ΑΡΜΑ ΝΕΩΝ - Ιδρυτική Διακήρυξη

 

 ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ - ΝΕΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ - ΝΕΕΣ ΛΥΣΕΙΣ

ΣΗΜΕΡΑ, οι νέοι βιώνουμε τα αδιέξοδα που δημιούργησε η προηγούμενη γενιά και καλούμαστε να επωμιστούμε τις συνέπειες τους.

Η ατομικότητα, η ανασφάλεια, η ανισότητα και η απάθεια χαρακτηρίζουν τη ζοφερή πραγματικότητα της εποχής μας.

Οι υπάρχοντες πολιτικοί συσχετισμοί και οι εκφραστές τους έχουν αποδειχθεί οριστικά ανήμποροι να διαχειριστούν τα σύγχρονα επιτακτικά προβλήματα.

Οι πολίτες και πρωτίστως οι νέοι έχουμε δικαιολογημένα απαξιώσει την παραδοσιακή πολιτική και αναζητούμε νέους τρόπους έκφρασης και δράσης.

Οι ραγδαίες εξελίξεις των δύο τελευταίων ετών στο πεδίο της οικονομίας έχουν επιτείνει την αγωνία του νέου ανθρώπου και τον έχουν καταστήσει απλό θεατή του μέλλοντος του.

Η ευθύνη ανήκει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό σε όλους τους πολίτες, κυρίως σε αυτούς της προηγούμενης γενιάς, κανείς όμως δεν δικαιούται να ισχυρίζεται ότι είναι ιστορικά αθώος, όταν μάλιστα δεν αντιδρά.

Παραδώσαμε τις τύχες μας σε ανίκανους  να τις διαχειριστούν.

Αποσυρθήκαμε από την ενεργό συμμετοχή κι επιλέξαμε την εσωστρέφεια.

Εκχωρήσαμε το δικαίωμα να καθορίζουμε το μέλλον μας.

Ξεπουλήσαμε τις ιδέες μας για να καρπωθούμε εφήμερα κέρδη.

Χαρίσαμε τα όνειρα και τις ελπίδες μας χωρίς αντάλλαγμα.

Επαναπαυτήκαμε στις δάφνες παρελθόντων αγώνων χωρίς να προβάλουμε νέες διεκδικήσεις.

Παραιτηθήκαμε από τα μείζονα για να απολαύσουμε συγκυριακά κάποια ελάσσονα.

Παρασυρθήκαμε από κίβδηλες υποσχέσεις παραβλέποντας την πραγματικότητα

Υπνωθήκαμε από ένα σύστημα που μας θέλει θεατές και όχι πρωταγωνιστές στην ίδια μας τη ζωή

Αποδεχτήκαμε την νομοτελειακά αδιέξοδη συνταγή του μνημονίου και της τρόικας, που ματαιώνει οποιαδήποτε προοπτική ανάπτυξης στις προσεχείς δεκαετίες 

ΠΡΕΠΕΙ να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.

ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ να διαμορφώσουμε το μέλλον μας από μηδενική βάση.

Είναι η ώρα για εγρήγορση, συμμετοχή και ρήξη με την κατάχρεη κληρονομιά του παρελθόντος. 

Σ΄ αυτή τη δύσκολη, κρίσιμη, ιστορική καμπή ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ και δίνουμε το “ΠΑΡΩΝ”.

Για να διαγράψουμε το αρνητικό παρελθόν και να διεκδικήσουμε το μέλλον που μας αξίζει

Θέτουμε στην υπηρεσία της σημερινής κοινωνίας τα οράματα μας, τη δημιουργικότητα και την καθαρότητα της σκέψης μας σ' έναν καινούργιο κόσμο προκλήσεων και σύνθεσης των δυνάμεων της σύγχρονης δημοκρατίας.

Ωστόσο, δεν είμαστε διατεθειμένοι μέσα από τη συμμετοχή μας να δώσουμε άλλοθι στις υπάρχουσες πολιτικές και πρακτικές.

Θέτουμε νέους όρους και νέα δεδομένα στην πολιτική δράση

Η εξέλιξη της τεχνολογίας προάγει τη λειτουργία του πολιτεύματος μας, δίνοντας βήμα σε κάθε πολίτη προς όφελος της πολυφωνίας και υπερβαίνει τα στενά εθνικά σύνορα.

Νέοι τρόποι συμμετοχής, νέες δυνατότητες παρέμβασης, που οδηγούν σε μια νέα μορφή άμεσης δημοκρατίας.

Τα εργαλεία αυτά πρέπει να αξιοποιηθούν προς την κατεύθυνση παραγωγής σύγχρονων αντιλήψεων, ανταλλαγής καινοτόμων ιδεών και θέσεων με απώτερο σκοπό  την ουσιαστική παρέμβαση των πολιτών στα κοινά. 

Η πολιτική πρέπει να τεθεί σε νέα βάση ανταποκρινόμενη στα κελεύσματα των καιρών με βασικό γνώμονα τις ανάγκες των νέων και να επικεντρωθεί στα συσσωρευμένα προβλήματα τους. 

Η γενιά μας πρέπει επειγόντως να βρει λύσεις. Ενδεχόμενη αποτυχία θα όξυνε την συνεχώς αυξανόμενη απαξίωση προς τους θεσμούς και θα επέφερε την οριστική αποξένωση μας από κάθε έννοια συμμετοχής, πολλαπλασιάζοντας με τον τρόπο αυτό τα αδιέξοδα και ενισχύοντας την απογοήτευση μας.

Απαιτείται η διατύπωση μιας νέας πρότασης. Απαιτείται ο επαναπροσδιορισμός  των κοινωνικών και πολιτικών δομών. Απαιτείται η χάραξη ενός νέου δρόμου στην κατεύθυνση της ρήξης με την κρατούσα πολιτική αντίληψη.

Εμείς στο επίκεντρο της δικής μας πολιτικής θεώρησης έχουμε αποφασίσει ποιους θα τοποθετήσουμε: ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ

Γνωρίζουμε ότι το στοίχημα που βάζουμε δεν είναι εύκολο.

Γνωρίζουμε ότι τοποθετούμε τον πήχη ψηλά.

Γνωρίζουμε επίσης, ότι πρέπει να υπερκεράσουμε το χάσμα που άλλοι δημιούργησαν και να αρθρώσουμε  μια εξ' ολοκλήρου νέα πολιτική πρόταση, προσανατολισμένη στις ανάγκες των νέων.

Διαμορφώνουμε ένα κίνημα δράσης που θα αφουγκράζεται τις ανάγκες και τις αγωνίες μας, θα προβάλλει τις διεκδικήσεις και τις απαιτήσεις μας και θα προασπίζει τα δικαιώματα μας.

«Αυτή είναι η πολιτική νεολαία μας,

Αυτό είναι το ΑΡΜΑ ΝΕΩΝ»

Οι διεκδικήσεις των προηγούμενων γενεών εξασφάλισαν σε αυτές την αξιοπρέπεια, την ασφάλεια, την αυτοτέλεια, τη σιγουριά, που συνάδουν με την ανθρώπινη αξία. Οι ανατροπές, που έχουν ήδη συντελεστεί και όσες πρόκειται να επακολουθήσουν, απαιτούν την άμεση, διαρκή και δυναμική ενεργοποίηση μας.

Οι υπάρχουσες πολιτικές νεολαίες έχουν αποδειχτεί κατώτερες των περιστάσεων

Οι πολιτικές νεολαίες σήμερα αναπαράγουν και δεν δημιουργούν. Είναι μικρογραφίες των κομμάτων που τις δημιούργησαν. Δεν γεννούν νέες ιδέες. Δεν προτείνουν νέες λύσεις. Παραμένουν οι εκφραστές του παλιού και του τετριμμένου. Απαιτείται η διατύπωση μιας σύγχρονης, ρηξικέλευθης, ανεξάρτητης αλλά και ρεαλιστικής πρότασης.

Η νέα εποχή χρειάζεται νέες πολιτικές νεολαίες με νέες ιδέες και νέες προτάσεις

Η αποστολή μας είναι τιτάνια. Το αύριο φαντάζει δυσοίωνο. Η ελπίδα μας εξαντλείται. Η απόγνωση μας όμως, γιγαντώνεται.    

Ο δρόμος που πρέπει να διαβούμε σήμερα είναι δύσβατος. Για να κατακτήσουμε  τους στόχους μας και να καλύψουμε τις ανάγκες μας πρέπει προηγουμένως να έρθουμε αντιμέτωποι, όχι μόνο με τα προβλήματα του παρόντος αλλά και με αυτά, που κληρονομήσαμε από τις προηγούμενες γενιές. Ανάγκες, οι οποίες απεμπόλησαν τις ίδιες τους τις κατακτήσεις προς χάριν μιας εικονικής ευημερίας.

Είναι ιστορικό χρέος της Νέας Γενιάς, να παραδώσει μια κοινωνία πιο δίκαιη, πιο συνεκτική, πιο ανθρώπινη στις γενιές που θα τη διαδεχτούν. Μια κοινωνία, που θα εμφορείται από ιδανικά και αξίες ανώτερες και ουσιωδέστερες του χρήματος. Μια κοινωνία, στην οποία η ιδεολογία και τα πιστεύω των μελών της, θα είναι η κινητήριος δύναμη της προόδου και όχι το προκάλυμμα μικροπολιτικών επιδιώξεων. Μια κοινωνία, στην οποία η προαγωγή και διαφύλαξη της ανθρώπινης αξίας, θα είναι το ζητούμενο και όχι απλή ευχή ή πολιτικό ευφυολόγημα.

Ώρα για Αποφάσεις, Ώρα για Ρήξεις, Ώρα για Τομές

  

ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ

Οι θέσεις μας για Οικονομία & Ανάπτυξη

Η οικονομική κρίση είναι πλέον κομμάτι της καθημερινότητας μας. Οι θλιβερές της συνέπειες, όπως η ανεργία, η οικονομική καχεξία και η ύφεση γίνονται έντονα αισθητές στην αγορά αλλά και στην κοινωνία.

Η τροχιά στην οποία βρέθηκε η χώρα, και μάλιστα εν αγνοία των πολιτών της, δεν εμφανίζει ορατές προοπτικές ανάπτυξης και ανασυγκρότησης της οικονομίας. Τα διαβόητα «οικονομικά μέτρα» της κυβέρνησης εξαντλούνται σε μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα και μάλιστα των πιο σκληρών και άδικων για την κοινωνία, όπως η περικοπή μισθών και συντάξεων, η συρρίκνωση του έτσι κι αλλιώς δυσλειτουργικού κοινωνικού κράτους καθώς και η άγρια φορολόγηση κάθε είδους εισοδημάτων.

Η πολιτική αυτή εκτός από ανάλγητη είναι και πρόδηλα αναποτελεσματική. Στοχοθετεί κυρίως την μεσαία τάξη, η οποία κατά κανόνα λειτουργεί ως ρυθμιστής της εγχώριας αγοράς, της οποίας άλλωστε αποτελεί και τον βασικό καταναλωτή, αλλά και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην συρρίκνωση όλων των οικονομικών μεγεθών με αποτέλεσμα αφ’ ενός τα όποια εισπρακτικά μέτρα ν’ αποτύχουν ελλείψει πραγματικής φορολογητέας ύλης και αφ’ ετέρου η χώρα να εγκλωβίζεται σ’ ένα φαύλο κύκλο ύφεσης. Οι αποφάσεις αυτές συναπαρτίζουν το μοντέλο της εσωτερικής υποτίμησης που μας επιβλήθηκε από τους δανειστές μας και που προβάλλεται ως η αρμόζουσα λύση στο αναπτυξιακό πρόβλημα της Ελλάδας από τους θιασώτες των νεοφιλελεύθερων οικονομικών θεωριών.

Κανείς όμως δεν δικαιούται να ξεχνάει ότι πίσω από τους οποιουσδήποτε αριθμούς υπάρχουν άνθρωποι καθώς και ότι υπάρχουν πλευρές της ανθρώπινης υπόστασης που παρότι δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε λογιστικά μεγέθη, αποτελούν τα σημαντικότερα διακυβεύματα κάθε πολιτισμένου κράτους. Η αξιοπρέπεια, η ελπίδα και η προοπτική ενός λαού είναι οι πλέον σημαντικές παράμετροι.

Η δανειακή σύμβαση του Μνημονίου πυροδότησε πολλές και διαφορετικές εξελίξεις με κυριότερες και αμεσότερες τις οικονομικές. Αποκάλυψε όμως, περίτρανα και τον μικροπολιτικό λαϊκισμό που μέχρι σήμερα αποτελούσε το διαβατήριο των πολιτικών κομμάτων για την εξουσία. Αποκάλυψε, τις μεταπολιτευτικές παθογένειες της χώρας που μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο. Αποκάλυψε τα ηθικά και πολιτικά ελλείμματα της χώρας.

Ωστόσο, το Μνημόνιο αδυνατεί να δώσει λύση σε οποιοδήποτε από τα προβλήματα αυτά και τούτο διότι άξονας της σύμβασης αυτής δεν είναι η ανάταξη της ελληνικής οικονομίας, αλλά η προστασία των χρημάτων και των συμφερόντων των δανειστών μας, οι οποίοι βρέθηκαν να είναι εξαιρετικά εκτεθειμένοι στο «τοξικό» οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας. Οι άξονες, στους οποίους κινείται προσιδιάζουν περισσότερο σε μηχανισμό ελεγχόμενης χρεοκοπίας, παρά σε πρόγραμμα στήριξης και ανάπτυξης μιας χειμαζόμενης οικονομίας, όπως εν προκειμένω η ελληνική.

Η κρισιμότητα της σημερινής πραγματικότητας δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες. Η ανάπτυξη στα πλαίσια της πολιτικής του μνημονίου βασίζεται στις αρχές της φθηνής εργασίας, των μηδενικών κρατικών δαπανών, ακόμη και για υπηρεσίες που μέχρι σήμερα θεωρούνται στοιχειώδεις, και στην επικράτηση της έννοιας του ανταγωνισμού σε κάθε επίπεδο και με κάθε κόστος.

Μια τέτοια ανάπτυξη δεν βιώσιμη ούτε για το κράτος, ούτε για τους πολίτες. Οι συνέπειες της, όπως η συρρίκνωση του βιοτικού επιπέδου, η ύφεση και η τάση προς μετανάστευση, που παρότι σήμερα είναι ορατές στο άμεσο μέλλον θα γίνουν εκκωφαντικές, δεν μπορούν και δεν πρέπει να παραγνωρίζονται από την κυβέρνηση και ν’ αντιμετωπίζονται ως «παράπλευρες απώλειες» στα πλαίσια εφαρμογής ενός δημοσιονομικού προγράμματος.

Χρειάζεται η κατάρτιση μιας μακρόπνοης, αχειραγώγητης και ειλικρινούς οικονομικής πολιτικής. Η χώρα μας, πρέπει να εκμεταλλευτεί ορθολογικά τα παραδοσιακά συγκριτικά της πλεονεκτήματα, όπως ο τουρισμός, ο πολιτισμός και η ναυτιλία, πριμοδοτώντας πολιτικές ανάπτυξης και άλλων τομέων παραγωγής με σταθερό προσανατολισμό στην καινοτομία και την έρευνα προς όφελος μιας ποιοτικής ανάπτυξης, που θα παράγει πλούτο για την χώρα.

Ειδικότερα, ο Πρωτογενής Τομέας πρέπει να στραφεί σε πλεονεκτικές καλλιέργειες και ενίσχυση ατομικών και υγιών συνεταιριστικών επιχειρηματικών πρωτοβουλιών. Στον Δευτερογενή Τομέα, η ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας θα επιτευχθεί διαμέσου δημοσίων επενδύσεων, πάταξης της γραφειοκρατίας, σταθερής φορολογίας, ενίσχυσης μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και ιδιαίτερα της καινοτομίας παντού. Στον Τριτογενή Τομέα, απαιτείται ουσιαστική φροντίδα, για τον τουρισμό, την ναυτιλία, τις υγιείς χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, τις καινοτόμες δράσεις προωθημένης τεχνολογίας και το εμπόριο.

Ο πόλεμος με τους μεσάζοντες, που ρουφάνε εισόδημα από την υγιή επιχειρηματικότητα και το κράτος, πρέπει να είναι ανελέητος

Η προσέλκυση επενδύσεων πρέπει να επιδιωχθεί μέσω της διαμόρφωσης του κατάλληλου οικονομικού και θεσμικού περιβάλλοντος, χωρίς βεβαίως η διαμόρφωση αυτή να συνίσταται στην μείωση των δικαιωμάτων και των αποδοχών των εργαζομένων. Πρώτιστο μέλημα κάθε κράτους που επιθυμεί να γίνει πόλος επενδύσεων είναι ένα φορολογικό σύστημα δίκαιο, απλό και κυρίως σταθερό. Η διαπλοκή, η πολυπλοκότητα των κανόνων της φορολογίας και η πληθώρα των ρυθμίσεων, αλλαγών, των παλινωδιών και των έκτακτων μέτρων που αποφασίζονται σχεδόν καθημερινά κάθε άλλο παρά συμβάλλει στην αναπτυξιακή προοπτική της χώρας. Εξίσου σημαντική είναι η αναμόρφωση της δημόσιας διοίκησης αλλά και των δικαιοδοτικών μηχανισμών, με την παράλληλη διατήρηση του ρυθμιστικού ρόλου του κράτους και τον σεβασμό του δικαιώματος προσφυγής στη δικαιοσύνη, έτσι ώστε η γραφειοκρατία και οι πολύχρονες καθυστερήσεις σε νομικές εμπλοκές να μην αποτελούν υπέρμετρα επενδυτικά εμπόδια.

Ωστόσο, το πλέον σημαντικό είναι το δικαίωμα μας να καθορίζουμε το μέλλον και τις προοπτικές μας. Ο εγκλωβισμός σε πολιτικές επιζήμιες και κατευθυνόμενες αλλά και σε δήθεν λογικές «μονοδρόμου» δεν αποτελεί βιώσιμη πρόταση για την χώρα.

Ως νέοι άνθρωποι παραμένουμε προσανατολισμένοι σ’ ένα οικονομικό σύστημα που θα ανοίγει δυνατότητες και θα δημιουργεί ευκαιρίες. Ένα σύστημα που θα λειτουργεί με όρους δικαιοσύνης, ειλικρίνειας και ίσων ευκαιριών. Ένα σύστημα που θα αποτελείται και θα υπολογίζει ανθρώπους και όχι λογιστικούς αριθμούς ή ψήφους.

Οι θέσεις μας για Απασχόληση & Επιχειρηματικότητα

Ουδείς μπορεί ν’ αρνηθεί ότι, το πλέον επιτακτικό πρόβλημα της εποχής μας είναι αυτό της απασχόλησης και των όλων της των παραμέτρων.

Η αδιέξοδη οικονομική πολιτική που επιβλήθηκε προσφάτως στην χώρα μας όχι μόνο όξυνε τα λιμνάζοντα προβλήματα της αγοράς εργασίας αλλά έχει αρχίζει να διαπερνά και τα υγιή στρώματα της οικονομίας, οδηγώντας σε συρρίκνωση την απασχολησιμότητα του εργατικού δυναμικού. Υπό την εποπτεία και τις επιταγές της τρόικας το ελληνικό κράτος αναγκάστηκε αρχικά να σταματήσει ή έστω να περιορίσει σημαντικά τις, επί χρόνια εφαρμοζόμενες, πρακτικές ανάκρουσης της ανεργίας: τις αθρόες προσλήψεις στον δημόσιο τομέα και την κρατικοδίαιτη ανάπτυξη. Στη συνέχεια, κρίθηκε απαραίτητη η προσαρμογή του ιδιωτικού τομέα στο αναπτυξιακό μοντέλου του μνημονίου.

Οι πρώτοι που αισθάνθηκαν τις επιπτώσεις των κυβερνητικών επιλογών ήταν οι λεγόμενες «ευαίσθητες» κοινωνικές ομάδες όπως οι γυναίκες, οι μακροχρόνια άνεργοι και τα άτομα που βρίσκονται κοντά στα όρια συνταξιοδότησης.

Ωστόσο, το μεγαλύτερο θύμα των πολιτικών αυτών επιλογών ήταν αναμφισβήτητα οι νέοι, και ιδίως οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας. Με τα ποσοστά της ανεργίας διαρκώς ν’ αυξάνονται και τον κίνδυνο επαγγελματικής αδράνειας να είναι προ των πυλών, οι νέοι αναγκάζονται να εργαστούν με μισθούς και όρους εργασίας ταπεινωτικούς, στερούμενοι ακόμη και των βασικών δικαιωμάτων που διεκδίκησε και πέτυχε η προηγούμενη γενιά.

Στο ζοφερό κλίμα που συνθέτουν η συρρίκνωση της οικονομίας στο όνομα μιας πολυαναμενόμενης ανάπτυξης, οι δραματικές αλλαγές σε προστατευτικές για τον εργαζόμενο ρυθμίσεις του εργατικού δικαίου, ο χαρακτηρισμός των όποιων δικαιωμάτων ως «αντιπαραγωγικών» και «αντιαναπτυξιακών» και η εργασιακή ανασφάλεια, ο νέος καλείται να χαράξει την επαγγελματική του πορεία. Και αν παλαιότερα η είσοδος στον εργασιακό στίβο συνοδευόταν από ζήλο και αισιοδοξία, πλέον η απογοήτευση και το αίσθημα αποκλεισμού συνοδεύουν τον νέο στα πρώτα του επαγγελματικά βήματα. Εξοπλισμένος με πολλά τυπικά προσόντα, για τα οποία κατέβαλλε ο ίδιος αλλά και η οικογένεια του σημαντικά ποσά χρημάτων επί χρόνια, αδυνατεί όχι μόνο να βρει μία θέση εργασίας ανάλογης των προσόντων του αλλά συνήθως δυσκολεύεται σημαντικά να ανεύρει την οποιαδήποτε απασχόληση.

Επιπλέον, ένα μεγάλο ποσοστό των, λιγοστών κατά τα άλλα, προσφερόμενων θέσεων εργασίας αφορούν τις «ελαστικές» μορφές απασχόλησης, οι οποίες προβάλλονται από τους θιασώτες τους ως ένα από τα αποτελεσματικότερα μέσα ανάπτυξης και κατά συνέπεια, εξόδου της χώρας μας από την παρούσα κρίση, παραγνωρίζοντας όμως ότι με την άμετρη εξάπλωση τους δημιουργείται ένα νέο μόρφωμα «ημι-ανέργου», δηλαδή ενός ανθρώπου που παρότι εργάζεται, αδυνατεί να κερδίσει έστω και τις βασικές μισθολογικές αποδοχές και να βιοποριστεί από αυτές.

Οι συνέπειες και οι προεκτάσεις των ανωτέρω δεν είναι αμιγώς οικονομικές. Είναι πρωτίστως κοινωνικές και ευρύτερα πολιτικές. Δημιουργούνται σύγχρονοι παρίες, οι οποίοι μη έχοντας δυνατότητες απορρόφησης και ενσωμάτωσης τους από τις διαμορφούμενες συστημικές δομές ενδεχομένως να στραφούν στη μετανάστευση, στην  παραβατικότητα και τον παρασιτισμό.

Κανείς, δεν δικαιούται να αξιώνει την παθητική αποδοχή των όσων καθημερινά αποφασίζονται για το μέλλον μας αλλά και κανείς μας δεν δικαιούται να παραιτηθεί από την επιδίωξη και την προσπάθεια για ένα καλύτερο αύριο. Κανείς δεν δικαιούται να μας αντιμετωπίζει ως απλά αριθμητικά μεγέθη.

Η υποθήκευση των προοπτικών αλλά και των ονείρων μας, πρέπει να καταρριφθεί άμεσα

Η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας πρέπει να έχει ως άξονα τον άνθρωπο και όχι την αποκλειστική επιδίωξη ικανοποιητικών λογιστικών αποτελεσμάτων με κάθε τίμημα. Το μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθείται από την κυβέρνηση και τους δανειστές μας, έχει ήδη αποδειχθεί αναποτελεσματικό όπου κι αν εφαρμόστηκε.

Οι παθογένειες της εγχώριας αγοράς εργασίας δεν οφείλονται στον εργαζόμενο αλλά στις διαχρονικά εσφαλμένες και κοντόφθαλμες πολιτικές των κυβερνήσεων.

Πρέπει να αναζητηθούν δυνατότητες επένδυσης σε τομείς της οικονομίας όπου η χώρα μας κατέχει το συγκριτικό πλεονέκτημα, όπως ο τουρισμός, η πράσινη ανάπτυξη, οι φυσικοί μας πόροι και ο πολιτισμός ως εξαγώγιμο προϊόν, πάντα όμως με γνώμονα μία ποιοτική ανάπτυξη αντί του εγκλωβισμού σε μία λογική ανταγωνισμού με βάση το εργασιακό κόστος.

Δεν υπάρχει πια η πολυτέλεια να αφήσουμε τα πράγματα στην τύχη

Ένας ολοκληρωμένος, ρεαλιστικός και βιώσιμος οικονομικός σχεδιασμός της χώρας είναι περισσότερο αναγκαίος από ποτέ. Η κατανομή, διαχείριση και κατάρτιση του εργατικού δυναμικού, μέσω των εκπαιδευτικών δομών αλλά και κάθε οργανισμού εύρεσης εργασίας, πρέπει να είναι μέρος του σχεδιασμού αυτού, έτσι ώστε οι πιέσεις της διαρθρωτικής ανεργίας να ελαχιστοποιούνται.

Οι «ελαστικές» μορφές απασχόλησης έχουν θέση στην αγορά εργασίας μόνο στο μέτρο που είναι απολύτως απαραίτητες και εφόσον διασφαλίζονται βασικά εργασιακά δικαιώματα, χωρίς παράλληλα ν’ αφήνεται η δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν καταχρηστικά από τον εργοδότη. Το ίδιο, πρέπει να ισχύσει και για το ίδιο το κράτος το οποίο, ως γνωστόν, συχνά καταφεύγει στις εργασιακές αυτές μορφές προκειμένου να δημιουργήσει και να διατηρήσει πολιτικές εξαρτήσεις αλλά και για να αλλοιώσει τους στατιστικούς δείκτες της απασχόλησης και της ανεργίας αντίστοιχα.

Αντικείμενο γενικότερου σχεδιασμού πρέπει επίσης ν’ αποτελέσει κάθε ζήτημα με άμεσες ή έμμεσες επιπτώσεις στην οικονομική ζωή, όπως η εγκληματικότητα, η διαφθορά και η πολυνομία.

Η κρίση της απασχόλησης που βιώνουμε αποτελεί συνέπεια της παρούσας κρίσης, η οποία δεν είναι μόνον οικονομική. Είναι αποτέλεσμα της σταδιακής αποδιάρθρωσης του κράτους και του ρόλου του, όπως συντελείται εδώ και δεκαετίες. Τα προβλήματα της οικονομίας και της απασχόλησης δεν μπορούν να λυθούν παρά μόνο με αποβολή κάθε αρνητικής παρακαταθήκης του παρελθόντος και χάραξη του μέλλοντος σε στέρεες, βιώσιμες αλλά πάνω απ’ όλα ανθρώπινες βάσεις.

Είμαστε υπέρ της μεικτής οικονομίας, με τομείς δημόσιο, ιδιωτικό και κοινωνικό

Κρίσιμοι χώροι όπως, η άμυνα, η ασφάλεια, η υγεία, η παιδεία, οι συγκοινωνίες και οι επικοινωνίες, η ενέργεια πρέπει να διέπονται από δημόσια χαρακτηριστικά κατά τη λειτουργία τους. Όπου κρίνεται σκόπιμη και η ιδιωτική λειτουργία (με εξαίρεση την εθνική άμυνα), οπωσδήποτε να υφίσταται ένας τουλάχιστον ισχυρός δημόσιος φορέας, για τη ρύθμιση του ανταγωνισμού. Οι ιδιωτικές πρωτοβουλίες απαιτούν από πλευράς κράτους φορολογική σταθερότητα και ενίσχυση, πάταξη της αντιεπιχειρηματικής γραφειοκρατίας και εξάλειψη της διαφθοράς. Εξωστρεφείς, καινοτόμες, παραγωγικές και υγιείς, με συναίσθηση και της κοινωνικής τους ευθύνης.

Ιδιαίτερα δε, πρέπει να στηριχθούν με κρατικές διευκολύνσεις, οι επιχειρηματικές πρωτοβουλίες των νέων ανθρώπων και να παταχθεί αυστηρά η φοροδιαφυγή.

Οι θέσεις μας για την Υγεία

Βασικό πυλώνα του κοινωνικού κράτους αποτελούν παραδοσιακά οι δομές παροχής υγείας και περίθαλψης που το κράτος προσφέρει στους πολίτες του. Το εθνικό σύστημα υγείας βρέθηκε, με τη διαχρονική ευθύνη των ελληνικών κυβερνήσεων, σε κατάσταση αποδιοργάνωσης και απαξίωσης τόσο των υπηρεσιών που παρέχει στους πολίτες όσο και του ίδιου του ρόλου του. Ελλείψει μέριμνας και σχεδιασμού για τον εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση του ΕΣΥ δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για την στροφή των πολιτών στον ιδιωτικό τομέα της υγείας, σε βάρος όμως των πλέον αδύνατων οικονομικά πολιτών, οι οποίοι συχνά αφ’ ενός αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα δυσβάσταχτα βάρη της νοσηλείας τους και αφ’ ετέρου εμποδίζονται να λάβουν τις αντίστοιχες παροχές από τους δημόσιους φορείς υγείας λόγω της γραφειοκρατίας, της κακής οργάνωσης και των διαχρονικών ελλείψεων και προβλημάτων των υγειονομικών δομών.

Το ΕΣΥ καθώς και οι δημόσιες δομές υγείας στο σύνολό τους πρέπει άμεσα να αναβαθμιστούν. Η λύση δεν είναι η εγκατάλειψη του ζωτικού τομέα τη υγείας από το κράτος αλλά η αναμόρφωση του, έτσι ώστε κάθε πολίτης να έχει πρόσβαση σε σύγχρονες, λειτουργικές και κυρίως αξιοπρεπείς υπηρεσίες.

Η διαχείριση των δυσλειτουργιών και των ανορθολογισμών στο τομέα αυτό, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποβαθμίζει τον πάσχοντα συμπολίτη μας

Η αποκέντρωση του ΕΣΥ, με Δημοτικά Πολυιατρεία, Περιφερειακά Κέντρα Υγείας, Κρατικά Νοσοκομεία, οικογενειακούς γιατρούς και κεντρικούς ευέλικτους φορείς προμηθειών όλου του συστήματος είναι απαραίτητη. Αναγκαία είναι μια μόνιμη Ακαδημία Υγείας και Περίθαλψης, με μόνιμους τους άριστους ειδικούς και ισότιμες αντιπροσωπείες των πολιτικών δυνάμεων του Κοινοβουλίου. Για σταθερότητα στο Σύστημα, με επιστημονική τεκμηρίωση. 

Η υγεία ως βασικό αγαθό της ανθρώπινης ύπαρξης αλλά και στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα πρέπει να παρέχεται δωρεάν από το κράτος, κυρίως προς προστασία των πλέον αδύναμων μελών της κοινωνίας. Ο φορολογούμενος πολίτης πρέπει να έχει πρόσβαση σε κάθε ιατρική πράξη, υγειονομική μονάδα και θεραπεία επιβάλλεται από την κατάσταση της υγείας του και όχι από την οικονομική του κατάσταση.

Η υγεία οφείλει ν’ αντιμετωπίζεται ως αυτό που πράγματι είναι: ο πυρήνας του κοινωνικού κράτους, το οποίο αποτελεί μία από τις σημαντικότερες κατακτήσεις των σύγχρονων κρατών. Επομένως, δεν υπάρχουν τα κοινωνικά αλλά πρωτίστως τα ηθικά περιθώρια για την περικοπή ή απαξίωση των δομών υγείας, παρά τις όποιες οικονομικές επιταγές των καιρών.

Οι θέσεις μας για την παιδεία

Είναι κοινός τόπος πλέον ότι η γνώση είναι ένα από τα βασικά συστατικά αγαθά μιας σύγχρονης και ευημερούσας κοινωνίας. Επενδύοντας στη γνώση γινόμαστε πιο ισχυροί, πιο δυνατοί, πιο αυτάρκεις. Θέτουμε τις βάσεις για ένα ισχυρό κράτος.

Η απεριόριστη πρόσβαση στη γνώση και την εξειδίκευση αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα για όλους ανεξαιρέτως τους νέους. Αυτή είναι η κεντρική θέση μας

Ειδικά στην εποχή του μνημονίου, της τρόικας και της αλαζονείας των αγορών, το μόνο μέσο άμυνας του νέου, η μόνη ελπίδα και ευκαιρία να ξεφύγουμε σύντομα από την κρίση είναι η Γνώση.  

Το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας εγκλωβίζει τον Έλληνα νέο, του αφαιρεί τη δημιουργικότητα και του επιβάλλει έναν ξεπερασμένο τρόπο μηχανιστικής αποστήθισης, προκειμένου να μπορέσει αυτός να αποκτήσει πρόσβαση στη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Η χώρα μας πάνω από όλα πρέπει να αποκτήσει σταθερό εκπαιδευτικό σύστημα. Οι μαθητές δεν είναι πειραματόζωα για να δοκιμάζονται από τον εκάστοτε υπουργό σε αμφίβολης αποτελεσματικότητας μοντέλα προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση στην ανώτατη παιδεία.

Πέραν αυτού, είναι απαραίτητη η αναδιάρθρωση των βαθμίδων εκπαίδευσης προς την κατεύθυνση της αποσύνδεσης της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε σχέση με την τριτοβάθμια.

Ειδικότερα το δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο πρέπει να είναι προσανατολισμένα στην παροχή ανθρωπιστικών, πολιτιστικών, καλλιτεχνικών και κοινωνικών δεξιοτήτων προς την κατεύθυνση της βελτίωσης του μορφωτικού επιπέδου μας και τη διαμόρφωση ολοκληρωμένων και ενεργών πολιτών.

Αποστολή του σχολείου είναι να παραδώσει στην κοινωνία ένα άτομο έτοιμο να αντιμετωπίσει τις συνθήκες και τις προκλήσεις της. Αυτή τη στιγμή το σχολείο λειτουργεί ως «προθάλαμος» του πανεπιστημίου με αποτέλεσμα να έχει σχεδόν ολοκληρωτικά απολέσει τον χαρακτήρα του ως φορέας παροχής γενικών γνώσεων, χωρίς ωστόσο να ανταποκρίνεται επιτυχώς και στον «νέο» αυτό ρόλο που έχει αναλάβει, κυρίως γιατί χρησιμοποιεί ξεπερασμένες εκπαιδευτικές μεθόδους που προάγουν την  απομνημόνευση πληροφοριών με ταυτόχρονη απουσία των νέων τεχνολογιών από τη διδασκαλία.

Ο νέος αποφοιτώντας από το λύκειο θα πρέπει να έχει λάβει κατά τη διάρκεια της σχολικής του ζωής τις βασικές προσλαμβάνουσες από τους σημαντικότερους τομείς της ανθρώπινης κοινωνικής και πνευματικής δραστηριότητας.

Στον αντίποδα η τριτοβάθμια εκπαίδευση θα πρέπει να αποβλέπει στην εξειδίκευση, την απόκτηση τεχνογνωσίας, την επιστημοσύνη και επαγγελματική επάρκεια.

Πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα πρέπει να έχουν όσο το δυνατόν περισσότεροι νέοι το επιθυμούν.

Η θέση μας σε αυτό το ζήτημα είναι σαφής. ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Προτείνουμε ένα ολοκληρωμένο σύστημα για την τριτοβάθμια εκπαίδευση που ως βασικούς άξονες θα έχει τις παρακάτω θέσεις:

1. ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗ ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Η γνώση και η επιστήμη ως πανανθρώπινες κατακτήσεις δεν επιδέχονται περιορισμούς ως προς τους πιθανούς αποδέκτες τους. Η Γνώση ανήκει σε όλους. Η πανεπιστημιακή παροχή γνώσης πρέπει να είναι προσιτή σε οποιονδήποτε επιθυμεί να τη λάβει, συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό στην άνοδο του γενικού μορφωτικού επιπέδου αλλά και απέχοντας από πρακτικές που ψαλιδίζουν τα όνειρα και τις ακαδημαϊκές επιδιώξεις κάθε νέου.

Βέβαια, προϋπόθεση για την εύρυθμη και έλλογη λειτουργία ενός τέτοιου συστήματος αποτελεί μια ολοκληρωμένη και άρτια δομή επαγγελματικού προσανατολισμού, η οποία θα παρέχει στον νέο μια πλήρη, σαφή και αντικειμενική εικόνα των κλίσεων και των δυνατοτήτων του.

Τα οφέλη από μια τέτοια πολιτική είναι σημαντικά τόσο σε αφηρημένο όσο και πρακτικό επίπεδο.

Ανοίγονται δυνατότητες κάθε νέου να ασχοληθεί με το αντικείμενο που πραγματικά επιθυμεί απαλλαγμένος από ανισότητες που χαρακτηρίζουν και αναπαράγονται από τον υπάρχον σύστημα. 

Μια από τις ανισότητες αυτές αποτελεί και ο αποκλειστικά ελληνικός θεσμός του φροντιστηρίου. Από τη στιγμή, που η παρακολούθηση φροντιστηριακών τμημάτων έχει καταστεί απαραίτητη τουλάχιστον για τους μαθητές του λυκείου, γίνεται σαφές ότι οι προοπτικές εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση εξαρτώνται σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό από τις οικονομικές δυνατότητες της οικογένειας του μαθητή. Η ελεύθερη εισαγωγή στα πανεπιστήμια, εκτός των άλλων, θα στερούσε τα φροντιστήρια από το επαγγελματικό τους αντικείμενο, και θα αποτελούσε  μια σημαντική ελάφρυνση των βαρών της οικογένειας και ειδικά σε καιρούς οικονομικής καχεξίας.

2. ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ – ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 16

Η τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως εμπορεύσιμο προϊόν δεκτικό επενδύσεων προς την παραγωγή κερδών και να εξομοιώνεται με εμπορική επιχείρηση.

Τα πανεπιστήμια είναι η κορωνίδα κάθε εκπαιδευτικού συστήματος και το κράτος οφείλει να μεριμνά για την ποιότητα των σπουδών που παρέχει αλλά και για την εύρυθμη λειτουργία τους.

Πιστεύουμε ότι μόνο οι κρατικές πανεπιστημιακές δομές παρέχουν τα εχέγγυα για την παροχή ισότιμης, ποιοτικής και ουσιαστικής γνώσης. Τυχόν θεσμοθέτηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για την καλλιέργεια ανισοτήτων μεταξύ των φοιτητών οι οποίοι θα κατέληγαν να λαμβάνουν μόρφωση αντίστοιχη της οικονομικής τους επιφάνειας.

3. ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΜΙΚΡΩΝ ΤΕΙ ΚΑΙ ΑΝΟΙΓΜΑ ΝΕΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΣΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΠΟΛΕΙΣ

Αναμφίβολα ο χάρτης των ιδρυμάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα εμφανίζεται ανορθολογικός, ενδεικτικός ωστόσο των προθέσεων παλαιότερων κυβερνήσεων: διασπορά των ανώτατων και ανώτερων σχολών σε ολόκληρη την επικράτεια, ώστε κάθε πρωτεύουσα νομού να διαθέτει τουλάχιστον ένα τμήμα ΑΕΙ ή ΤΕΙ, η δημιουργία των οποίων ήταν σταθερό αίτημα των προερχόμενων από τις οικίες περιφέρειες πολιτικών προσώπων, χωρίς ωστόσο να έχει γίνει ο οποιοσδήποτε σχεδιασμός και μελέτη τόσο για την ποιότητα των παρεχόμενων σπουδών όσο και για τα επαγγελματικά δικαιώματα μετά το πτυχίο.

Το υπαρκτό αποτέλεσμα των ενεργειών αυτών ήταν να δημιουργηθεί πληθώρα ιδρυμάτων και σχολών με περιορισμένης επιστημονικής σημασίας αντικείμενο με μόνο σκοπό την εξυπηρέτηση ψηφοθηρικών επιδιώξεων και σε δεύτερο χρόνο, η παραγωγή αποφοίτων αμφίβολης επάρκειας με περιορισμένες ή και ανύπαρκτες επαγγελματικές προοπτικές.

Η υπάρχουσα κατάσταση πρέπει άμεσα να εξορθολογιστεί. Αξιολόγηση σε όλα ανεξαιρέτως τα τμήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ώστε να καταδειχτούν εκείνα που στερούνται επιστημονικού αντικειμένου.

Συνολικός εκπαιδευτικός σχεδιασμός στο σύστημα ανώτατης εκπαίδευσης ώστε να εκλείψουν τμήματα με ανούσιο αντικείμενο σπουδών και να μετατραπούν κατά περιεχόμενο, προκειμένου να καταστούν παραγωγικά και ελκυστικά για τους σπουδαστές, με παράλληλη μέριμνα ώστε να μην διαταραχθεί, στο μέτρο του δυνατού, η χωροθέτηση των ιδρυμάτων, η οποία θα επέφερε σημαντικές αναταράξεις στις τοπικές κοινωνίες που τα φιλοξενούν και τις αντίστοιχες οικονομικές δομές.

4. ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΟΥ ΤΩΝ ΑΕΙ

Ο συνταγματικά κατοχυρωμένος θεσμός του αυτοδιοίκητου των πανεπιστημίων αποτελεί βασικό εχέγγυο για την ελεύθερη διδασκαλία και προαγωγή της επιστήμης και του πολυδιάστατου έργου που καλούνται να διαδραματίσουν.

Τα πανεπιστήμια πρέπει να παραμείνουν αυτοδιοικούμενα

Ωστόσο, στις σημερινές έντονα τεχνοκρατικές απαιτήσεις διοίκησης κάθε οργανισμού κρίνεται απαραίτητη και η συμμετοχή εξειδικευμένου, έστω και εξωπανεπιστημιακού, προσωπικού στην λειτουργία των πανεπιστημίων. Η συμμετοχή όμως αυτή  θα πρέπει να έχει ένα χαρακτήρα επικουρικό ή συμβουλευτικό, προκειμένου να μην αναιρείται το δικαίωμα των πανεπιστημίων να αυτοδιοικούνται αλλά και να μην δημιουργούνται υπόνοιες χειραγώγησης τους από τρίτες δυνάμεις της οικονομίας ή της πολιτείας.

Τα πανεπιστήμια συνδέονται με τις δυνάμεις της αγοράς, αλλά δεν πρέπει να ελέγχονται από αυτήν

5. ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΔΙΑΒΛΗΤΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Η χώρα μας μέχρι στιγμής παραμένει προσκολλημένη στην άποψη της πλήρους ταύτισης ακαδημαϊκών προσόντων και επαγγελματικών δικαιωμάτων.

Η άποψη αυτή εκτός από ξεπερασμένη ιστορικά έχει φανεί και ατελέσφορη να αντεπεξέλθει στα προβλήματα και στις προκλήσεις των καιρών. Ήταν αυτή που δημιούργησε το «χώρο» ανάπτυξης παθογενειών του εκπαιδευτικού συστήματος, όπως τα κολέγια αλλά και η φοιτητική μετανάστευση. 

Λύση σύγχρονη, εναρμονισμένη με το εθνικό και κοινοτικό δίκαιο αλλά και απαραίτητη με βάση το σύστημα ελεύθερης εισαγωγής στα πανεπιστήμια που προτείνουμε αποτελεί η χορήγηση επαγγελματικών αδειών μετά από αντικειμενικές, διαφανείς και αδιάβλητες εξετάσεις οι οποίες θα διενεργούνται αποκλειστικά από κρατικό φορέα.

Με τον τρόπο αυτό οι νέοι άνθρωποι θα καλούνται να αποδείξουν την επιστημονική τους επάρκεια και αξία ως ολοκληρωμένοι επιστήμονες και όχι προκαταβολικά ως μαθητές με το σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπως ισχύει σήμερα.

Στο σύστημα που προτείνουμε, ο επαγγελματικός προσανατολισμός είναι κομβικής σημασίας καθώς ο καθένας μας θα μπορεί να γνωρίζει τις ικανότητες και τις κλίσεις του και να χαράξει το προσωπικό εκπαιδευτικό του πλάνο, επομένως, με την αποτελεσματική εφαρμογή του θα αντισταθμιστεί σε σημαντικό βαθμό ο κίνδυνος περάτωσης σπουδών χωρίς την επιτυχή απόκτηση επαγγελματικών προσόντων στην συνέχεια.

Οι θέσεις μας για τις Επικοινωνίες

Η γενίκευση της χρήσης του διαδικτύου ειδικά από τους νέους αποτελεί μια πραγματικότητα των τελευταίων ετών. Νέες μορφές άμεσης επικοινωνίας επιτρέπουν τη μετάδοση των ειδήσεων και των μηνυμάτων σε πραγματικό χρόνο.

Τα έως τώρα τοπικά κινήματα της νεολαίας μπορούν πλέον να αποκτήσουν άμεσα παγκόσμια απήχηση.

Αυτή είναι οπωσδήποτε μια θετική εξέλιξη αλλά δεν αρκεί.

Η νέα εποχή απαιτεί πολίτες άριστους γνώστες των νέων τεχνολογιών

Γι΄ αυτό πρέπει να διασφαλίσουμε την πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες σε όλους τους νέους και προτείνουμε:

Δωρεάν ασύρματο internet για όλους τους νέους μεταξύ 15 και 24 ετών.

Δωρεάν χορήγηση φορητού ηλεκτρονικού υπολογιστή σε όλους τους νέους στην ηλικία των 15 ετών και αντικατάσταση τους ανά τριετία και συνολικά τρεις φορές.

Αύξηση των ωρών διδασκαλίας των μαθημάτων που σχετίζονται με τις νέες τεχνολογίες.

Τεχνολογικό εκσυγχρονισμό στα σχολεία με τη δημιουργία αιθουσών αναψυχής και ενασχόλησης με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.

Επικοινωνία όμως, δεν είναι μόνο το διαδίκτυο.

Είμαστε υπέρ μιας ισχυρής κρατικής τηλεόρασης και ενός ισχυρού κρατικού ραδιοφώνου, αυτοδιοικούμενων και προσαρμοσμένων βεβαίως στις ανάγκες της εποχής μας, απαλλαγμένων δε από τις σπατάλες και τις κακοδαιμονίες του παρελθόντος.

Ο ανεξάρτητος και κρατικός πομπός της είδησης παρέχει τα εχέγγυα για την αξιοπιστία και την αντικειμενικότητα της, μείζον ζητούμενο στη σημερινή εποχή της ιδιωτικής πληροφόρησης και του σχεδόν μονοπωλιακού ελέγχου των μεγαλύτερων ιδιωτικών ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών από ισχυρούς παράγοντες της οικονομικής ζωής της χώρας μας.

Το δικαίωμα ανώνυμης εκφοράς γνώμης στα ιστολόγια συμβάλλει στον έλεγχο των θεσμών και προάγει την πολυφωνία, δίνοντας βήμα έκφρασης σε όλους χωρίς τους περιορισμούς των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης

Είναι δικαίωμα κάθε πολίτη, που απορρέει από την ελευθερία της έκφρασης, περιορισμός του δε στα πλαίσια μιας δημοκρατικής κοινωνίας προσβάλλει θεμελιώδεις αξίες του πολιτεύματος.

Ο τύπος πρέπει να παραμείνει στα χέρια των δημοσιογράφων. Είμαστε υπέρ των νέων εκδοτικών προσπαθειών από δημοσιογράφους και αντίθετοι στην εξαγορά παραδοσιακών εφημερίδων από βιομηχάνους, εφοπλιστές και μεγαλοεργολάβους.

Οι θέσεις μας για Οικολογία & Περιβάλλον

Συναφείς με την υγεία όλων μας αλλά και με την υγεία της οικονομίας, οι οικολογικές ανισορροπίες, που απειλούν του πάντες και τα πάντα. Από το Τσερνόμπιλ και την Φουκουσίμα, μέχρι τις διοξίνες στα τρόφιμα, τον μολυσμένο αέρα, τις βρώμικες θάλασσες, τις χωματερές της συμφοράς και τις κοινωνικές εντάσεις, για τους τρόπους και τόπους των εγκαταστάσεων διαχείρισης των απορριμμάτων.

Ξέρει άραγε ο κόσμος ότι, ακόμη και οι αποφάσεις του Κιότο, που περιορίζουν τις δυνατότητες κρατών και επιχειρήσεων να ρυπαίνουν, έχουν οδηγήσει σε ιδιότυπο χρηματιστήριο ρύπων, όπου χώρες και επιχειρήσεις πουλάνε και αγοράζουν δικαιώματα ρύπανσης; Απαιτείται διαρκής αγώνας για τα οικολογικά δικαιώματα των πολιτών, για καθαρό περιβάλλον, νερό, τρόφιμα, αέρα και θάλασσα.

Βεβαίως, καθαρό επιχειρείν, όπου όμως οι «πράσινες» υπερβολές να μην εμποδίζουν την υγιή εθνική, παραγωγική προσπάθεια. Καθαρή παραγωγή ενέργειας - δεν συζητάμε την πυρηνική - όπου όμως οι «πράσινες» υπερβολές να μην αγνοούν το συμφέρον της χώρας, για - ελεγχόμενη οικολογικά-  αξιοποίηση των ενεργοπαραγωγών ορυκτών δυνατοτήτων της. Παράλληλα με την συνεχή προσπάθεια υποκατάστασής τους από ήπιες μορφές.

Καθαρές εγκαταστάσεις διαχείρισης των αποβλήτων, με υιοθέτηση ακόμη και των «πράσινων» υπερβολών. Καθώς, τα διαπλεκόμενα συμφέρονταά θέλουν να αγνοούν τις υποδείξεις της επιστήμης, προκειμένου να θησαυρίζουν, ακόμη και με τα λεφτά των σκουπιδιών.

Οι θέσεις μας για τα κοινωνικά προβλήματα

Η αύξηση και η μεγέθυνση των κοινωνικών προβλημάτων χαρακτηρίζει την εποχή μας, ειδικά τα τελευταία χρόνια.

Η λαθρομετανάστευση, η εγκληματικότητα, τα ναρκωτικά, η καταστροφή του περιβάλλοντος κυριαρχούν στην κατάταξη των προβλημάτων αυτών.

Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται στη χώρα μας προερχόμενοι από κράτη εκτός ευρωπαϊκής ένωσης χωρίς να διαθέτουν τα απαραίτητα νομιμοποιητικά έγγραφα. 

Οι συνάνθρωποι μας αυτοί έφτασαν στην πατρίδα μας, πληρώνοντας αδρά τα δίκτυα εγκληματιών που εμπορεύονται την ανθρώπινη αγωνία, πιστεύοντας ότι ανακάλυψαν την ευρωπαϊκή γη της επαγγελίας.

Ωστόσο, σύντομα συνειδητοποιούν ότι η πραγματικότητα απέχει παρασάγγας από αυτό που ονειρεύτηκαν.

Εγκλωβίζονται στην  ελληνική επικράτεια, αδυνατώντας να μεταβούν σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, χωρίς ρεαλιστικές προοπτικές εύρεσης απασχόλησης και ενσωμάτωσης τους στην κοινωνία μας

Από την άλλη δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι μεταξύ των ανθρώπων αυτών βρίσκονται άτομα που διώκονται για τις θρησκευτικές, πολιτικές, κοινωνικές τους πεποιθήσεις ή για την φυλετική, εθνοτική ή πολιτισμική καταγωγή τους, οι οποίοι με βάση διεθνείς συνθήκες που δεσμεύουν και την χώρα μας αλλά και με βάση ένα παγκόσμιο πνεύμα ανθρωπισμού, δικαιούνται την παροχή ασύλου.

Οι περιπτώσεις αυτές είναι αριθμητικά περιορισμένες και διακριτές από την μεγάλη μάζα των παρανόμως εισερχομένων μεταναστών.

Όπως επίσης διακριτές είναι και οι περιπτώσεις  των επί μακρόν διαμενόντων και των οικογενειών τους, που έχουν πλήρως ενσωματωθεί στην ελληνική κοινωνία, ενισχύουν την ελληνική οικονομία, και τυχόν απομάκρυνση τους από την Ελλάδα θα τους καταστήσει περιφερόμενους πρόσφυγες εκ νέου χωρίς να προσφέρει παράλληλα τίποτε και σε εμάς.

Η λαθρομετανάστευση αποτελεί ταυτόχρονα και αιτία αύξησης της εγκληματικότητας, αυτής μάλιστα που γίνεται αισθητή από τον πολίτη στην καθημερινότητα του, διεγείροντας τα ξενοφοβικά του ένστικτα, τα οποία ενισχύονται από την γκετοποίηση πολλών περιοχών του κέντρου της Αθήνας, οι οποίες έχουν καταστεί σχεδόν αδιάβατες. Η χώρα δεν αντέχει άλλο την παράνομη μετανάστευση. Πρέπει να την εμποδίσει με κάθε νόμιμο τρόπο. Όπως πρέπει να πατάξει και την εκμετάλλευση αυτών των άτυχων συνανθρώπων μας, από ανάλγητους ημεδαπούς επιχειρηματίες και ιδιοκτήτες ακινήτων.

Θέση μας καθαρή και χωρίς μισόλογα είναι: Να καταγγείλει η χώρα μας την ευρωσυμφωνία «Δουβλίνο ΙΙ» και να δίνει ταξιδιωτικά έγγραφα, σε όσους το θέλουν και το δικαιούνται. Όσοι εντοπίζονται, ως παράνομα εισελθόντες ή παράνομα διαβιούντες, να οδηγούνται σε χώρους αξιοπρεπούς διαβίωσης και εκεί να ελέγχονται ταχύτατα οι περιπτώσεις τους. Ώστε, άλλοι να παίρνουν ταξιδιωτικά έγγραφα, άλλοι δικαίωμα πολιτικού ασύλου, άλλοι έγγραφα νόμιμης διαμονής και εργασίας και οι άλλοι να επαναπροωθούνται στις χώρες προέλευσής τους.

Η εγκληματικότητα όμως δεν εξαντλείται σ' αυτές τις πράξεις

Τα λεγόμενα “ευγενή” οικονομικά εγκλήματα έχουν πολλαπλασιαστεί διογκώνοντας την ανασφάλεια στις συναλλαγές επικουρούμενα από την αστική αντίληψη της νομοθεσίας που προβλέπει ακόμη και εξάλειψη του αξιοποίνου σε περίπτωση οικονομικής ικανοποίησης των παθόντων. Τασσόμαστε εναντίον του θεσμού της ποινικής συνδιαλλαγής, που ναι μεν συμβάλλει στην αποσυμφόρηση των σωφρονιστικών ιδρυμάτων αλλά πέραν της δυσλειτουργίας που προκαλεί στην καθημερινή ζωή προσβάλλει το κοινό αίσθημα δικαιοσύνης των πολιτών, δίνοντας την εντύπωση της επιλεκτικής τιμώρησης των εγκλημάτων και των δραστών τους.

Η έως τώρα ασκούμενη πολιτική καταπολέμησης των ναρκωτικών όχι μόνο δεν απέδωσε τα αναμενόμενα αποτελέσματα αλλά έχει συμβάλλει στην αύξηση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών και στη στροφή των χρηστών στην επιλογή πιο επικίνδυνων ουσιών και φανεί ανίκανη να αντιμετωπίσει τις νέες μορφές διακίνησης και παρασκευής νέων ακόμη πιο επιβλαβών ουσιών.

Παράλληλα, ο χρήστης εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται ως εγκληματίας παρότι η σύγχρονη επιστημονική θεώρηση δέχεται ότι τα εγκλήματα αυτοβλάβης δεν μπορούν να τιμωρούνται στα πλαίσια ενός κράτους δικαίου, που σέβεται την  αξία της ανθρώπινης ύπαρξης και το αυτονόητο δικαίωμα του ατόμου να συμμετέχει στην κοινωνική ζωή της χώρας και να αυτοπροσδιορίζεται ακόμη και αυτοκαταστρεφόμενο.

Το πρόβλημα των ναρκωτικών δεν είναι πρωτίστως μέλημα της δικαιοσύνης αλλά της κοινωνίας

Ο εγκλεισμός των χρηστών στη φυλακή, όπου συγχρωτίζεται με καταδίκους για την διάπραξη βαρύτερων εγκλημάτων, η έλλειψη οποιουδήποτε αναφορφωτικού προγράμματος στα σωφρονιστικά καταστήματα, μετατρέπει τους χρήστες από ασθενείς σε εν δυνάμει πιο επικίνδυνους εγκληματίες και τους τοποθετεί οριστικά και αμετάκλητα στον κόσμο του εγκλήματος.

Το πρόβλημα του χρήστη, ως πρόβλημα υγείας, χρήζει ιατρικής αντιμετώπισης και όχι ποινικής.

Τα κέντρα απεξάρτησης πρέπει να αυξηθούν, με παράλληλη μέριμνα για την χωροθέτηση τους εκτός ευαίσθητων περιοχών, ούτως ώστε να περιοριστεί, αν όχι να εξαλειφθεί, το απαράδεκτο φαινόμενο των πολυετών λιστών αναμονής.

Τις τελευταίες δεκαετίες ο άνθρωπος διαχειρίστηκε απρόσεκτα τους φυσικούς πόρους και το αντιμετώπισε τη φύση και το περιβάλλον αλαζονικά, με αποτέλεσμα να έχει υποβαθμιστεί ήδη η ποιότητα ζωής ειδικά στις πόλεις και να επαπειλούνται τεράστιες φυσικές καταστροφές, που ακόμη δεν γνωρίζουμε εάν μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε επιτυχώς.

Το περιβαλλοντικό πρόβλημα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο και με την οικονομία, εφόσον η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας, η ερημοποίηση τεράστιων εκτάσεων, η αποψίλωση των δασών, η έλλειψη νερού την οποία προκαλεί η ανομβρία, έχουν δημιουργήσει νέες ορδές προσφύγων, οι οποίοι αδυνατώντας να παραμείνουν στην πατρίδα τους λόγω των κλιματικών αλλαγών μεταναστεύουν σε ευρωπαϊκές χώρες, αυξάνοντας την ανεργία, την εγκληματικότητα και την ανασφάλεια.  

Η σχέση του ανθρώπου με τη φύση δεν είναι σχέση επιβολής, αλλά σχέση αρμονικής συνύπαρξης

Ο πρόσφατος σεισμός στην Ιαπωνία και οι επιπτώσεις του απέδειξαν για μια ακόμη φορά το αυτονόητο: ότι ούτε ο άνθρωπος αλλά ούτε και η τεχνολογία μπορούν να δαμάσουν τη φύση.

Η χώρα μας διαθέτει έναν απαράμιλλο φυσικό πλούτο και μία από τις μεγαλύτερες ακτογραμμές της Ευρώπης.

Οι ακτές μας πρέπει να προστατευτούν από τις ανθρώπινες παρεμβάσεις και πρωτίστως η πρόσβαση σε αυτές πρέπει να  παραμείνει ελεύθερη και απρόσκοπτη για όλους τους πολίτες.

Τα δάση μας χρόνο με το χρόνο λιγοστεύουν, συνέπεια των πυρκαγιών που μαστίζουν τη χώρα μας τα καλοκαίρια.

Είναι άμεση ανάγκη περιφρούρησης των δρυμών που έχουν απομείνει και δημιουργίας νέων στη θέση των καμμένων, με ειδική μέριμνα στο βιότοπο και τη χλωρίδα κάθε περιοχής.     

Η απόκτηση περιβαλλοντικής συνείδησης είναι άμεσο ζητούμενο της εποχής μας για όλους τους πολίτες.

Η συνείδηση αυτή πρέπει να αποκτάται από τα παιδικά χρόνια, έτσι το σχολείο  πρέπει να αποτελέσει τον πρώτο παράγοντα διαμόρφωσης της συνείδησης αυτής και όχι μόνο στο πλαίσιο της διδασκαλίας.

Οι μαθητές πρέπει να συμμετέχουν σε πρωτοβoυλίες προστασίας του περιβάλλοντος, σε δεντροφυτεύσεις, καθαρισμό ακτών και δασών ενόψει της καλοκαιρινής περιόδου, σε προσπάθειες ανακύκλωσης παλιών ηλεκτρικών συσκευών.

Οι νέοι πρέπει να αντιληφθούν ότι μόνο μέσω της εθελοντικής και ενεργούς συμμετοχής τους σε ομάδες προστασίας του περιβάλλοντος, μπορεί να σωθεί ο πλανήτης μας.

Η χώρα μας δυστυχώς δεν έχει καθαρά προσανατολισμένη ενεργειακή πολιτική, με αποτέλεσμα αφενός να χρησιμοποιούνται ξεπερασμένες μέθοδοι και τεχνολογίες παραγωγής ενέργειας, οι οποίες επιβαρύνουν το περιβάλλον, αφετέρου να επιβραδύνεται η ανάπτυξη της πατρίδας μας.

Είναι πλέον επιτακτική ανάγκη να υιοθετηθούν καθαρότερες και φθηνότερες μορφές ενέργειας, όπως η ηλιακή και η αιολική κι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο διαμέσου της παροχής κινήτρων στους πολίτες. Είναι πλέον επιτακτική ανάγκη να γίνουμε ενεργειακά ανεξάρτητοι, εξαρτώμενοι από τους δικούς μας πόρους και όχι από τις διαθέσεις των παγκόσμιων κερδοσκόπων και του ΟΠΕΚ.  

Οι θέσεις μας για τον Αθλητισμό

Είναι αναμφισβήτητο ότι ο αθλητισμός συμβάλλει στην διατήρηση ενός καλού επιπέδου υγείας και ευζωίας.

Κάθε κράτος που ενδιαφέρεται για τους πολίτες του οφείλει να έχει αξιοπρεπείς αθλητικές δομές, οι οποίες μπορούν να συμβάλλουν τα μέγιστα στην υιοθέτηση ενός πιο υγιεινού τρόπου ζωής, στην μείωση της νοσηρότητας του γενικού πληθυσμού καθώς και στην διάδοση των ιδεωδών του αθλητισμού, όπως η ευγενής άμιλλα, στην καθημερινή μας νοοτροπία.

Ωστόσο, ο πολιτιστικός χαρακτήρας του αθλητισμού συχνά αμαυρώνεται από πράξεις βίας και χρήσης απαγορευμένων ουσιών.

Το φαινόμενο του χουλιγκανισμού αποτελεί μέσο τυφλής εκτόνωσης μιας οργής που κατά κύριο λόγο οφείλεται σε άλλες αιτίες, ευρύτερα κοινωνικές. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που πρέπει να παταχθεί όχι μόνο λόγω του χαρακτήρα του και της αποστροφής κάθε λογικού ανθρώπου προς την βία αλλά και λόγω των οικονομικών συνεπειών του, καθώς αποθαρρύνει μεγάλα τμήματα του πληθυσμού από την παρακολούθηση αγώνων, στερώντας τα αθλητικά σωματεία από σημαντικά έσοδα.

Ο Αθλητισμός πρέπει να ενώνει και όχι να διχάζει

Η εμπορεία, διακίνηση αλλά και χρήση παράνομων ουσιών προς το σκοπό επίτευξης καλύτερων αθλητικών επιδόσεων (dopping) πρέπει να τιμωρείται αυστηρά αλλά και διακριτά σε σχέση με σχέση με την κοινή νομοθεσία περί ναρκωτικών καθώς ο αθλητής δεν μπορεί να εξομοιωθεί ως προς τα χαρακτηριστικά του με τον κοινό χρήστη.

ΤΟ ΑΡΜΑ ΝΕΩΝ

Στην εποχή του μνημονίου, της τρόικας και της αυξανόμενης ανισότητας καθίσταται αναγκαία η δημιουργία ενός πόλου που θα προσελκύσει τους  νέους και μέσω της συμμετοχής τους θα τους καταστήσει διαμορφωτές του αύριο.

Στο νέο αξίζει ένας βασικός και ουσιαστικός ρόλος στη διαμόρφωση των εξελίξεων, απαλλαγμένος από τις παρακαταθήκες του παρελθόντος. 

Έχοντας απόλυτη συναίσθηση της συγκυρίας και των ιδιαιτεροτήτων της εποχής, ιδρύουμε τη νεολαία μας.

Μια νεολαία Διαφορετική

Που θα είναι περισσότερο κινηματική παρά πολιτική.

Μια νεολαία Σύγχρονη

Που για την επικοινωνία της θα χρησιμοποιεί τις νέες και φιλικές για το περιβάλλον τεχνολογίες.

Μια νεολαία με Δράση

Που θα οργανώνει συλλογικές πρωτοβουλίες και θα κάνει αισθητή την ύπαρξη της

Μια νεολαία Ανεξάρτητη

Που θα απευθύνεται στην κοινωνία και όχι σε κομματικά μέλη

Ανεβαίνουμε στο Άρμα των Νέων, γνωρίζοντας τη δυσκολία του εγχειρήματος μας

Η επιλογή μας είναι μονόδρομος.

Η πίστη μας για αλλαγή ισχυρή.   

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ