξη, όσο προλαβαίνουν.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΗΚΚΙ Κ.Ε.

Ομιλία του Αντώνη Σαμαρά, στην εκδήλωση της ΕΑΣΕ, «Το βήμα του Ηγέτη»

            Κυρίες και κύριοι,

Σήμερα, έχω τη μεγάλη χαρά να μιλάω με ανθρώπους των επιχειρήσεων.

Δεν θα σταθώ κυρίως σε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Αυτά τα ξέρετε πολύ καλά.

Δεν θα σας κουράσω με τη γνωστή απαρίθμηση των «δεινών» που μας βρήκαν και των «συμφορών» που μας απειλούν.

Θα σας μιλήσω για το ακριβώς αντίθετο: για τη διέξοδο που μπορεί να υπάρξει.

Και θα ξεκινήσω από το πώς αντιλαμβάνεται ο μέσος άνθρωπος, την πραγματικότητα, ιδιαίτερα σε δύσκολες στιγμές…

Γιατί δεν έχουμε να κάνουμε με αριθμούς μόνο. Δεν έχουμε να κάνουμε με μεγέθη μόνο. Έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους. Τους ανθρώπους πρέπει να στυλώσουμε πριν απ’ όλα. Και τη συνοχή της κοινωνίας να διασφαλίσουμε…

Ονομάσατε το θεσμό σας: «το βήμα του Ηγέτη»…

Αυτός είναι ο ρόλος του ηγέτη: Να δει τα δύσκολα έγκαιρα. Πριν εμφανιστούν. Να δείξει τις εναλλακτικές επιλογές, όταν ακόμα υπάρχουν. Και να προτείνει την καλύτερη διέξοδο από την κρίση. Και να πείσει.

Να δώσει κουράγιο κι Ελπίδα.

Να εμπνεύσει ο ίδιος εμπιστοσύνη και να δώσει σε αυτούς που τον ακούν αυτοπεποίθηση.

            -- Όταν, λοιπόν, αρχίζουν να εμφανίζονται τα δύσκολα ο περισσότερος κόσμος αρνείται να τα δει.  Βρίσκεται σε φάση «άρνησης παραδοχής»: Σε φάση εφησυχασμού.

            -- Όταν προκύψουν τα δύσκολα και δεν μπορεί πια να μη τα βλέπει γύρω του, τότε οι περισσότεροι περνούν στην αντίθετη κατάσταση: Σε κατάσταση πανικού.

            Ο ρόλος του ηγέτη είναι να καταπολεμά και τον εφησυχασμό πριν από την κρίση και τον πανικό μόλις ξεσπάσει η κρίση.

            Επίσης, την ώρα που θα εμφανιστεί η κρίση ο περισσότερος κόσμος τείνει να καταφεύγει στις «εύκολες λύσεις»…

            Κι όταν η κατάσταση επιδεινωθεί αφόρητα, τότε οι περισσότεροι, απελπισμένοι πια, πιστεύουν ότι δεν υπάρχει σωτηρία…

Ο ρόλος του ηγέτη είναι να δείξει από την αρχή ότι δεν βοηθούν οι «εύκολες λύσεις». Και στη συνέχεια, οφείλει να καταπολεμήσει την απελπισία…

           

            Φίλες και φίλοι,

            Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκαν τα σύννεφα της κρίσης, παροτρύναμε τη σημερινή Κυβέρνηση να πάρει μέτρα εγκαίρως. Ήταν το Δεκέμβριο του 2009, όταν ακόμα τα spreads βρίσκονταν γύρω στις 200 μονάδες, η Ελλάδα είχε πρόσβαση στις διεθνείς αγορές, και την δάνειζαν ακόμα άνετα, σε πολύ λογικά επιτόκια.

            Η κυβέρνηση αρνήθηκε να το κάνει. Και τότε και αργότερα. Προγραμμάτιζε, μάλιστα, και κοινωνικές παροχές!

Ήταν η φάση «άρνησης παραδοχής», η φάση του εφησυχασμού!

            Στη συνέχεια, η ίδια η κυβέρνηση άρχισε να γυρίζει δεξιά και αριστερά – στο εξωτερικό - και να… διασύρει την Ελλάδα! Περιέγραφε τη χώρα ως «διεφθαρμένη» και την Οικονομία της ως «Τιτανικό».

Μοιραία, τα spreads εκτοξεύθηκαν και οι αγορές έκλεισαν για την Ελλάδα…

            Η Κυβέρνηση τότε πέρασε από τη φάση του Εφησυχασμού στη φάση του Πανικού. Πήγε και υπέγραψε το Μνημόνιο χωρίς να διαπραγματευθεί το παραμικρό.

            Μπορούσε να διαπραγματευθεί;

            Ασφαλώς και μπορούσε!

            Τα ελληνικά ομόλογα έχουν μεγάλη διασπορά σε όλο το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. Κρίση δανεισμού της Ελλάδας, θα μπορούσε να προκαλέσει πολύ σοβαρούς κραδασμούς σε όλο το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.

            Αυτό ήταν ένα διαπραγματευτικό όπλο που δεν χρησιμοποιήσαμε ποτέ.

            Να το χρησιμοποιήσουμε για να επιτύχουμε τι;

            Όχι βέβαια, να μας αφήσουν να δανειζόμαστε και να καταναλώνουμε ξέφρενα.

            Αλλά να μας δώσουν δυνατότητα να ξεπληρώσουμε τα δάνειά μας, χωρίς να διαλύσουμε την Οικονομία της.

            Δεν θέλαμε να μας κάνουν «χάρη»…

Αλλά να μας δώσουν ευκαιρία για νέο ξεκίνημα!

            Το πέτυχε η Ιρλανδία! Η οποία παρά το γεγονός ότι αντιμετώπιζε θηριώδες έλλειμμα – λόγω καθίζησης των τραπεζικού της συστήματος – διαπραγματεύθηκε σκληρά λίγους μήνες αργότερα και πέτυχε να διατηρήσει τους πολύ χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές της, μόλις 12,5%! Η Ιρλανδία πιέστηκε αλλά διέσωσε την αναπτυξιακή δυναμική της. Η δική μας κυβέρνηση θυσίασε κάθε ελπίδα αναπτυξιακής προοπτικής, προσχωρώντας σε μια ασφυκτική αύξηση των φόρων. Βέβαια, μερικά απ’ αυτά που έκανε τότε, τώρα προσπαθεί να τα πάρει πίσω. Αλλά τα επανορθωτικά της μέτρα είναι «πολύ λίγα» και έρχονται «πολύ αργά»…

            Το Μνημόνιο ήταν, τότε, για πολλούς η «εύκολη λύση».

Να καταφύγουμε στους εταίρους μας για «να μας σώσουν από την χρεοκοπία»! Αυτή η σκέψη επικράτησε τότε.

            Εμείς απορρίψαμε την εύκολη λύση. Όχι χωρίς να διαβάσουμε το Μνημόνιο. Αλλά επειδή το μελετήσαμε προσεκτικά. Κι επειδή διαπιστώσαμε ότι δεν ήταν «μονόδρομος σωτηρίας». Ήταν αδιέξοδο ασφυξίας!

            Υποτίθεται ότι χτύπαγε τη δημόσια σπατάλη. Εμείς συμφωνούσαμε απολύτως στο στόχο αυτό. Το είχαμε ήδη διακηρύξει, άλλωστε,  πολύ πριν…

            Αλλά η πολιτική που εφάρμοσε το Μνημόνιο δεν χτύπαγε τη σπατάλη του δημοσίου. Πετσόκοβε μισθούς και συντάξεις. Και πώς να το κάνουμε; Η σπατάλη  του δημοσίου δεν οφείλεται στους συνταξιούχους των 800 ευρώ.

            Υποτίθεται ότι χτύπαγε τη φοροδιαφυγή. Εμείς συμφωνούσαμε απολύτως και στο στόχο αυτό. Κι αυτόν τον είχαμε διακηρύξει πολύ πριν…

            Αλλά για να χτυπήσουμε τη φοροδιαφυγή χρειαζόμαστε τέσσερα πράγματα:

-- Πρώτον χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές, ώστε να μειωθούν τα κίνητρα φοροδιαφυγής. Η πολιτική που εφαρμόστηκε αύξησε απότομα τους φορολογικούς συντελεστές! Και πολλαπλασίασε τα κίνητρα φοροδιαφυγής, ακόμα και από τους συνεπείς φορολογούμενους που πια δεν αντέχουν…

            -- Χρειαζόμαστε ακόμα, πιο απλό φορολογικό σύστημα για να κλείσουν τα «παράθυρα» της φοροδιαφυγής. Η πολιτική που εφαρμόστηκε έκανε το φορολογικό σύστημα ακόμα πιο περίπλοκο…

            -- Χρειαζόμαστε, επίσης, αντικειμενικοποίηση της βάσης του φορολογικού συστήματος, για να περιοριστεί η σχέση επιχειρηματία-εφοριακού. Δηλαδή για να περιορίσουμε τη δυνατότητα φοροδιαφυγής. Αλλά η πολιτική που εφαρμόστηκε έκανε το αντίθετο: έκανε πιο στενές τις σχέσεις επιχειρηματία-εφοριακού.

            -- Τέλος, χρειαζόμαστε πιο αυστηρά μέτρα κατά των φοροφυγάδων. Εδώ έγινε προσπάθεια. Αλλά σε συνθήκες βαθιάς ύφεσης και υπέρ-φορολόγησης δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ποιος επιχειρηματίας δεν πληρώνει, γιατί δεν μπορεί και ποιος γιατί συστηματικά φοροδιαφεύγει.   

            Είναι κρίσιμη - και γίνεται στις περισσότερες χώρες - η διάκριση ανάμεσα στον κατά συνήθεια φοροφυγάδα που αντιμετωπίζεται ποινικά. Και τον «εξ ανάγκης» ασυνεπή, που αντιμετωπίζεται πολύ διαφορετικά.

Εδώ αυτή η διάκριση δεν γίνεται! Και ισοπεδώνονται όλοι, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να συλληφθεί κανένας, διότι οι ασυνείδητοι χάνονται μέσα στο πλήθος αυτών που πραγματικά αδυνατούν να πληρώσουν.

            Η αντίρρησή μας, λοιπόν, δεν βρισκόταν στους γενικούς στόχους: να μειώσουμε τη σπατάλη του δημοσίου και να περιορίσουμε τη φοροδιαφυγή. Εκεί εμείς συμφωνούσαμε και υπερθεματίζαμε…

Η πρώτη μεγάλη αντίρρησή μας ήταν ότι με την Πολιτική του Μνημονίου, προκαλούσαν πολύ μεγαλύτερη ύφεση στην αγορά παρά μείωση του ελλείμματος.

Κι όταν η αγορά συρρικνώνεται απότομα, δεν μπορεί να παράγει έσοδα για το κράτος. Αντίθετα διογκώνει τις δαπάνες του κράτους για επιδόματα ανεργίας κλπ.

Διαπιστώσαμε, λοιπόν, ένα φαύλο κύκλο ύφεσης, που θα διατηρούσε υψηλά ελλείμματα, τα οποία στη συνέχεια θα απαιτούσαν πρόσθετα περιοριστικά μέτρα. Που με τη σειρά τους θα προκαλούσαν ακόμα βαθύτερη ύφεση και θα διατηρούσαν τα ελλείμματα υψηλά, παρά τις θυσίες…

Αυτή η πρόβλεψή μας επαληθεύθηκε. Και η ύφεση το τελευταίο τρίμηνο του 2010 έτρεχε με 6,6%, έναντι πρόβλεψης για όλο το χρόνο κάτω του 4%. Και η ανεργία άγγιξε πια το 15%, τον Ιανουάριο του 2010. Έναντι πρόβλεψης όχι πάνω από 12,5%.

Η δεύτερη μεγάλη διαφωνία μας ήταν ότι η Πολιτική του Μνημονίου προέβλεπε μεγάλη αύξηση του χρέους. Παρά τις θυσίες…

Για να μη σας κουράσω με τις διάφορες προβλέψεις που κάθε τόσο αλλάζουν, ο σχεδιασμός ήταν σε τέσσερα χρόνια το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ να εκτοξευθεί από το 127% στο 157%!

Μια εξυγίανση που αυξάνει το χρέος τόσο πολύ και τόσο απότομα, δεν είναι εξυγίανση! Είναι «φάρμακο»… χειρότερο από την αρχική ασθένεια.

Αν εσάς σας καλούσαν να εγκρίνετε ένα σχέδιο δήθεν «εξυγίανσης» μιας εταιρίας, που προέβλεπε μέσα σε τρία χρόνια να συμπιέσει ασφυκτικά την παραγωγική βάση της και, ταυτόχρονα, να διογκώσει απότομα την δανειακή της επιβάρυνση θα το εγκρίνατε;

Το ερώτημα που θέσαμε ήταν απλό: όταν παγιδεύεται η χώρα σε ύφεση και όλο μεγαλύτερη ύφεση, πως θα ξεπληρώσει χρέη και όλο μεγαλύτερα χρέη;

Από τη μια πλευρά η κυβέρνηση προσπαθούσε με ασφυκτικούς περιορισμούς να μειώσει το έλλειμμα κι από την άλλη φούσκωνε υπέρμετρα το χρέος που διογκώνει τα μελλοντικά ελλείμματα!

Παγιδευόμαστε, λοιπόν, και σε ένα δεύτερο φαύλο κύκλο: υπερχρέωσης και υψηλών ελλειμμάτων, που παράγουν όλο και υψηλότερα ελλείμματα όλο και μεγαλύτερο χρέος.

Αυτούς τους δύο φαύλους κύκλους επισημάναμε: της ύφεσης που τροφοδοτεί τα τρέχοντα ελλείμματα υψηλά. Και της υπερχρέωσης που τροφοδοτεί τα μελλοντικά ελλείμματα.

Η κριτική μας επαληθεύθηκε πλήρως. Για να σας πω την αλήθεια, επαληθεύθηκε νωρίτερα απ’ ό,τι υπολογίζαμε αρχικά.

Ήδη με την ομολογία σοβαρής υστέρησης εσόδων που σημειώθηκε το πρώτο δίμηνο της φετινής χρονιάς επιβεβαιώνεται ότι η σημερινή πολιτική περισσότερο αυξάνει την ύφεση παρά μειώνει το έλλειμμα.

Και σε ό,τι αφορά την κριτική μας για τη δυναμική χρέους-ελλειμμάτων κι αυτό επιβεβαιώθηκε πλήρως: Δεν θα μιλάγαμε σήμερα για «επιμήκυνση» του χρόνου αποπληρωμής για το χρέος που πέρσι υπογράψαμε, ούτε για μείωση επιτοκίου, που επίσης πέρσι υπογράψαμε, αν η πολιτική του Μνημονίου έβγαινε. Χρειάζεται τροποποίηση στους όρους διαχείρισης του χρέους, γιατί δεν βγαίνει! Όπως ακριβώς προειδοποιούσαμε πέρσι…

Εμείς, όμως, τότε δεν βιαστήκαμε να προσυπογράψουμε την εύκολη λύση. Αναζητήσαμε την πραγματική διέξοδο:

-- Με Ανάκαμψη σε πρώτη φάση, ώστε να χτυπηθεί μαζί με το έλλειμμα και η ύφεση. Να αυξηθούν τα έσοδα και σπάσει ο πρώτος φαύλος: της ύφεσης που τροφοδοτεί ελλείμματα.

-- Με μέτρα Ανάπτυξης, ώστε να αλλάξει το κλίμα.

-- Και με ταυτόχρονο απευθείας περιορισμό του χρέους ώστε να σπάσει και ο δεύτερος φαύλος κύκλος της υπερχρέωσης.

-- Και με κάποια επανορθωτικά μέτρα, ώστε να αποκατασταθεί η αίσθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης και να υποχωρήσουν οι κοινωνικές εντάσεις.

Φίλες και φίλοι,

Δεν θα σας κουράσω με λεπτομέρειες.

Θα σας δώσω μόνο ένα αδρό περίγραμμα αυτό που λέμε: «διέξοδος από την κρίση με Ανάκαμψη και Ανάπτυξη»:

* Πρώτον, να πολεμήσουμε την ύφεση άμεσα. Γίνεται αυτό;

Ασφαλώς και γίνεται. Με μέτρα μηδενικού ή ελάχιστου δημοσιονομικού κόστους.

Έχουμε προτείνει πολλά. Πρόκειται για απλή ενεργοποίηση εργαλείων που έχει ήδη στη διάθεσή του το κράτος: Όπως το ΕΣΠΑ, που σήμερα παρουσιάζει ένα από τους τελευταίους ρυθμούς απορροφητικότητας στην Ευρώπη. Ενώ υπήρχε και υπάρχει η δυνατότητα να αναβληθεί η συμμετοχή εθνικών πόρων στα πρώτα χρόνια, μέχρι να ξεπεραστεί η ύφεση. Και να γίνει η διαδικασία με balloon payment και μάλιστα με πλήρη χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Ή όπως συμβάσεις παραχώρησης περιφερειακών λιμανιών και αεροδρομίων με απόλυτη διαφάνεια. Ή με μέτρα όπως η επιδότηση του επιτοκίου για την πρώτη κατοικία κατά δύο ποσοστιαίες μονάδες για δέκα χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι θα πάρει μπροστά η Οικοδομή και το κράτος θα αρχίσει να καταβάλει μετά από δύο χρόνια ποσά πολύ μικρότερα από όσα θα εισπράξει από ΦΠΑ κλπ. την πρώτη κρίσιμη διετία. Και θα δουλέψουν και τα 130 επαγγέλματα που σχετίζονται άμεσα με την Οικοδομή.

Ή όπως η κατάργηση του «πόθεν έσχες» για την κατοικία γενικώς – κι όχι μόνο για την πρώτη κατοικία -για πέντε χρόνια. Πράγμα που δεν κοστίζει τίποτε, γιατί ούτε κατασκευές γίνονται σήμερα ούτε αγοραπωλησίες.

Ή όπως μέτρα διευκολυντικά για την Ναυτιλία και τον Τουρισμό, τις δύο «ατμομηχανές» της Οικονομίας μας. Τις οποίες, αντί να τις στηρίζουν κατά προτεραιότητα σε εποχή κρίσης, τις… ταλαιπωρούν απίστευτα! Κατάργησε η κυβέρνηση τα σχετικά υπουργεία. Κι ύστερα τα αποκατέστησε! Τα μπέρδεψε πάλι και τις αρμοδιότητές τους δεν τις έχει ξεχωρίσει ακόμα. Και αύξησε το ΦΠΑ στον Τουρισμό, για να τον μειώσει αργότερα, όταν χάθηκε η σαιζόν του 2010.

 Μιλάμε για απλά πράγματα. Που αν γίνουν όλα μαζί, αμέσως, μπορούν να ξαναβάλουν την Οικονομία να δουλέψει. Και να φέρουν έσοδα στο Δημόσιο…

* Δεύτερον, μέτρα που εξασφαλίζουν ρευστότητα. Πριν απ’ όλα, να δώσει το κράτος, κατά απόλυτη προτεραιότητα, αυτά που χρωστάει στις επιχειρήσεις. Γιατί πρώτο το κράτος οφείλει να αντιληφθεί ότι, αν δεν πληρώνει δεν θα εισπράττει. Σήμερα ο «σημαιοφόρος» του περιβόητου «δεν πληρώνω-δεν πληρώνω» είναι το ίδιο το Δημόσιο! Από τα 10 δισεκατομμύρια που χρωστάει το κράτος στους ιδιώτες τα 4 δισεκατομμύρια είναι ληξιπρόθεσμες οφειλές του 2010. Αυτά τουλάχιστον πρέπει να επιστραφούν άμεσα. Κι όπου χρειάζεται, με συμψηφισμό οφειλών. Αυτό θα δώσει ανάσα ρευστότητας στην αγορά.

* Τρίτον, μεγάλη φορολογική μεταρρύθμιση. Αναφέρθηκα ήδη προηγουμένως: Μείωση φορολογικών συντελεστών, εξαπλούστευση του φορολογικού συστήματος, αντικειμενικοποίηση της φορολογικής βάσης.

Δεν έχει νόημα να μιλάμε για ο,τιδήποτε άλλο, όταν σήμερα με τις φορολογικές επιδρομές του τελευταίου ενάμιση χρόνου, διώξαμε χιλιάδες επιχειρήσεις.

Σήμερα η κυβέρνηση σιωπηλά παίρνει πίσω το σύνολο σχεδόν των φορολογικών «μεταρρυθμίσεων» που έκανε τον τελευταίο χρόνο. Η ζημιά όμως, έχει ήδη γίνει. Γιατί όσοι έφυγαν δεν ξανάρχονται εύκολα. Κι όσοι έκλεισαν δεν ξανανοίγουν…

Χρειάζεται η φορολογική μεταρρύθμιση να γίνει πιο θαρραλέα και συνολικά. Και να καταργηθούν οι στρεβλώσεις που υπάρχουν. Όμως, η κυβέρνηση πολλαπλασίασε τις στρεβλώσεις: Για παράδειγμα, σήμερα η φορολόγηση των καταθέσεων είναι πολύ μικρότερη απ’ ό,τι η φορολόγηση μερισμάτων. Γιατί κάποιος να αναλάβει επιχειρηματικό ρίσκο, όταν μπορεί με πολύ μικρότερη φορολόγηση να έχει τα λεφτά του στην Τράπεζα; Δεν θέλουμε επενδύσεις. Τιμωρούμε την επιχειρηματικότητα; Πάντως, σίγουρα δεν την ενθαρρύνουμε...

* Τέταρτον, να μειώσουμε σταδιακά τις ασφαλιστικές εισφορές. Γιατί το μη μισθολογικό εργοδοτικό κόστος στην Ελλάδα είναι εκείνο που επιβαρύνει κυρίως την ανταγωνιστικότητα της.

Να καταλάβουμε, επί τέλους, ότι με χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές θα εισπράξουμε μεγαλύτερα φορολογικά έσοδα. Και με χαμηλότερες ασφαλιστικές εισφορές τα Ταμεία θα εισπράξουν περισσότερα. Μόνο έτσι θα χτυπηθεί και η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή και τα λουκέτα και η ανεργία και η μαύρη εργασία. Και η κρίση των ασφαλιστικών Ταμείων…

* Πέμπτον, να τολμήσουμε όλες εκείνες τις αληθινές διαρθρωτικές αλλαγές που θα ξεμπλοκάρουν την ελληνική οικονομία – κυρίως θα πλήξουν τη γραφειοκρατία:

-- Όπως το συμψηφισμό οφειλών από και προς το Δημόσιο. Δεν μπορεί όταν ο ιδιώτης χρωστάει να τον χρεώνουν με τόκο και να  τον παραπέμπουν σε αυτόφωρο, ενώ όταν του χρωστάει το Δημόσιο να τον πληρώνει όποτε θέλει και αν θέλει!

Δεν μπορούν να κλείνουν επιχειρήσεις διότι τους οφείλει το δημόσιο και δεν τους πληρώνει.

Ο συμψηφισμός οφειλών από και προς το Δημόσιο μπορεί να γίνει αμέσως. Και να δώσει μεγάλη ανακούφιση στην αγορά. Αλλά και μεγάλη ρευστότητα και πολλές ανάσες.

Αν γνωρίζει ο ιδιώτης ότι το κράτος είναι εντάξει απέναντί του χωρίς τη μεσολάβηση διαφόρων υπηρεσιών, υπαλλήλων, «κυκλωμάτων», «ημετέρων» και «γρηγορόσημων», θα είναι και ο ίδιος πιο εντάξει στις υποχρεώσεις του.

Ο συμψηφισμός τα κάνει όλα αυτά αυτόματα και – το κυριότερο – απρόσωπα! Αν το τολμήσουμε, θα είναι από τις μεγαλύτερες επαναστάσεις που έχουν γίνει ποτέ στη Δημόσια Διοίκηση.

Το συμψηφισμό αυτό, αφότου τον προτείναμε, τον προσπάθησε η κυβέρνηση. Αλλά έβαλε τόσα «σκαλοπάτια» και τόσους περιορισμούς που τον ακύρωσε στην πράξη. Χώρια που δεν έδειξε καμία διάθεση να εξοφλήσει τις δικές τις υποχρεώσεις κι έτσι ουσιαστικά τον ματαίωσε...

-- Παράλληλα να απλοποιηθεί η σχέση Πολίτη-Κράτους. Κι όταν το Δημόσιο απαιτεί κάποιο στοιχεία από άλλη δημόσια υπηρεσία, να τα βρίσκει το ίδιο ηλεκτρονικά. Αυτό γίνεται απλά με δικτύωση όλων των δημοσίων υπηρεσιών μεταξύ τους. Έργο για το οποίο υπάρχει η υποδομή και η ανθρώπινη ειδίκευση.

Αρκούν τρείς αριθμοί για να γίνουν όλες οι δουλειές με το δημόσιο: Ο αριθμός ταυτότητος, το ΑΦΜ και το ΑΜΚΑ. Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο.

Η κυβέρνηση, αφότου το ανακοινώσαμε, προχώρησε στην εξαγγελία «κάρτας πολίτη». Και έμπλεξε το θέμα σε «νέες περιπέτειες»...

Εμείς προτείναμε να μειώσουμε το κόστος συναλλαγής του πολίτη με το κράτος. Και να το κάνουμε πιο απλό και πιο γρήγορο.

Η κάρτα πολίτη το έμπλεξε, αύξησε το κόστος για το Δημόσιο, και το καθυστερεί.

* Έκτον, να στηρίξουμε την επιχειρηματικότητα – όχι να την τιμωρούμε:         

-- Όταν εξαγγέλλουμε κάθε τόσο «έκτακτες εισφορές», τιμωρούμε την επιχειρηματικότητα. Την πρώτη φορά το κράτος κάποιους στριμώχνει και τους τα παίρνει. Τη δεύτερη τους διώχνει. Και την τρίτη δεν βρίσκει τι να φορολογήσει, ούτε τακτικά ούτε έκτακτα.

-- Όταν διαχωρίζουμε τα κέρδη σε «διανεμόμενα» και «αδιανέμητα», τιμωρούμε την επιχειρηματικότητα. Γιατί είναι σαν να λέμε ότι οι επιχειρηματίες έχουν δικαίωμα να βγάζουν κέρδη μόνον όταν τα επαν-επενδύουν. Πώς περιμένουμε έτσι να έλθουν νέες επιχειρήσεις (περίπτωση Ορεστιάδας);

-- Όταν φορολογούμε πολύ υψηλότερα τα παραγωγικά κέρδη των επιχειρήσεων από τα εισοδήματα των καταθετών, τότε τιμωρούμε την επιχειρηματικότητα. Κυρίως τιμωρούμε αυτούς που παίρνουν επιχειρηματικό ρίσκο σε όφελος εκείνων που απλώς «παρκάρουν» τα χρήματά τους και περιμένουν να εισπράξουν τόκους.

Να στηρίξουμε την επιχειρηματικότητα. Και να την απενοχοποιήσουμε!

* Έβδομον, να αξιοποιήσουμε την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου. Η οποία κρύβει τεράστιες αξίες και υπεραξίες. Και η οποία σήμερα παραμένει ανενεργή, τη σφετερίζονται κυκλώματα επιτηδείων, εντός κι εκτός Δημοσίου, ή περιμένει τον …καταπατητή της.

Για πρώτη φορά πολιτικό κόμμα στην Ελλάδα έθεσε στην πολιτική ατζέντα το ζήτημα της ανεκμετάλλευτης ακίνητης περιουσίας. Η οποία, στο τμήμα της που είναι σήμερα γνωστό, χωροθετημένο και αξιολογημένο, ξεπερνά τα 300 δισεκατομμύρια σε αντικειμενική αξία!

Στην αρχή μας αμφισβήτησαν τα μεγέθη. Ύστερα τα αποδέχθηκαν πλήρως. Στη συνέχεια μας ειρωνεύθηκαν. Ύστερα παραδέχθηκαν ότι μπορούμε να αντλήσουμε σημαντική ρευστότητα και ετήσια δημόσια έσοδα. Και τώρα κοντεύουν να περάσουν στο αντίθετο άκρο: Εκεί που δεν ήθελαν να ακούσουν τίποτε για αξιοποίηση, τώρα πιέζονται να αποδεχθούν εκποίηση!

Τονίσαμε ότι το Δημόσιο μπορεί να δημιουργήσει αξίες και υπεραξίες από τα ανεκμετάλλευτα ακίνητά του. Και αυτά δεν πρέπει να τα χαρίσει σε ιδιώτες πουλώντας. Μπορεί να αντλήσει έσοδα ετήσια, ώστε να περιορίσει τα ελλείμματά του και να καλύπτει τις δαπάνες για τόκους. Μπορεί ακόμα να προεισπράξει κάποια απ’ αυτά τα έσοδα των επομένων ετών. Κι έτσι να μειώσει απευθείας το χρέος που σήμερα αυξάνεται ανεξέλεγκτα.

-- Πριν απ’ όλα, το κράτος πρέπει να καθαρίσει τα ανεκμετάλλευτα ακίνητά του: να καθαρίσει τους τίτλους τους, να προσδιορίσει χρήσεις και συντελεστές εκμετάλλευσης και να τα απαλλάξει από πάσης φύσεων «εκκρεμότητες». Ώστε να μπορούν να αξιοποιηθούν ως real estate development, όχι ως μεμονωμένα οικόπεδα. Κι έτσι να μεγιστοποιηθεί η αξία τους. Κι αυτό μπορεί να το κάνει νομοθετώντας!

-- Ύστερα μπορεί να προεισπράξει σημαντικό μέρος των αναμενομένων μελλοντικών εσόδων τους με μεθόδους bridge financing – με προχρηματοδότηση. Και παράλληλα να ξεκινήσει τη διαδικασία εκμετάλλευσης με πολλούς τρόπους: με  ενοικίαση, μακροχρόνιο leasing, Αμοιβαία Κεφάλαια ακινήτων και Εταιρίες Holding Ακινήτων. Έτσι δώσαμε απάντηση σε δύο καίρια ερωτήματα:

Πώς μπορείς να βρεις ρευστότητα σχετικά σύντομα από τα ακίνητα αυτά, πριν αρχίσει η εκμετάλλευση και χωρίς να χρειαστεί να πουλήσεις.

Τέλος, η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου θα υποκινήσει και την ίδια την Ανάπτυξη, αφού οι χρήσεις που θα προσδιοριστούν μπορούν να δώσουν μεγάλη ώθηση σε οικονομικές δραστηριότητες και κλάδους, όπως ο εξειδικευμένος Τουρισμός, ο θεματικός Τουρισμός κλπ. 

* Και κάτι τελευταίο: Κλαδικά Αναπτυξιακά προγράμματα. Που προωθούν αναπτυξιακές πρωτοβουλίες συνδέοντας περιοχές της χώρας με παραγωγικούς κλάδους. Όπως για παράδειγμα η άρση του cabbotage και τα Δωδεκανησα. Ο αρχιπελαγικός Τουρισμός και οι Κυκλάδες, τα Επτάνησα και οι Σποράδες. Με τις μαρίνες που πρέπει να γίνουν και τον «τουρισμό του «γιότινγκ» που μπορεί να αναπτυχθεί. Όπως η καθετοποίηση προϊόντων κτηνοτροφίας, γαλακτομικών κλπ. και η ορεινή Ελλάδα, η Ήπειρος κλπ. Όπως η βιολογική γεωργία και η επεξεργασία εμπορία των προϊόντων της, για να μη μιλήσω για το κρασί και το λάδι. Ή όπως ο κλάδος των ιαματικών, αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών, όπου όλη η Ελλάδα έχει τεράστιο διεθνές συγκριτικό πλεονέκτημα, το οποίο ούτε η ίδια δεν ξέρει καλά-καλά. Όπως οι συνέργειες ανάμεσα στον Πολιτισμό και τον ποιοτικό εξειδικευμένο Τουρισμό. Που μπορεί να φέρει πολλαπλάσιους επισκέπτες απ’ ό,τι σήμερα σε εκσυγχρονισμένα μουσεία και αναβαθμισμένους αρχαιολογικούς χώρους.

Όλα αυτά τα ψάχνουμε, τα προχωράμε, τα επεξεργαζόμαστε στις λεπτομέρειές του. Βλέπουμε τι γίνεται έξω. Και διαπιστώνουμε τι θα μπορούσαμε να κερδίζουμε αν κάναμε κι εδώ ένα μέρος απ’ όσα γίνονται έξω. Και από χώρες που δεν διαθέτουν τον πλούτο της Ελλάδας σε μια σειρά αναπτυξιακούς τομείς.

Φίλες και φίλοι,

Όλα αυτά, που σας ανέφερα μόνον ενδεικτικά, σκιαγραφούν μια στρατηγική με τρία σκέλη:

-- Χτυπάμε ταυτόχρονα το έλλειμμα και την ύφεση, ώστε να μειωθεί πραγματικά και γρήγορα το ίδιο το έλλειμμα.

-- Χτυπάμε ταυτόχρονα το έλλειμμα και το χρέος, ώστε να ανακόψουμε τη ολέθρια δυναμική ελλειμμάτων-χρέους, που έχει ξεφύγει σήμερα από κάθε έλεγχο.

-- Δεν σταματάμε τη μάχη για τον περιορισμό του ελλείμματος. Αλλά το κάνουμε με «στοχευμένους» τρόπους, όχι με «οριζόντιες» περικοπές και «οριζόντιες» φοροεπιδρομές. Εδώ η φράση κλειδί είναι: «Στοχευμένα, όχι οριζόντια»!

Η λογική «κόβω ό,τι νομίζω ότι περισσεύει» δεν είναι οικονομική λογική. Είναι λογική... Προκρούστη!

Και ο χασάπης κόβει κρέας και ο χειρουργός κόβει κρέας. Αλλά οι δύο δεν είναι το ίδιο πράγμα: Ο χασάπης τεμαχίζει. Ο χειρουργός σώζει ζωές!

-- «Οριζόντια» μέτρα είναι με τη λογική του χασάπη:. Ακρωτηριάζουν την Οικονομία και την Κοινωνία.

-- «Στοχευμένα» μέτρα είναι με τη λογική του χειρουργού. Εντοπίζουν το πρόβλημα και το απομονώνουν. Δεν ακρωτηριάζουν.

Χτυπάμε το έλλειμμα με στοχευμένα, όχι με οριζόντια μέτρα.

Χτυπάμε την ύφεση, ταυτόχρονα με το έλλειμμα, για να καταφέρουμε αληθινά να το περιορίσουμε.

Και μειώνουμε το χρέος απευθείας, ταυτόχρονα με τον περιορισμό του ελλείμματος.

Φίλες και φίλοι,

Το δικό μας Σχέδιο αν εφαρμοστεί ολόκληρο και άμεσα - όχι τμηματικά, όχι αποσπασματικά, όχι σταδιακά - μπορεί να επιτύχει:

Επανεκκίνηση της Οικονομίας - Ανάκαμψη και έλεγχο των ελλειμμάτων.

Μένει ένα ακόμα στοιχείο: Η μακροχρόνια και διατηρήσιμη Ανάπτυξη.

Εδώ θα σας αναφέρω τρείς έννοιες κλειδιά:

-- Αλλαγή παραγωγικού μοντέλου.      

--Ανταγωνιστικότητα, δηλαδή εκμετάλλευση συγκριτικών πλεονεκτημάτων που έχει σήμερα η Ελλάδα και μένουν ανενεργά κι αυτά.

-- Και τέλος, Εξωστρέφεια.  

            Αλλαγή παραγωγικού μοντέλου σημαίνει τέρμα η αναδιανομή δανεικών, σημαίνει ανάπτυξη παραγωγικών τομέων και κλάδων με εκμετάλλευση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της Ελλάδα και με εξωστρέφεια.

            Υπάρχουν τρείς χώρες που δείχνουν ότι σχετικά μικρές οικονομίες, μπορούν να επιτύχουν μεγάλα αναπτυξιακά επιτεύγματα σε σύντομο χρόνο:

* Η Φινλανδία, για παράδειγμα, πριν τρείς δεκαετίες ήταν μια μικρή, σχετικά φτωχή χώρα. Κατάφερε να γίνει, σε λιγότερο από τρείς δεκαετίες, μια από τις πλουσιότερες και πιο ανταγωνιστικές στον κόσμο. Ποιο ήταν το «μυστικό» της; Επένδυσε στην Παιδεία και στην Ποιότητα.

            *  Η Δανία, επίσης μικρή, κατάφερε κι αυτή να γίνει μια από τις πιο πλούσιες στην Ευρώπη, γιατί επένδυσε στην πλήρη εκμετάλλευση των ανταγωνιστικών της πλεονεκτημάτων στην πρωτογενή παραγωγή, στην καθετοποίησή, στις υπηρεσίες και, ασφαλώς, στην Ποιότητα.

            * Τέλος, η Ιρλανδία, η οποία αντιμετωπίζει κι αυτή σοβαρά προβλήματα σήμερα, λόγω σφαλμάτων που έκανε και υπερβολών στο χρηματο-οικονομικό τομέα. Αλλά η Ιρλανδία, παρά την κρίση της, κατάφερε να διασώσει την αναπτυξιακή της δυναμική! Πόνταρε κι εκείνη στα ανταγωνιστικά της πλεονεκτήματα και στις υπηρεσίες της. Πόνταρε ακόμα στην Ποιότητα και στην Εκπαίδευση. Καθώς και στο γεγονός ότι είναι χώρα-μεταίχμιο ανάμεσα στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.

            Μπορεί και η Ελλάδα να επενδύσει στην Ποιότητα, μπορεί και η Ελλάδα να επενδύσει στον πιο σημαντικό παραγωγικό πόρο: στους ανθρώπους της, δηλαδή στην Παιδεία.

Μπορεί και η Ελλάδα να επενδύσει στα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της γης της, της θέσης και της φύσης της. Και στην καθετοποίηση...

            Ό,τι σωστό έκανε καθεμία από τις χώρες αυτές ξεχωριστά, η Ελλάδα μπορεί να τα κάνει όλα μαζί! Και ταυτόχρονα να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι βρίσκεται κι αυτή στο «μεταίχμιο» Ευρώπης- Μέσης Ανατολής. Πράγμα που, αντί να αναδεικνύει το ρόλο μας, μέχρι στιγμής μεγιστοποιεί μόνο κινδύνους για μας.

            Κι αυτό είναι το τελικό μου μήνυμα απόψε - μήνυμα Ελπίδας:

            Η Ελλάδα δεν είναι «τελειωμένη υπόθεση». Η Ελλάδα είναι σήμερα, πράγματι, υπερχρεωμένη. Αλλά είναι, δυνητικά, πολύ πλούσια χώρα!

            Έχει αναξιοποίητα συγκριτικά πλεονεκτήματα. Έχει ανθρώπινο δυναμικό και επιχειρήσεις που μεγαλουργούν παντού στον κόσμο και μαραζώνουν στην ίδια την πατρίδα τους. Έχει περιουσιακά στοιχεία που παραμένουν αδρανή και ανεκμετάλλευτα.

            Κι από την άλλη πλευρά υπάρχει μια κρατική γραφειοκρατία που πνίγει τα πάντα. Και που, παρά τις υποσχέσεις, δεν άλλαξε. Χειροτέρεψε!

            Δεν πνίγει μόνο τις παραγωγικές πρωτοβουλίες. Πνίγει και την απονομή Δικαιοσύνης. Κι έτσι υποθέσεις που παντού αλλού τελεσιδικούν μέσα σε ένα χρόνο το πολύ, εδώ χρειάζονται πολλά-πολλά χρόνια…

            Όλα αυτά πνίγουν τη χώρα. Πνίγουν κάθε δημιουργικότητά της. Πνίγουν κάθε ανταγωνιστική δυνατότητά της.

            Όλα αυτά είναι «βρόγχοι» γύρω από το λαιμό της...

Όλα αυτά είναι «βαρίδια» στα πόδια της.

            Προτείνω, λοιπόν, να κόψουμε τους βρόγχους που την πνίγουν.

Να την απαλλάξουμε από τα βαρίδια στα πόδια της.

Και τότε να δείτε τι μπορεί να καταφέρει…

Το λέω, λοιπόν, ανοιχτά: Σας θέλουμε δίπλα μας. Χρειαζόμαστε τις ιδέες σας. Τις υποδείξεις σας…

            Είμαστε το κόμμα της Ανάπτυξης.

Και θέλουμε μαζί μας τους «μοχλούς», τους ηγέτες της Ανάπτυξης.      

Δεν έχω να σας πω τίποτε άλλο. Είστε αυτοδημιούργητοι, είστε μορφωμένοι, είστε έμπειροι, είστε «της πιάτσας»...

            Ξέρετε τι χρειάζεται αυτός το τόπος: Όραμα, Σχέδιο, Προοπτική.

            Ξέρετε τι χρειάζεται αυτός ο λαός. Πίστη ότι μπορεί να ξεπεράσει την κρίση, Εμπιστοσύνη στους ηγέτες του και στον εαυτό του.

Και Ελπίδα! Που τα συνοψίζει όλα.

             

Εμείς όλα αυτά δεν τα επικαλούμαστε ρητορικά.

Τα δουλεύουμε συνεχώς!

Τα προωθούμε και τα χτίζουμε. Συστηματικά:

Βήμα-βήμα. Λιθαράκι-λιθαράκι.

            Εμείς δεν τάζουμε στους πάντες τα πάντα.

            Δεν ζητάμε εκλογές κάθε τόσο.

            Δεν βιαζόμαστε να «αρπάξουμε» την κυβέρνηση, πάση θυσία, για να κυβερνήσουμε ένα-δύο τέρμινα...

            Χτίζουμε μια κοινωνική πλειοψηφία και μια λαϊκή εντολή για να αλλάξουμε την Πατρίδα μας.

            Σε αυτή την προσπάθεια σας θέλουμε κοντά μας. Σας θέλουμε μαζί μας. Θέλουμε τον κόσμο των επιχειρήσεων πρωταγωνιστή.

            Αυτό που εκπροσωπείτε εσείς, αυτό που ονομάζουμε σήμερα «το επιχειρείν», είναι αυτό που παλαιότερα το λέγαμε αλλιώς: το δαιμόνιο του Έλληνα!

            Και δεν μπορούμε να αλλάξουμε την Ελλάδα αν δεν απελευθερώσουμε το δαιμόνιο του Έλληνα, αν δεν απελευθερώσουμε «το επιχειρείν», αν δεν απενοχοποιήσουμε την επιχειρηματικότητα.

            Αυτό το «τζίνι» εμείς θα το βγάλουμε από το μπουκάλι!

            Μαζί θα τα καταφέρουμε.

Και θα αλλάξουμε τα πάντα στον τόπο μας.

            Σας ευχαριστώ πολύ.