ΕΛΛΑΔΑ Η ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ ΕΧΕΙ ΑΡΧΙΣΕΙ.

του Μιλτιάδη Ιωαννίδη, συγγραφέα

  Επειδή τέτοια ήταν η τάξη στην πολιτεία και οι πολλοί ήταν δούλοι των λίγων, επαναστάτησε ο λαός κατά των επιφανών. Κι επειδή η αναταραχή ήταν σφοδρή και για πολύ καιρό μάχονταν μεταξύ τους, εξέλεξαν από κοινού για μεσολαβητή και άρχοντα τον Σόλωνα.

  Όταν ο Σόλων πήρε τον πολιτικό έλεγχο απελευθέρωσε τον λαό και για το παρόν και για το μέλλον απαγορεύοντας τον δανεισμό με υποθήκη τους ανθρώπους, νομοθέτησε αναλόγως και διέγραψε τα χρέη προς τους ιδιώτες και προς το δημόσιο. Την πράξη του Σόλωνα οι πολίτες αποκαλούσαν σεισάχθεια, επειδή αποτίναξαν το βάρος των δανεισμών από πάνω τους.    (Αριστοτέλης)

Με ρωτάτε γιατί στείλαμε φυλακή όσα στελέχη μας κλέψανε; Γιατί κλέψανε! Και δεν τους τιμωρήσαμε εμείς αλλά οι θεσμοί. Μου λένε «γιατί άφησες να μπει φυλακή ο υπουργός άμυνας και δεν τον κάλυψες επειδή ήταν προσωπικός σου φίλος;». Μα γιατί έκλεψε! Πρόδωσε την εμπιστοσύνη μας, την πίστη του λαού στη κυβέρνηση. Πρόδωσαν τον Λαό, τη Δημοκρατία, το Στρατό, την Πατρίδα, το Έθνος; Τιμωρούνται από τη Δικαιοσύνη! Αν τους αφήσεις θα διαφθείρουν κι άλλους. Γι’ αυτό φυλακίστηκαν. Τιμωρώντας τη διαφθορά κρατάμε γεμάτα τα ταμεία και τη Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τη μαφία των τραπεζών μακριά απ’ τα πόδια μας.   (Ούγκο Τσάβες)

  Ο ιδρυτής έλεγε: «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Όπως και «Έξω οι βάσεις και οι Αμερικάνοι». Τώρα οι επίγονοι προσκυνούν για την εύνοια Βρυξελλών και Ουάσιγκτον.

  Ο ιδρυτής είπε: «Βυθίσατε το Χόρα» και κήρυξε γενική επιστράτευση για το Σισμίκ. Σήμερα, η ελληνική κυβέρνηση σκύβει δουλικά στην Τουρκία παραχωρώντας γη και ύδωρ στους δήθεν φίλους μας, κάνει τα στραβά μάτια στις παραβιάσεις του Αιγαίου, το Piri Reis αλωνίζει στο Αιγαίο, παραμένει το θέμα των γκρίζων ζωνών και παρακολουθεί ατάραχη την ναυτική συνεργασία Αλβανίας – Τουρκίας.

  Ο Πατέρας επέβαλε οικονομικό αποκλεισμό στα Σκόπια και αρνήθηκε κάθε υποχώρηση δεσμεύοντας τότε ολόκληρο το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ο Υιός καταργεί το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης.

  Υποστηρίζεται με πάθος το σχέδιο τύπου Ανάν ενδίδοντας έτσι στην διάλυση  του Κυπριακού Ελληνισμού.

  Ο Πατέρας έλεγε: «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Σήμερα ενεργούν με το σκεπτικό ότι η Ελλάδα μόνο στους Έλληνες δεν ανήκει. Έπρεπε να νομιμοποιηθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα οι καημένοι οι μετανάστες.(Πόσοι και ποιοι άραγε θα έχουν το δικαίωμα;) Ήδη, τα κυριαρχικά μας δικαιώματα μεταφέρθηκαν και εξαρτώνται από την λεγόμενη Τρόικα λόγω των λεγομένων του μνημονίου που υπογράφτηκε.

  Κανείς δεν φαντάζονταν πόσο γρήγορα θα εξελίσσονταν τα πολιτικά και οικονομικά γεγονότα σε λιγότερο από έναν χρόνο. Στην επιβαρυμένη κατάσταση που διέπει την αγορά, το συνεχιζόμενο κλίμα φόβου που επικρατεί από τα μέσα ενημέρωσης(προσωπικά τα θεωρώ μέσα εξαπάτησης) και με την μειωμένη αγοραστική δύναμη του κόσμου, διερχόμαστε σε μια διαρκή ύφεση χωρίς να φαίνεται από οποιονδήποτε παράγοντα σημάδια ανάπτυξης.

  Η καταχρεωμένη Ελλαδίτσα, σπατάλησε τεράστια ποσά δανειζόμενη για την διεξαγωγή των Ολυμπιακών αγώνων. Έργα υποδομών, εγκαταστάσεις, η Εγνατία οδός αλλά και πολλά άλλα έργα πραγματοποιήθηκαν ώστε να δεχτούμε τις καλύτερες κριτικές. Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει η φιγούρα των καλών διοργανώσεων, η προβολή συγκεκριμένων προσώπων αλλά και οι μίζες που αργότερα θα αποκαλύπτονταν. Μετά όμως τι; Τι προσδοκούσαμε από εκείνη την μεγαλειώδη διοργάνωση; Ποιο ήταν τελικά το αποτέλεσμα; Είχαμε τον αναμενόμενο τουρισμό; Ακούστηκε η χώρα μας; Πουλήσαμε τα ελληνικά μας προϊόντα που τα περισσότερα είναι σαφώς καλύτερα από τα Ευρωπαϊκά;

  Έξι χρόνια μετά, βλέπουμε μια Ελλάδα να καταρρέει οικονομικά, να έχουμε ένα υπέρογκο εξωτερικό χρέος στο ύψος των 350 περίπου δις ευρώ. Πως άραγε θα ξεχρεωθούν αυτά; Όταν παράγουμε ελάχιστα βιομηχανικά προϊόντα, η γεωργία να έχει επαναπαυτεί στις επιδοτήσεις, η ανεργία να ξεπερνάει το 12%, 800  χιλιάδες Έλληνες είναι δημόσιοι υπάλληλοι, (άρα δεν παράγουν), στην ναυτιλία μας τα περισσότερα καράβια έχουν ξένη σημαία, και στις εξαγωγές είμαστε από τους τελευταίους στην Ευρώπη.

  Ένας δημόσιος τομέας, φτιαγμένος έτσι που να διώχνει και όχι να έλκει επενδύσεις, έχοντας να αντιμετωπίσουν οι επιχειρήσεις μια δυσβάσταχτη φορολογία, πολλές εταιρίες αναγκάζονται να μετακομίσουν στις γειτονικές χώρες.

  Όταν ο ιδιωτικός τομέας δεν προσφέρει ευκαιρίες, είναι λογικό για έναν πατέρα να προσπαθήσει να βολέψει το παιδί του στο μόνο «εργοδότη» που υπάρχει. Στον πολιτικό. Έτσι, οι πολιτικοί αναζητούν εξαρτημένους ψηφοφόρους και οι ψηφοφόροι αναζητούν  εξαρτημένους πολιτικούς. Αυτό δημιούργησε έναν γιγάντιο δημόσιο τομέα. Όλοι σκέφτονται να μπουν σε μια δημόσια υπηρεσία για να εξασφαλιστούν. Κάποιοι όμως σε αυτήν την χώρα θα πρέπει και να παράγουν. Ποιοι όμως;

  Εάν είχαμε χειριστεί σωστά τα ταμεία συνταξιοδότησης, αν δεν υπερκοστολογούνταν οπλικά συστήματα και προϊόντα στον τομέα της υγείας για να ληφθούν οι ανάλογες μίζες, αν υπήρχε αίσθηση δίκαιου είτε στη φορολογία, αν είχαμε κάνει σωστές επενδύσεις και αν δεν είχαμε δώσει βοήθεια € 28 δισεκατομμύρια η Ν.Δ. και άλλα τόσα το ΠΑΣΟΚ στις καημένες τις τράπεζες, το χρέος του Ελληνικού κράτους θα ήταν ελάχιστο. Πολλά τα αν. Τώρα τι γίνεται;

   Κατά την γνώμη μου, θα μπορούσαμε να ήμασταν το παράδειγμα και όχι οι ζητιάνοι. Έχουμε τεράστιους φυσικούς πόρους. Έναν ορυκτό πλούτο που θα τον ζήλευε κάθε χώρα του κόσμου. Δεν είναι μόνο το πετρέλαιο που γνωρίζουν πολλοί που βρίσκεται και σε ποιες ποσότητες. Υπάρχει φυσικό αέριο, χρυσός, διαμάντια, αλουμίνιο, μάρμαρο, και κυρίως το όσμιο. Το χειρότερο σενάριο για την Ελλάδα δεν θα είναι οι απολύσεις στον δημόσιο τομέα, αλλά η εκποίηση των εθνικών πόρων από τους δανειστές μας.

  Το δραματικό στάδιο, θα είναι να στηθούν συνεχόμενες εξεγέρσεις του λαού ο οποίος πιέζεται οικονομικά ώστε να υπάρχει μια εσωτερική αστάθεια. Ο στόχος των υποκινητών; Ίσως να προετοιμάζεται η αποβολή μας από την ΟΝΕ και την ΕΕ.

  Οι ελεγκτές του νομισματικού ταμείου δηλώνουν ότι έχουν εξετάσει πάνω από 30 χώρες, αλλά η Ελληνική ακαταστασία είναι απερίγραπτη. Μήπως περιμέναμε να βρούνε τάξη στα υπουργεία; Δεν ξέρανε ούτε πόσους δημοσίους υπαλλήλους πληρώνει το κράτος. Φανταστείτε. Τότε πως πληρώνονται; Έπρεπε να έρθουν οι ελεγκτές για να κάνουμε την απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων;

  Πρέπει όμως να το πάρουμε απόφαση. Είμαστε προ τετελεσμένων γεγονότων. Ο εξωτερικός δανεισμός καταλήγει να αποτελεί πράξη παραχώρησης μέρους εθνικής κυριαρχίας. Οι επίτροποι της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. εγκαταστάθηκαν στα υπουργεία και κατευθύνουν τη χώρα υπό την απειλή πτώχευσης, παραγκωνίζοντας ουσιαστικά την εκλεγμένη κυβέρνηση.

  Αν συγκρίνουμε τον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης του χρέους μεταξύ των κυβερνήσεων Ελλάδας και Ιρλανδίας, θα δούμε εμφανέστατα τον διαφορετικό τρόπο πολιτικής.

  Η Ιρλανδία αντιστάθηκε, στην προοπτική ένταξής της σε Μηχανισμό στήριξης και στην υπαγωγή της στους όρους του ΔΝΤ.  Αντιθέτως, ουδείς αμφισβητεί ότι, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επεδίωξε μόνη της τη συμμετοχή του ΔΝΤ.

  Η ιρλανδική κυβέρνηση δανείστηκε, ακόμη και με ακριβότερο επιτόκιο ώστε να αποφύγει την ένταξή της σε Μηχανισμό στήριξης καλύπτοντας εκ των προτέρων όλες τις δανειακές ανάγκες της. Η ελληνική κυβέρνηση, αδράνησε με τρόπο εγκληματικό θα έλεγα, να δανειστεί, όταν ακόμη είχε τη δυνατότητα, μέχρι και τον Φεβρουάριο, και με αυτήν την καθυστέρηση, επέτρεψε η κρίση ελλείμματος να μετατραπεί σε κρίση δανεισμού.

  Η ιρλανδική κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε σκληρά τους όρους του δανεισμού της και κατάφερε να εξασφαλίσει 4 χρόνια χάριτος και 7 χρόνια αποπληρωμής. Η ελληνική κυβέρνηση απεδέχθη αμαχητί τους δυσβάστακτους όρους που της επιβλήθηκαν, που ούτε οι βουλευτές ήξεραν τι υπέγραφαν, έτσι ώστε η χώρα μας να υποχρεούται να ξεκινήσει την πληρωμή μετά από 3 μόνο χρόνια και να αποπληρώσει σε άλλα 2.

  Η Ιρλανδία παρά την πίεση στο εύθραυστο τραπεζικό της σύστημα, διαπραγματεύθηκε επίσης σκληρά και, κατάφερε να διατηρήσει το φορολογικό της συντελεστή στο 12,5% για τις επιχειρήσεις.  Στην Ελλάδα, ο φορολογικός συντελεστής είναι 20% στα αδιανέμητα κέρδη και 40% στα διανεμόμενα, καθηλώνοντας έτσι κάθε αναπτυξιακή προοπτική.

  Η ιρλανδική κυβέρνηση συμφώνησε να αυξήσει το ΦΠΑ μόνον κατά μια μονάδα μέσα στο 2013 και κατά άλλη μία μονάδα το 2014. Η ελληνική κυβέρνηση αύξησε το ΦΠΑ πολύ περισσότερο σε πολύ λιγότερο χρόνο: κατά 4 μονάδες μέσα σε 12 μήνες!

   Σε αυτή την κατάσταση φτάσαμε, όχι μόνον εμείς αλλά και όλες σχεδόν οι δημοκρατικές χώρες που άφησαν το διεθνές τραπεζικό κεφάλαιο να επέμβει στον κεντρικό κορμό της οικονομίας τους. Οι άνθρωποι των τοκογλύφων διαχειρίζονται την οικονομία προς το συμφέρον της πατρίδος μας; Φυσικά όχι, αλλά με γνώμονα το κέρδος των τραπεζιτών αφεντικών τους.

  Ο οικονομικός αναλυτής Max Keiser, μας λέει ότι: «η Goldman Sachs, σε συνεργασία μα την ελληνική κυβέρνηση, απέκρυψε πάρα πολλά δις χρέους». Αναρωτιέται, γιατί πρέπει να επιβληθούν φόροι στον ελληνικό λαό, για να δώσουν δωράκια στα golden boys της Goldman Sachs; «Το 2002, η κυβέρνησή σας εμπιστεύτηκε τις συμβουλές της, για την διαχείριση του χρέους σας. Πρέπει εσείς οι Έλληνες, μας λέει, να διώξετε όλες τις εταιρίες της Wall Street από τη χώρα σας. Αν δεν απαλλαγείτε από τους οικονομικούς τρομοκράτες στη χώρα σας, θα χάνετε δουλειές, η ανεργία συνεχώς θα ανεβαίνει και το βιοτικό σας επίπεδο θα πέφτει.»

  Το πάθημα της Αργεντινής, πλησιάζει και στην Ελλάδα.

 «Οι συνταγές που επιβάλλονται στην Ελλάδα είναι ταυτόσημες με αυτές που εφαρμόστηκαν εδώ το 2001», δήλωσε σε δημοσιογράφους η Christina Fernandez Kirchner πρόεδρος της Αργεντινής, υπογραμμίζοντας τις ομοιότητες μεταξύ της κατάστασης που επικρατεί στην Ελλάδα και την κοινωνική, πολιτική και οικονομική κρίση που συγκλόνισε την Αργεντινή προτού η χώρα κηρύξει στάση πληρωμών.

  «Το ΔΝΤ είχε χορηγήσει δάνεια 7,2 δισ. δολ. το 1999 και 39,7 δισ. δολ. τον Δεκέμβριο του 2000, όμως οι όροι ήταν ασφυκτικοί. Οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων μειώθηκαν και οι καταθέσεις πάγωσαν… Όμως, μέσα σε μερικές μόλις εβδομάδες, η Αργεντινή κατέληξε ξανά χωρίς χρήματα, γιατί οι αγορές δεν πείστηκαν για την αποτελεσματικότητα της οικονομικής πολιτικής της. Στα τέλη του 2001, η κρίση οδήγησε την κοινωνία σε σημείο ανάφλεξης. Το ξέσπασμα της λαϊκής οργής ήλθε, όταν ο κεντροαριστερός ντε λα Ρούα, απαγόρευσε την ανάληψη μετρητών από τις τράπεζες, πέραν του ποσού των 250 δολαρίων το μήνα. Εργάτες, υπάλληλοι και αγρότες μάχονταν στους δρόμους της Αργεντινής και ο Ντε λα Ρούα πρόλαβε να διαφύγει με ελικόπτερο από την ταράτσα του προεδρικού μεγάρου, για να γλυτώσει από την οργή του όχλου.

  Ο νέος πρόεδρος, Νέστορ Κίρτσνερ, έκανε στάση πληρωμών και δεν αναγνώρισε το χρέος. Δεν συμπεριέλαβε ούτε ένα νεοφιλελεύθερο οικονομολόγο στο επιτελείο του και απαίτησε από τους δανειστές και το ΔΝΤ τη διαγραφή του. Μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις, οι δανειστές και το ΔΝΤ διέγραψαν το μεγάλο μέρος της οφειλής και δέχθηκαν την αποπληρωμή των υπολοίπων με προνομιακούς όρους. Το πάλεψαν και το κέρδισαν. Τώρα η Αργεντινή, αργά αλλά σταθερά, έχει μπει στο δρόμο της οικονομικής ανάπτυξης. Φέτος αναμένει ανάπτυξη από 3,5% ως 5%.»

  Θα παρουσιάσω ένα άρθρο γραμμένο από τον Δόκτορα Mark Weisbrot, διακεκριμένου οικονομολόγου (Washington D.C.) που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής από κοντά, και μιλάει για τα ελληνικά δεδομένα.

  «Ντρέπομαι για τον εαυτό μου γιατί ήμουν ένα κομμάτι αυτών των αδίστακτων ανθρώπων. Ο Θεός να σας βοηθήσει, να μην πέσετε στα νύχια τους. Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε είναι επί ένα μήνα κάθε ημέρα συνέχεια να βγαίνετε σύσσωμοι και ενωμένοι 8 εκατομμύρια άνθρωποι, μιλάω για τους ενήλικες, στους δρόμους μέχρι να ανασταλούν όλες μα όλες οι καθημερινές λειτουργίες. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο θα εκβιαστεί η Ε.Ε. αρκετά ώστε να δώσει  χρήματα και άτοκα μάλιστα, τα οποία και διαθέτει. Δεν είστε ξέμπαρκοι, για όνομα του Θεού, ενώ η Αργεντινή ήταν εντελώς μόνη και απροστάτευτη.

  Η Ε.Ε. δεν επιθυμεί κάτι αντίστοιχο. Η μόνη σωτηρία πλέον είναι να εξαναγκάσετε τη Γερμανία να πληρώσει τα 74 δις. € που χρωστάει στην Ελλάδα για την περίοδο 1939-1945. Πιστέψτε με, στην Ουγγαρία ήταν πιο ομαλά τα πράγματα, στην Ελλάδα προετοιμάζεται το έδαφος για μαζική καταστροφή όλου του κοινωνικού ιστού με τραγικές συνέπειες, όπου το μηνιαίο εισόδημα ακόμα και στις ιδιωτικές εταιρίες θα μειωθεί από 1000 ευρώ στα 250 ευρώ, ενώ οι τράπεζες θα επιτρέπουν την ανάληψη πλαφόν των 100 ευρώ ανά ημερολογιακού μήνα. Η Κυβέρνησή που τώρα σας κυβερνάει, προσφέρει τα κλειδιά στους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ., ώστε να συμβεί κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη στην Αργεντινή.

  Ταυτόχρονα, θα πρέπει να απαιτήσει ο Ελληνικός λαός και με τη βία όπου κρίνει, την προσέλευση όλων των υπευθύνων που έκλεψαν τον Έλληνα φορολογούμενο στην δικαιοσύνη, και ξέρουνε όλοι στην Ελλάδα ποιοι είναι αυτοί, και την εκδίκαση των προηγούμενων δυο κυβερνήσεων της Ελλάδος. Ταυτόχρονα, θα πρέπει ο κάθε πολίτης της Ελλάδος να διασφαλίσει την αλλαγή πορείας της τωρινής Κυβέρνησης, η οποία προμελετημένα και εσκεμμένα προδίδει τον Ελληνικό λαό με την επιθυμία την πλήρης υποταγή του, καθώς και την εξαθλίωσή του, οδηγώντας τον προς το Δ.Ν.Τ.  Το να έχει αναλάβει το Δ.Ν.Τ. μια χώρα, σημαίνει την εφόρου ζωής σχεδόν ομηρία του στο χρέος.

   Αυτά είναι τα λόγια ενός τεχνοκράτη, που έζησε την καταστροφή μίας περήφανης χώρας. Ενός περήφανου λαού με μία προδοτική κυβέρνηση που προετοίμασε καλά το κλίμα για να εκχωρήσει την εθνική της κυριαρχία στη μεγαλύτερη μάστιγα του πλανήτη. Στην Αργεντινή με το που έλαβε δράση το Δ.Ν.Τ., ο κόσμος βγήκε με τσεκούρια, χαντζάρες και πριόνια στους δρόμους και εισέβαλαν σε τράπεζες στα Μ.Μ.Ε. και σε κυβερνητικά κτίρια, σφάζοντας και αποκεφαλίζοντας στην κυριολεξία τραπεζικούς υπαλλήλους, διευθυντές, δημοσιογράφους, οι οποίοι είναι στην κορυφή της διαφθοράς και της απάτης, καθώς και στελέχη και μέλη βιομηχανιών, της κυβέρνησης, κυβερνητικούς εκπροσώπους και συγκεκριμένα μέλη της κυβέρνησης του αντίστοιχου Υπουργείου Οικονομικών. Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί στις 25.000, αλλά φυσικά ο αριθμός που ανακοίνωναν τα Μ.Μ.Ε. της χώρας και με την διαταγή του Δ.Ν.Τ. ήταν κατά πολύ λιγότερος.

  Έφτιαξαν πόλεις, και τις ονόμασαν villas miserias, πόλεις της μιζέριας… Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη, και άλλα ναρκωτικά της μιας δόσης, που παρουσιάστηκαν εν αφθονία άξαφνα, όταν ο εφιάλτης είχε αρχίσει. Ήταν περήφανος λαός οι Αργεντίνοι… όπως και οι Έλληνες. (Γι ‘αυτό βλέπουμε και την μελετημένη υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας και την μαζική προώθηση και πώληση των ναρκωτικών.)

  Στην Αργεντινή του τότε, όπως και στην Ελλάδα του τώρα, στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτανε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ. Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει. Τι ειρωνεία και αυτή. Τους έπεισαν με τον φόβο της πτώχευσης!!! Είχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη και με διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Πρέπει εσείς στην Ελλάδα να ξυπνήσετε τώρα προτού να είναι αργά.

  Ήδη οι εφημερίδες στη χώρα σας, απειλούν για μαζικές απολύσεις και ακόμα κοιμάστε όρθιοι. Για το Δ.Ν.Τ. είχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντίνοι μας θεωρούν σωτήρες… Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα. Μόνο κάτι ρεπορτάζ γραμμένα στις αρχές, με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα, ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα τους έσωνε. Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να ουρλιάζουν “θέλουμε τη χώρα μας πίσω”! Θέλουμε τα δολάρια μας πίσω!

  Οι τηλεοράσεις έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες… δεν υπήρχε συντονισμός. Ό,τι Αμερικάνικη επιχείρηση υπήρχε, έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί. Μεγάλη οργή. Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν πλιατσικολόγοι. Ακόμα και μεσήλικες, σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες… Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν. Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους.

  Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις την συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς. Έβγαιναν με Αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε…

  Στην Ελλάδα συμβαίνει και το εξής: τα πετρέλαια στο Αιγαίο επιθυμούν να τα εκμεταλλευτούν πλήρως και μόνο οι Γερμανοί, ώστε κατ’ αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους και επιτέλους να βγούνε νικητές από έναν παγκόσμιο πόλεμο έχοντας ήδη δημιουργήσει 2 και χάνοντάς τους. Τον 3^ο, αυτόν, μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε ως οικονομικό πόλεμο.»

  Πως συμπεριφέρθηκαν οι Γερμανοί στο παρελθόν;

  Κατά τους βαλκανικούς πολέμους, οι Γερμανοί στάθηκαν στο πλευρό των Βουλγάρων κατά των Ελλήνων.

  Κατά τις διώξεις των Κεμαλιστών εναντίον των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων, Γερμανοί επιτελείς εισηγήθηκαν στους Τούρκους την πραγματοποίηση μαζικών σφαγών και γενοκτονιών, τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως και τις μαζικές εξοντώσεις στα τάγματα εργασίας. Οι Γερμανοί είναι οι ηθικοί αυτουργοί στις γενοκτονίες Ελλήνων (Ποντίων και Μικρασιατών), Αρμενίων και Ασσυρίων. Στην Ιωνία και στον Πόντο πειραματίστηκαν -μέσω των Τούρκων φίλων και συμμάχων τους- με την εφαρμογή ολοκαυτωμάτων κατά του έθνους μας, πριν τον εφαρμόσουν άμεσα οι ίδιοι κατά των Εβραίων.

  Οι Γερμανοί ήταν υπεύθυνοι για την έκρηξη και των δύο παγκοσμίων πολέμων που αιματοκύλησαν τον πλανήτη.

   Στην Ελλάδα, με την κατοχή τους εξόντωσαν 1 εκατομμύριο Έλληνες. Εξαφάνισαν τα τρόφιμα, τα έστειλαν στην Γερμανία και άφησαν τους Έλληνες να πεθάνουν κυριολεκτικά από την πείνα! Έκαψαν χωριά, κατέκαψαν τα χωράφια, σκότωσαν αμάχους, γυναίκες και παιδιά, Έκλεψαν μέρος του χρυσού από το εθνικό θησαυροφυλάκιο. «Δανείστηκαν» με το έτσι θέλω χρήματα από το κρατικό μας ταμείο και δεν τα επέστρεψαν ποτέ! 

  Μεταπολεμικά ανοικοδομήθηκαν οι «ηττημένοι» Γερμανοί στο Δυτικό τους κράτος χάρη στην μισθωτή εργασία των Ελλήνων εργατών. Και τώρα ήρθαν πάλι οι Γερμανοί να μας επιβάλλουν τον στυγνό οικονομισμό.

  Όμως αυτά τα δάνεια όχι μόνο δεν έχουν την έγκριση της Βουλής, αλλά πολλά είναι και κρυφά, δηλαδή δεν τα ξέρουν οι αντιπρόσωποι του Ελληνικού λαού και συνάπτονται με υπογραφή ενός υπουργού και μόνον.

  Το ρεπορτάζ του κ. Τέλλογλου στην «Καθημερινή», ( 29-03-2010) μας λέει τα εξής: «τα υποβρύχια Τype 214, η γερμανική εταιρεία Ferrostaal AG, φαίνεται ότι πλήρωσε αδρά τους κρατικούς αξιωματούχους στην Ελλάδα το 1998 για να αναλάβει την κατασκευή 4 υποβρυχίων στο πλαίσιο της σύμβασης 012Β/00, χωρίς καν να υπάρξει διαγωνισμός. Μόνο για το «Παπανικολής», σύμφωνα με τις καταθέσεις που έγιναν στην Εισαγγελία του Μονάχου, δόθηκαν 10-12 εκατομμύρια ευρώ, ενώ γενικά οι προμήθειες-ρεκόρ που καταβάλλονταν από τους Γερμανούς ξεπερνούσαν το 5 % του κόστους της παραγγελίας.» Πρόκειται για εγκληματική διαχείριση του δημόσιου χρήματος. Δεν το συζητάω για την Siemens, υποτίθεται ότι έχουμε ενημερωθεί και με το παραπάνω.

  Αυτό που άμεσα μπορούμε να κάνουμε όλοι σε προσωπικό επίπεδο για συμβάλουμε στην διάσωση της οικονομίας της χώρας μας, είναι το να χρησιμοποιούμε πάση θυσία ελληνικά προϊόντα, να χρησιμοποιούμε πάντα ελληνικά καταστήματα για τις αγορές μας, και να μην αγοράζουμε τίποτε ξένο όσο φθηνό και αν είναι, εκτός των απαραιτήτων. Ας χρησιμοποιήσουμε το bar code των τροφίμων για κάτι καλό. Ο αριθμός που πρέπει να αναγράφεται στην αρχή (κωδικός χώρας) είναι για την Ελλάδα ο 520. Άρα αγοράζουμε μόνο προϊόντα που ξεκινούν από 520.

  Η Εκκλησιαστική περιουσία.

  Την ώρα εν αναμονή του μεγαλύτερου οικονομικού προβλήματος από καταβολής ελληνικού κράτους, η Εκκλησία της Ελλάδας αντιδρά στη φορολόγησή της!
  Οι έχοντες, αυτή τη στιγμή διαχειρίζονται μια περιουσία που εκτιμάται ότι ανέρχεται σε εκατομμύρια ευρώ. Εκτιμάται, διότι ουδείς -ούτε καν η Πολιτεία- μπορεί να γνωρίζει, αφού την περιουσία τη διαχειρίζονται περί τα εκατοντάδες ΝΠΔΔ (ναοί, μητροπόλεις, προσκυνήματα κ.ά.). Ο πρόεδρος της Εκκλησιαστικής Κεντρικής Υπηρεσίας Οικονομικών, Θεόκλητος, δήλωσε πως η περιουσία της Εκκλησίας, σύμφωνα με πρόσφατες τραπεζικές εκτιμήσεις, ανέρχεται σε 702.160.000 ευρώ. Κι όλα αφορολόγητα!
  Το μέγιστο μέρος αυτής της περιουσίας προέρχεται από δωρεές που έγιναν προς την Εκκλησία κατά την Τουρκοκρατία, για να μην πάρουν τα κτήματα οι κατακτητές.
  Έχουμε και λέμε:

  Η Εκκλησία διαθέτει μετοχές, κυρίως της Εθνικής Τράπεζας, της Τράπεζας Πειραιώς και της Τράπεζας της Ελλάδος.

  Συγκεκριμένα, το 2007 η Εκκλησιαστική Κεντρική Οικονομική Υπηρεσία (ΕΚΥΟ) από τα δικά της κεφάλαια είχε 5.947.492 μετοχές της Εθνικής Τράπεζας. Το 2008, με την πτώση του Χρηματιστηρίου αύξησε τα κεφάλαιά της, αγόρασε 1.600.000 μετοχές και έφθασε το μερίδιό της στα 7.785.405 μετοχές. Ακόμα, στην Τράπεζα Πειραιώς διαθέτει 391.155 μετοχές. Και 13.086 της Τράπεζας της Ελλάδος.
  Ενδεικτικά μόνο, στην Αττική η Εκκλησία διαθέτει: 33.860 στρεμμάτων δάσους, 6.500 στρεμμάτων δασικής έκτασης και στον Νομό Χαλκιδικής: 86.330 στρέμματα δάσους, και 580 στρέμματα δασικής έκτασης, τα οποία είναι στην ιδιοκτησία μονών του Αγίου Όρους και άλλα 8.340 στρέμματα δασικής έκτασης που ανήκουν σε μοναστήρι του οικουμενικού πατριαρχείου.
  Η Εκκλησία διαθέτει 800 κτήρια με γραφεία, καταστήματα, εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία, κ.α.

  Το διάστημα 1997-2005 η Εκκλησία απαλλάχθηκε από μια σειρά φόρους:
  Με το νόμο 2459/97, απαλλάσσονται από το φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας για τα ακίνητα που χρησιμοποιούν οι ναοί, οι μονές, καθώς και το Άγιο Όρος.
  Με το νόμο 3220/2004, καταργήθηκε η υποχρέωση της Εκκλησίας να εισφέρει στον κρατικό προϋπολογισμό το 35% των ακαθαρίστων εσόδων της.
  Με το άρθρο 6 του νόμου 3296/2004, καταργήθηκε ο φόρος 10% που επιβαρύνει τα μισθώματα από την εκμίσθωση γαιών και οικοδομών εμπορικού χαρακτήρα της Εκκλησίας και των ναών γενικότερα. (Από το Έψιλον της Ελευθεροτυπίας 7/2/2010.)

  «Δωρεάν λάβετε, δωρεάν δώσατε. Μην αποκτήσετε και μη φυλάσσετε χρυσά νομίσματα.» (Κατά Ματθαίον, κεφ. 10^ο )

 Υπάρχει χώρα που δεν χρωστά; ΌΧΙ.

Η.Π.Α.: 13.5 τρις δολ.

Αγγλία: 9 τρις δολ.

Γερμανία: 5.2 τρις δολ.

Γαλλία: 5 τρις δολ.

Ολλανδία: 3.7 τρις δολ.

Ισπανία: 2.4 τρις δολ.

Ιρλανδία: 2.2 τρις δολ.

Λουξεμβούργο: 1.9 τρις δολ.(από πού κι ως που αυτό το μικρό κρατίδιο να έχει τόσο εξωτερικό χρέος;)

Ελβετία: 1.3 τρις δολ.

Αυστρία: 800 δις δολ.

Δανία: 600 δις δολ, και η

Ελλάδα: 550 δις δολάρια, στην 17^η θέση παγκοσμίως.

 
 Τα μεγαλύτερα ελλείμματα στην Ε.Ε. τα εμφάνισαν η Ιρλανδία (7,1% του ΑΕΠ), η Μεγάλη Βρετανία (5,5%), η Ρουμανία (5,4%), η Ελλάδα (5%), η Μάλτα (4,7%), η Λετονία (4%) και η Πολωνία (3,9%).

Ποιοι χάνουν;

α) Οι πρώτοι που χάνουν από μια χρεοκοπία πάντα είναι οι δανειστές.
β) Μετά χάνει αυτός που χρεοκοπεί. Κατ' αρχήν δεν είναι αξιόχρεος και δεν τον δανείζει κανένας. Μόνο τοκογλύφοι και αυτοί με υψηλά επιτόκια και σοβαρές εμπράγματες εγγυήσεις.
  Μεγάλες ποσότητες ομολόγων του ελληνικού κράτους έχουν και οι ελληνικές τράπεζες. Αυτό σημαίνει ότι οι τράπεζες θα γράψουν μεγάλες ζημιές σε μια περίοδο που χάνουν και αυτό ενδεχομένως θα δημιουργήσει πανικό στους αποταμιευτές που θα τρέξουν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους. Δηλαδή εικόνες κατάρρευσης. Αυτός είναι και ο λόγος που σε κρίσιμες περιόδους οι αρχές κλείνουν τις τράπεζες για όσο χρειαστεί.

Κινδυνεύουν οι καταθέσεις;
  Ουσιαστικά όχι, αλλά όμως σε μια κρίση πανικού αν πάμε αύριο όλοι να ζητήσουμε τις καταθέσεις μας από τις τράπεζες, αυτές δεν υπάρχουν.

  Σύμφωνα με το Foreign Policy (τεύχος Ιαν/Φεβ 2009) οι 5 χώρες με τις μεγαλύτερες πιθανότητες για να ακολουθήσουν την Ισλανδία στο δρόμο της χρεοκοπίας είναι κατά σειρά: Μεγ. Βρετανία, Λετονία,  Ελλάδα, Ουκρανία, και  Νικαράγουα

  Η διαφορά της Ελλάδας από τις άλλες 4 χώρες της λίστας είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει το δικό της νόμισμα. Το Euro είναι αλήθεια ότι μας έχει γλιτώσει από χειρότερες καταστάσεις μέχρι στιγμής, αλλά αν η κρίση συνεχιστεί, οι εξελίξεις θα είναι απρόβλεπτες. Οι υπόλοιπες 4 χώρες έχουν τη διέξοδο να τυπώσουν επιπλέον χρήμα και να προσποιηθούν ότι πληρώνουν προσωρινά κάποιες από τις υποχρεώσεις τους (και να μειώσουν με μια υποτίμηση το χρέος τους), με αντίτιμο όμως την κατάρρευση του νομίσματος τους και την εκτόξευση του πληθωρισμού.

  Ας δούμε τι γίνεται στις οικονομικές υπερδυνάμεις του πλανήτη, τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία.

  Πολύ χειρότερη η κατάσταση στις ΗΠΑ: έλλειμμα 10% το 2010, 12,5% το 2009 και 5,9% το 2008. Στην Ιαπωνία μια από τα ίδια: έλλειμμα 10,5% το 2009 και 10,2% το 2010! Τα ελλείμματα της Ιαπωνίας, ήταν σαφώς χειρότερα από αυτά της Ελλάδας! Όμως η Ελλάδα δεν έχει μόνο υψηλά ελλείμματα, έχει και υψηλό δημόσιο χρέος. 

  Η Ιαπωνία να δείτε! Στο 135,4% του ΑΕΠ της βρισκόταν το δημόσιο χρέος της ήδη από το 2000 και καθόλου δεν έχει μειωθεί στη διάρκεια της δεκαετίας. Αντιθέτως έχει εκτοξευθεί στο 197,2%, όταν το ελληνικό δημόσιο χρέος ήταν 112,6% το 2009 και εκτιμάται ότι θα φτάσει στο 125% το 2010.

  Σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το συνολικό χρέος της Ελλάδας είναι στο ύψος του 179% του ΑΕΠ. Εξαιρετικά υψηλό, αλλά ο μέσος όρος της ΕΕ είναι... 175%! Ίδιο δηλαδή με της Ελλάδας…

Την ξεπερνούν η Ολλανδία με 234%, 

η Ιρλανδία με 222%, 

το Βέλγιο με 219%, 

η Ισπανία με 207%, 

η Πορτογαλία με 197%,

και η Ιταλία με 194%.

  Το γεγονός ότι για καμιά από τις παραπάνω χώρες δεν λένε ότι χρεοκοπεί ενώ βουίζει ο κόσμος για την Ελλάδα, αποδεικνύει ότι η χώρα μας βρίσκεται στο επίκεντρο πολιτικών και κερδοσκοπικών επιθέσεων, αλλά και διεθνών συμφερόντων.(Τα στοιχεία αντλήθηκαν από την ελευθεροτυπία, 11/2)

 

  Η ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ αύξησε κατά 197,24% τα κέρδη της.
  Η ALPHA BANK αύξησε κατά 45,48% τα κέρδη της.
  Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ αύξησε κατά 460,6% τα κέρδη της.
  Η EUROBANK αύξησε κατά 114,5% τα κέρδη της.

(Οι διαπιστώσεις αυτές  προέρχονται από τα στοιχεία που δημοσίευσε

η  ΕΝΩΣΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ). 

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΕΜΑ ΑΠΟ ΟΜΑΔΑ ΠΟΛΙΤΩΝ

1. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ.
2. ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ πχ 200.
3. ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΝΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΝΟΥΝ ΣΥΝΤΑΞΙΜΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 16 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ 8.
4. ΝΑ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΚΛΟΓΗΣ ΜΟΝΟ ΑΝ ΕΧΕΙ ΕΝΣΗΜΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 10ΕΤΙΑΣ.
5. Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ  ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΕΞΤΡΑ.(Μιλάμε μέχρι και διπλασιασμό του μισθού)
6. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΥΤΕΛΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ.
7. ΑΜΕΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ ΟΣΩΝ ΕΧΟΥΝ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΕΥΣΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΝΤΩΝ, Η ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΕΙ, ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΝΑ ΔΟΘΟΥΝ ΣΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ.
8. ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΑΜΕΣΩΣ Ο ΝΟΜΟΣ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗΣ ΤΩΝ ΑΔΙΚΗΜΑΤΩΝ, ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ.
9. ΑΜΕΣΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ (ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΡΚΩΤΟΥΣ ΛΟΓΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΑΔΙΑΦΘΟΡΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ) ΘΑ ΕΚΠΛΑΓΟΥΜΕ ΟΛΟΙ.
10. ΕΡΕΥΝΑ, ΜΕΛΕΤΗ ΚΑΙ ΕΞΟΡΥΞΗ ΤΟΥ ΟΡΥΚΤΟΥ ΜΑΣ ΠΛΟΥΤΟΥ ΑΜΕΣΑ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΜΕ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΕ Η ΚΥΠΡΟΣ. ΟΙ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΠΟΣΟΤΗΤΕΣ ΟΡΥΚΤΩΝ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΙ ΤΟ ΥΠΕΔΑΦΟΣ ΦΤΑΝΟΥΝ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΞΕΧΡΕΩΣΕΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΕΣ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

  Στο Ελληνικό Δίκαιο κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα, δηλαδή του Χρυσού Αιώνα της Δημοκρατίας της ...Ελλάδας μας, ίσχυε και εφαρμόζονταν τα παρακάτω:

  Στην περίπτωση του πολίτη που ήθελε να γίνει βουλευτής, ο νόμος απαιτούσε τα  εξής:

1)  Να είναι Έλλην πολίτης.

2)  Να κατέχει την ελληνική θρησκεία και παιδεία.

3)  Να μην είναι κίναιδος και

4) να καταγραφεί ΟΛΗ η περιουσία του κυρίου, μέχρι και τα σανδάλια που φοράει, καθώς και η οικογενειακή του περιουσία.

  Εάν τηρούνταν όλα αυτά, τότε ο εν λόγω κύριος, μπορούσε να γίνει βουλευτής. Αν ο κύριος αυτός πρότεινε και περνούσε νόμο ο οποίος αποδεικνύονταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα, τότε έπρεπε να κατασχεθεί από την καταγεγραμμένη περιουσία του, όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η Αθήνα. 

Έτσι, γιατί όποιος ξεχνάει την ιστορία του, του απομένει η καταστροφή.

 Εύχομαι, να βρεθεί γρήγορα τρόπος να βγούμε από το αδιέξοδο πριν μας είναι πολύ αργά, να εκμεταλλευτούμε τους φυσικούς μας πόρους, τον τουρισμό, την ναυτιλία, την γεωργία, την κτηνοτροφία μας, να γίνουμε ανταγωνιστικοί, να αυξήσουμε τις εξαγωγές, αφού απ` τη φύση μας σαν χώρα είμαστε αυτάρκης.

Για επικοινωνία με τον συγγραφέα: miltiadis_ioannidis@yahoo.gr

ΙΜΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΡΙΑΜΒΟ ΣΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ

του Νίκου Χειλαδάκη
Δημοσιογράφου – Συγγραφέα – Τουρκολόγου

Το βράδι της 29 προς την 30 Ιανουαρίου του 1996 παίχτηκε ένα μεγάλο δράμα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Ένας εθνικός θρίαμβος που προέρχονταν από την σύγχυση και αδυναμία των Τούρκων, όπως θα δούμε παρακάτω, θάφτηκε κάτω από την ελληνική προδοσία. Και η προδοσία αυτή γίνεται ακόμα μεγαλύτερη αν γνωρίσει κανείς το τι διαδραματίζονταν εκείνο το βραδύ στην Άγκυρα και το πώς μια μεγάλη αγωνία είχε κυριεύσει τους Τούρκους που έβλεπαν την επερχόμενη καταστροφή τους. Πολλά έχουν γραφτεί, πολλά έχουν ειπωθεί για εκείνη την ατέλειωτη νύχτα και το τραγικό ξημέρωμα. Όμως μέχρι σήμερα υπάρχει ένα κενό στην όλη υπόθεση. Το κενό αυτό είναι το τι ακριβώς έγινε εκείνο το κρίσιμο βραδύ στο έκτακτο Εθνικό Συμβούλιο της Τουρκίας που είχε αρχίσει από νωρίς το απόγευμα και συνεχίστηκε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της επόμενης κρίνοντας καθοριστικά την έκβαση της όλης κρίσης. Αυτή την συνεδρίαση την διέκρινε ένα φορτισμένο άγχος και μια μεγάλη ηττοπάθεια της τουρκικής ηγεσίας, (στοιχείο άγνωστο για πολλούς εδώ στην Ελλάδα). Αυτό οφείλονταν στον απλό λόγω ότι οι Έλληνες κομάντος ήταν ήδη πάνω στην βραχονησίδα Ίμια ενώ οι Τούρκοι μόλις είχαν συγκεντρωθεί στο επίμαχο σημείο της κρίσης.
Χαρακτηριστικό της μεγάλης έντασης που υπήρχε εκείνο το βράδυ στην Άγκυρα είναι πως την επόμενη η τουρκική εφημερίδα Χουριέτ έγραφε ότι η τότε πρωθυπουργός Τανσού Τσιλέρ είχε χάσει πέντε κιλά από τον ιδρώτα, εξ αιτίας του φόβου της για αναμενόμενη μεγάλη ήττα της Τουρκίας. Τι έγινε όμως όλες αυτές τις ώρες σε μια συνεδρίαση κεκλεισμένων των θυρών που έκριναν και την τελική έκβαση της κρίσεως, η οποία θεωρήθηκε εκ των υστέρων από τους Τούρκους σαν η μεγαλύτερη επιτυχία τους στην διαμάχη στο Αιγαίο και σαν καθοριστική στην αλλαγή όλων των μέχρι τότε δεδομένων για το στάτους κβο της περιοχής;
Τι έγινε λοιπόν εκείνη την ατέλειωτη νύχτα, αλλά και τι προηγήθηκε θα προσπαθήσουμε να το ερευνήσουμε επικαλούμενοι τις αποκλειστικές μαρτυρίες του τότε υφυπουργού Εξωτερικών και μετέχοντα στο Εθνικό Συμβούλιο της Τουρκίας, (αυτόπτη μάρτυρα όλων όσων διαδραματίστηκαν εκείνη την βραδιά), Ινάν Μπατού, όπως τις αποκάλυψε σε μια αποκαλυπτική τηλεοπτική εκπομπή στις 1 Φεβρουάριου του 2005, στο τουρκικό κανάλι CNN Türk.
Στις 26 Δεκεμβρίου του 1995, ένα τουρκικό ψαράδικο με πλοίαρχο τον Τούρκο, Φιγκέν Αγκά, προσάραξε στην νήσο της Ίμια και στη συνέχεια αρνήθηκε επίμονα την βοήθεια, πού τελικά την δέχτηκε, των ελληνικών πλοίων της ακτοφυλακής. Το επεισόδιο ανησύχησε την Αθήνα, καθώς οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες είχαν ορισμένες πληροφορίες για επικείμενη μεγάλη ένταση στην περιοχή.
Ας παρακολουθήσουμε όμως τις μαρτυρίες του τότε υφυπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, Ινάν Μπατού. Σύμφωνα με τον Μπατού, οι δυο χώρες μετά το επεισόδιο αυτό αντάλλαξαν νότες διαμαρτυρίας στις οποίες η κάθε μια στήριζε την άποψη της ότι η βραχονησίδα της ανήκει. Το θέμα παρέμεινε στις νότες και οι Τούρκοι πίστεψαν πως θα εκτονώνονταν εκεί. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο Μπατού, θα έμεινε σαν άλλο ένα άλυτο πρόβλημα μεταξύ των δυο χωρών στο Αιγαίο. Είναι γνωστό, είπε ο Μπατού, πως υπάρχουν πάρα πολλά άλυτα προβλήματα μεταξύ των δυο χωρών στο Αιγαίο, άλλο ένα δεν θα πείραζε την όλη κατάσταση. Μάλιστα η Τουρκία, ισχυρίστηκε ο Μπατού, είχε δυνατά επιχειρήματα για να στηρίξει την άποψη ότι οι βραχονησίδες, αν δεν της ανήκουν, τουλάχιστον δεν είναι ελληνικές. Και αυτό το στήριξε στο ότι, όπως ανέφερε ο Μπατού, το 1948 είχε και τότε δημιουργηθεί θέμα κυριαρχίας των βραχονησίδων μετά την αποχώρηση της Ιταλίας από τα Δωδεκάνησα και η Ελλάδα είχε καλέσει τότε την Τουρκία να διαπραγματευτούν για την κυριαρχία της περιοχής, κάτι που βέβαια δεν έγινε ποτέ. Αφού λοιπόν, σύμφωνα με τον Μπατού, η Ελλάδα είχε ζητήσει τότε να γίνει συζήτηση και διαπραγμάτευση για το καθεστώς των βραχονησίδων πως τώρα έρχονται και υποστήριζε πως οι βραχονησίδες της ανήκουν, (παραλείπει βέβαια να μας πει ότι η Τουρκία τότε είχε ήδη παραιτηθεί κάθε δικαιοδοσίας για τις βραχονησίδες).
Ενώ λοιπόν το θέμα έπεφτε σε ένταση και κόντευε να ξεχαστεί από την τουρκική επικαιρότητα, στις 26 Ιανουαρίου, δηλαδή ένα μήνα σχεδόν μετά, ο δήμαρχος της Καλύμνου πηρέ τον παπά του νησιού, μερικούς μαθητές του σχολείου και αποβιβάστηκαν στην Ίμια υψώνοντας την ελληνική σημαία. Η ενέργεια αυτή, σύμφωνα με τον Μπατού, ήταν τελείως αψυχολόγητη, προβοκατόρικη και ήταν η θρυαλλίδα που άναψε το φυτίλι της μεγάλης κρίσης που έφερε στη συνέχεια τις δυο χώρες στα πρόθυρα του πολέμου. Για την κίνηση αυτή του δημάρχου της Καλύμνου πολλά έχουν ειπωθεί και στην Ελλάδα και στην Τουρκία. Αξίζει να δούμε τι δήλωσε ένας διακεκριμένος Τούρκος διπλωμάτης, που δείχνει και την τουρκική αντίληψη για την κίνηση να υψωθεί η ελληνική σημαία στην περιοχή. Ο τότε πρεσβευτής της Τουρκίας στην Αθήνα, διακεκριμένος διπλωμάτης και στη συνέχεια διευθυντής του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, Ουμίτ Παμίρ, σε συνέντευξη του στην εφημερίδα «Χουριέτ», (28/11/1998), αναφερόμενος στην κρίση των Ίμια είπε τα εξής : «Τα Ίμια ήταν μια επικίνδυνη ελληνική προβοκάτσια πού προκλήθηκε από τον τότε Έλληνα υπουργό Άμυνας, Γεράσιμο Αρσένη». Την περίοδο εκείνη στην Τουρκία ήταν ή εποχή της έκρηξης της ιδιωτικής τηλεόρασης και τα μεγάλα τουρκικά κανάλια έψαχναν για θέματα-θεάματα που θα τάραζαν τα νερά και θα ανέβαζαν στα ύψη την θεαματικότητα. Έτσι το θέμα πήρε μεγάλη έκταση καθώς τρεις Τούρκοι δημοσιογράφοι έκαναν σκηνοθετημένη απόβαση με το ελικόπτερο της εφημερίδας «Χουριέτ» και σε συνεργασία με το γνωστό τουρκικό κανάλι D, του γνωστού Τούρκου μεγιστάνα και ύποπτου για μαφιόζικες διασυνδέσεις, Αχμέτ Ντογάν, ( εφημερίδες Χουριέτ, Ραντικάλ), κατέβασαν την ελληνική σημαία και έκαναν θεαματική έπαρση της τουρκικής σημαίας».
Αλλά ας δούμε με την σειρά τα γεγονότα. Το επεισόδιο της έπαρσης της ελληνικής σημαίας του δημάρχου της Καλύμνου μεταδόθηκε με διθυράμβους από ελληνικό κανάλι προκαλώντας τις πρώτες έντονες αντιδράσεις από τουρκικής πλευράς. Η τουρκική εφημερίδα Χουριέτ, κυκλοφόρησε στις 27/1/96 με τον τίτλο: «Ege ısınıyor», δηλαδή το «Αιγαίο φλέγεται». Την επόμενη, στις 28 του μηνός και τελείως απροσδόκητα αποβιβάζεται στα Ίμια ένα τουρκικό ελικόπτερο μεταφέροντας το δημοσιογραφικό συνεργείο του γραφείου της Χουριέτ Σμύρνης, που κατέβασε, δίνοντας παράσταση σόου, την ελληνική σημαία και ανέβασε την τουρκική. Οι σκηνές κινηματογραφήθηκαν και προβλήθηκαν στα τουρκικά κανάλια με διθυραμβικό τρόπο. Τώρα ο «πόλεμος των ΜΜΕ» θα μετατρέπονταν σε σοβαρή κρίση. Αμέσως σχεδόν μετά αποβιβάζονταν στην Ίμια Έλληνες κομάντος, και αφού κατεβάζουν με την σειρά τους την τουρκική σημαία παραμένουν εκεί για να φυλάξουν την ελληνική κυριαρχία στο νησί. Η κρίση είχε ήδη αρχίσει και οι φλόγες απειλούσαν με ολοκληρωτική ανάφλεξη τις δυο πλευρές του Αιγαίου.
Η Άγκυρα κάλεσε αμέσως τον Έλληνα πρέσβη κ. Νεζερίτη και του επέδωσε νότα ζητώντας να αποχωρήσουν αμέσως οι Έλληνες κομάντος. Ο Έλληνας πρέσβης με χαρακτηριστικό χαμόγελο απέρριψε την νότα και αποχώρησε από το υπουργείο Εξωτερικών χωρίς να ικανοποιήσει κανένα τουρκικό αίτημα. Στις 29 Ιανουαρίου το πρωί όλες οι τουρκικές εφημερίδες κυκλοφορούσαν με εκρηκτικά πρωτοσέλιδα αναφέροντας για αισχρή ελληνική πρόκληση. Η ατμόσφαιρα στην Άγκυρα είχε ανάψει για τα καλά. Οι άνεμοι του πολέμου φυσούσαν πλέον έντονα πάνω από το Αιγαίο. Η τότε υπηρεσιακή Τουρκάλα πρωθυπουργός, Τανσού Τσιλέρ, αγνοούσε τελείως το ζήτημα, όπως ομολόγησε χαρακτηριστικά ο Μπατού. Είδε στην κρίση, (με τον χαρακτηριστικό οπορτουνισμό που την διέκρινε), μια χρυσή ευκαιρία για να καταξιωθεί πολιτικά και να γίνει ήρωας στα μάτια του τουρκικού λαού. Αυτό ήταν και το πιο επικίνδυνο σημείο της όλης υπόθεσης. Οι στρατιωτικοί αντιμετώπιζαν με καχυποψία την πρωθυπουργό, καθώς δεν εμπιστεύονταν την Τσιλέρ στις φιλοπόλεμες κραυγές της γιατί είχαν διαβλέψει τις προσωπικές της φιλοδοξίες. Από την άλλη δεν είχαν εμπιστοσύνη στον τουρκικό στόλο ότι θα μπορούσε να αντιμετωπίσει με επιτυχία τον ελληνικό. Αυτό δείχνει το πνεύμα ηττοπάθειας των Τούρκων και ότι υπήρχε εξ αρχής μια διάσταση απόψεων στο τουρκικό στρατόπεδο.
Και φτάνουμε στο απόγευμα της 29 Ιανουαρίου 1996. Στην Άγκυρα και εν μέσω της μεγάλης αναστάτωσης που είχαν προκαλέσει τα τουρκικά ΜΜΕ, συγκαλείται έκτακτο το Εθνικό Συμβούλιο σε συνεχή συνεδρίαση για να εξεταστεί η κατάσταση ενώ δημιουργείται Γραφείο Κρίσης. Για τους Τούρκους υπήρχε ήδη το σοβαρό αρνητικό δεδομένο ότι στην βραχονησίδα υπήρχαν οι Έλληνες κομάντος. Το γεγονός αυτό είχε αγχώσει τους Τούρκους, καθώς ξεκινούσαν με ένα σημαντικό μειονέκτημα. Ενώ δηλαδή οι Έλληνες είχαν κάνει μια κίνηση, θα έπρεπε τώρα αυτοί να απαντήσουν και εδώ υπήρχε το μεγάλο αδιέξοδο στην τουρκική πλευρά, (δυστυχώς την ίδια ώρα στην Αθήνα επικρατούσε πολιτικό χάος και κανείς δεν είχε αντιληφθεί την αγχωμένη κατάσταση της τουρκικής ηγεσίας). Και μόνο γι’ αυτόν τον λόγω το μέγεθος της ελληνικής προδοσίας γίνεται ακόμα μεγαλύτερο.
Στην ιστορική αυτή συνεδρίαση της Άγκυρας εκτός από την Τσιλέρ πήραν μέρος ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Ντενίζ Μπαικάλ, ο υφυπουργός Εξωτερικών, προσκείμενος στον Μπαικάλ, Ινάν Μπατού, (τις μαρτυρίες του οποίου επικαλούμαστε) ο πρέσβης, Ονούρ Οϊμέν, προσκείμενος στην Τσιλέρ και οι υπεύθυνοι των ελληνικών υποθέσεων του υπουργείου Εξωτερικών. Από στρατιωτικής πλευράς, ο υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου, Τσεβίκ Μπιρ, που είχε υποσκελίσει για λίγο τον Ισμαήλ Καρανταγί, τότε αρχηγό του Γενικού Επιτελείου, ο αρχηγός του Επιτελείου Ναυτικού, Γκουβέν Έρκαγια, ( από την αρχή οργισμένος με την Τσιλέρ), οι αρχηγός Στρατού, στρατηγός Χικμέτ Κιοκσάλ, ο αρχηγός Αεροπορίας, Αχμέτ Τσορεκτσί και ο αρχηγός της ΜΙΤ, στρατηγός Τεομάν Κομάν. Την ίδια ώρα στην Αθήνα υπήρχε εικόνα γενικής διάλυσης ο τότε υπουργός Εξωτερικών κ Πάγκαλος προτίμησε να πάει στο τηλεοπτικό κανάλι MEGA και να δώσει συνέντευξη λες και η κρίση ήταν κάτι το συνηθισμένο.
Η Τσιλέρ αμέσως μόλις κάθισαν στο τραπέζι απευθύνθηκε στον Οϊμέν και τον ρώτησε με έμφαση αν έχει μελετήσει τον φάκελο των βραχονησίδων και αν η Τουρκία έχει δυνατά επιχειρήματα για να υποστηρίξει τις απόψεις της. Ο Οϊμέν απάντησε απερίφραστα πως ναι, η Τουρκία είχε ατράνταχτα επιχειρήματα, (ενώ αργότερα παραδέχτηκε πως είπε ψέματα). Τότε η Τσιλέρ με όλη την έπαρση αλλά και την άγνοια της για τα στρατιωτικά θέματα, στράφηκε προς την πλευρά των στρατιωτικών και τους είπε πως θα πρέπει να κατεβάσουν αμέσως τους Έλληνες κομάντος από την βραχονησίδα και να υποστείλουν την ελληνική σημαία. Το ύφος της εκνεύρισε τους στρατιωτικούς και ιδιαιτέρα τον Έρκαγια, που έπνεε μένεα για την Τσιλέρ διαπιστώνοντας πως αγνοούσε την μειονεκτική θέση των Τούρκων και τους στοιχειώδεις στρατιωτικούς κανόνες εμπλοκής και απεμπλοκής από μια στρατιωτική κρίση. Τότε μίλησε ο Μπατού και είπε πως, «Εντάξει, αν πάμε εμείς να τους κατεβάσουμε τότε οι δυνάμεις των Ελλήνων τα πλοία και τα αεροπλάνα που βρίσκονται εκεί θα μείνουν απαθείς; αυτό είναι αδύνατον», και τότε πρόσθεσε το χαρακτηριστικό, «μια σπίθα, (kıvılcım), φτάνει με την τεράστια συγκέντρωση των αεροναυτικών δυνάμεων των δυο χωρών για να ανάψει μεγάλη φωτιά που δύσκολα θα σβήσει. Αν γίνει αυτό που ζητάει η Τσιλέρ θα ξεσπάσει αμέσως πόλεμος». Η κατάσταση φαίνονταν για τους Τούρκους αδιέξοδη, καθώς, όπως αναφέραμε παραπάνω, υπήρχε το δεδομένο ότι οι Έλληνες είχαν στρατηγικό πλεονέκτημα γιατί ήδη είχαν στρατιωτικό άγημα στην Ίμια. Οι στρατιωτικοί ήταν οργισμένοι με τις δημόσιες δηλώσεις της Τσιλέρ να φύγουν οι Έλληνες στρατιώτες να κατεβεί η ελληνική σημαία, καθώς διαπίστωναν πως είχαν οδηγηθεί σε μια άνευ προηγουμένου κρίση χωρίς να έχουν την πρωτοβουλία και χωρίς να υπάρχει από πριν κάποιος σχεδιασμός για την αντιμετώπιση της. Εντωμεταξύ συνεχώς έρχονταν αναφορές για τη εξέλιξη της κατάστασης. Όλες οι αναφορές επεσήμαναν την τεράστια συγκέντρωση ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων της Ελλάδας στην περιοχή, ενώ είχε αρχίσει ένα κυνηγητό μεταξύ των πλοίων των δυο χωρών γύρω από την βραχονησίδα που βρίσκονταν οι Έλληνες κομάντος.
Η ένταση ήταν πολύ μεγάλη καθώς ο φόβος μιας αποτυχίας είχε αγχώσει την στρατιωτική ηγεσία που ήταν ανεπανόρθωτα εκτεθειμένη εξ αιτίας της Τσιλέρ. Ήταν κάτι το προφανές για τους Τούρκους στρατηγούς γιατί μια ήττα θα χρεώνονταν επάνω τους με όλες τις συνέπειες μιας τέτοιας εξέλιξης. Τότε έγινε ένα διάλλειμα για να συζητήσουν κατά μέρος την κατάσταση. Ο Μπαϊκάλ αποσύρθηκε με τους συμβούλους του σε μια γωνιά και τους είπε : «είμαστε μπροστά σε μεγάλη απόφαση και θα έπρεπε όλοι να πούνε την γνώμη τους», και συνέχισε, «Είμαστε σε πόλεμο αν οι στρατιωτικοί εκτελέσουν τις εντολές της Τσιλέρ. Πρέπει να συνεχίσουμε την διπλωματική προσπάθεια αλλά έτσι όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα δεν υπάρχει περιθώριο» Τότε αναφέρει ο Μπατού μου ήρθε η ιδέα (;;;), ότι δίπλα στην βραχονησίδα υπάρχει και μια δεύτερη βραχονησίδα. Αποφάσισα να προτείνω να κάνουμε απόβαση στην άλλη βραχονησίδα αφού ήταν αφύλακτη από τους Έλληνες και έτσι η κατάσταση θα ισοφαρίζονταν με τους Έλληνες, (εδώ πράγματι υπάρχουν πολλά ερωτηματικά για αυτή την «τουρκική ιδέα» μετέπειτα διεκδίκησε από τον Μπατού ο ναύαρχος Γκουβέν Έρκαγια, ο οποίος υποστήριξε πως ήταν δική του η ιδέα να αποβιβαστούν στην δεύτερη βραχονησίδα). Στη συνέχεια υποστήριξε ο Μπατού, «μετά θα περιμένουμε την επέμβαση της ΕΕ και των ΗΠΑ για να εκτονωθεί η κατάσταση», δηλαδή είχε προεξοφλήσει τις εξελίξεις. Οι στρατιωτικοί αφού άκουσαν αυτή την άποψη είπαν να το συζητήσουμε και τελικά αποφασίστηκε να γίνει η απόβαση στην δεύτερη βραχονησίδα μέσα στη νύχτα και με κάποιο καμουφλάζ από τουρκική φρεγάτα.
«Αποσυρθήκαμε όλοι στις θέσεις μας», συνεχίζει ο Μπατού και ενώ συνεχίστηκε η ροή των πληροφοριών περιμέναμε με αγωνία το αποτέλεσμα αυτής της επιχείρησης. Εδώ υπήρχε για την τουρκική πλευρά ένα μεγάλο πρόβλημα. Όπως τονίζει ο Μπατού, «Τρέμαμε μήπως φανεί πως είμαστε εμείς οι πρώτοι που θα προκαλούσαμε σύρραξη, γιατί τότε η Τουρκία θα έπαιρνε όλο το κόστος της σύγκρουσης. Δεν θέλαμε με κανένα τρόπο να φανεί πως εμείς αρχίζαμε πρώτοι τις εχθροπραξίες». Τότε, γύρω στις 2,30 την νύχτα ήρθε η ευχάριστη είδηση. Οι Τούρκοι είχαν πετύχει τον στόχο τους. Στη μια νησίδα ήταν Έλληνες στην άλλη Τούρκοι κομάντος. Τώρα, λέει ο Μπατού, «περιμέναμε τώρα την διεθνή επέμβαση. Η Ε.Ε. ούτε ακούστηκε, ούτε φάνηκε πουθενά σαν να μην υπήρχε, μόνο οι ΗΠΑ αμέσως επενέβησαν και άρχισε νέος γύρος τηλεφωνημάτων», (και εδώ είναι σκοτεινό το σημείο το τι ακριβώς ειπώθηκε με τους Αμερικανούς). Ο Μπατού εδώ κάνει εύφημο μνεία για τις ΗΠΑ που έβγαλαν τις δυο χώρες από μια δύσκολη κατάσταση και υπενθύμισε πως οι ΗΠΑ είχαν την πρωτοβουλία και στην Βοσνία και στο Ιράκ και αλλού, ενώ οι Ευρωπαίοι ήταν πάντα απόντες. Στη συνέχεια και εδώ είναι το ενδιαφέρον ο Μπατού κάνει και μια σημαντική αποκάλυψη λέγοντας πως οι ΗΠΑ, «Zanediyorum o gece bize güvence verdi», δηλαδή, «οι ΗΠΑ εκείνη την βραδιά μας έδωσαν εγγύηση» προφανώς αφού είχαν επικοινωνήσει με την Αθήνα ότι θα εκτονώνονταν η κατάσταση και θα αποχωρούσαν και οι δυο χώρες από τις βραχονησίδες, για να επανέλθουν στο πρότερο καθεστώς της ηρεμίας και της γκρίζας για τους Τούρκους κυριαρχίας. Στην Ελλάδα, μιλάει πάντα ο Μπατού, «έγινε σεισμός παραιτήθηκαν στρατηγοί και είχαν και πτώση ελικοπτέρου», (δεν κάνει όμως αναφορά για τον τραγικό θάνατο των τριών Ελλήνων πιλότων)
Νωρίς το πρωί η Τσιλέρ θριαμβευτικά ανήγγειλε στα τουρκικά κανάλια ότι ο σκοπός επιτεύχθηκε και ότι οι Έλληνες είχαν φύγει ενώ η ελληνική σημαία είχε κατέβει, «Bu asker gitti bu baırak indi». Τις επόμενες μέρες συνεχίζει ο Μπατού είχαμε κάποια ένταση καθώς κάποια ελληνικά ψαροκάικα προσπάθησαν να δώσουν νερό και τρόφιμα στις κατσίκες που υπήρχαν στην Ίμια. Η Τουρκία διαμαρτυρήθηκε στους Αμερικανούς και το επεισόδιο έληξε και αυτό χωρίς συνέχεια. Η Τουρκία, κατέληξε ο Μπατού, «με επιμονή, ειρηνική διάθεση είχε πετύχει τον σκοπό της». Στην Αθήνα οι προδότες των Ιμίων που έσωσαν τους Τούρκους από μια πολύ δύσκολη κατάσταση ευχαριστούσαν από το βήμα της ελληνικής βουλής τους Αμερικανούς γιατί… τους γλύτωσαν από την καταστροφή.

ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΜΑΦΙΑ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

   

Το τελευταίο καιρό έχει γίνει πολύς θόρυβος για την ανέγερση ενός τείχους στον Έβρο προς περιορισμό της λαθρομετανάστευσης. Πράγματι ένα αφελές σχέδιο που σίγουρα δεν θα αποφέρει σημαντικά αποτελέσματα καθώς πίσω από το τεράστιο αυτό κύμα  ισλαμικής λαθρομετανάστευσης βρίσκεται ένας από τους κυριότερους «θεσμούς» της γειτονικής χώρας. Αυτός είναι η τουρκική μαφία. Ένα θέμα ταμπού για πολλούς ιθύνοντες μιας τελείως απροστάτευτης χώρας  όπως είναι η Ελλάδα. 

        Ένας  από τους κύριους τομείς δράσης που έχει αναπτύξει τις τελευταίες δεκαετίες η τουρκική μαφία είναι  το τεράστιο δίκτυο διακίνησης λαθρομεταναστών, κάτι που σκόπιμα αγνοείται από τις ελληνικές αρχές κάθε φορά που αναφέρονται στο τεράστιο αυτό πρόβλημα. Ο τζίρος της τουρκικής μαφίας των λαθρομεταναστών που  διακινεί εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες μέσω Τουρκίας στην  Ελλάδα και σε άλλες χώρες του δυτικού κόσμου, ανέρχεται σε πολλά εκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Σε ένα πολύ κατατοπιστικό και αποκαλυπτικό άρθρο της τουρκικής εβδομαδιαίας επιθεώρησης, «Aksyon», στις 22/8/2005, αναφέρονταν ότι  το συνολικό κέρδος  της τουρκικής «Μαφίας Διακίνησης Λαθρομεταναστών» έφτανε από τότε στα 7 δις δολάρια. Σύμφωνα με το ίδιο άρθρο η μεγάλη αυτή επιχείρηση άρχισε από τα μέσα της δεκαετία του ενενήντα. Όπως  αναφέρονταν, το 1995  είχαν μεταφερθεί 11.362 λαθρομετανάστες από την Ασία στην Ευρώπη. Το νούμερο αυτό το 1999 αυξήθηκε στις 50 χιλιάδες ενώ το 2000, στις 94.514. Την περίοδο 2001-2004 ο αριθμός των λαθρομεταναστών έφτασε στις 292.637  με συνεχή κατακόρυφη ανοδική πορεία. Οι κυριότερες χώρες προέλευσης των λαθρομεταναστών, σύμφωνα με την τουρκική επιθεώρηση, ήταν Καύκασος, Ιράκ, Ιράν, Συρία, Λίβανος Πολλοί από αυτούς στην προσπάθεια τους να φτάσουν στα ελληνικά σύνορα έχαναν συχνά την ζωή τους καθώς οι συνθήκες μεταφοράς τους ήταν το λιγότερο  άθλιες. Το άρθρο παρέθετε και ένα τιμολόγιο μεταφοράς που είχε οριστεί από την τουρκική μαφία σύμφωνα με το οποίο για χερσαία μεταφορά ζητούσαν 2,5-5 χιλιάδες δολάρια,  για μεταφορά μέσω θαλασσής, 4-6 χιλιάδες δολάρια. Για το ίδιο θέμα της μαφίας λαθρομεταναστών σύμφωνα με μια ανταπόκριση του Αμερικανού δημοσιογράφου, Roger Koen, της αμερικανική εφημερίδας, New York Times,  καθώς και της Herald Tribune από την Κωνσταντινούπολη, στις 28/12/2000, η  Κωνσταντινούπολη  από τότε είχε γίνει το μεγαλύτερο διεθνές κέντρο συγκέντρωσης λαθρομεταναστών. Όπως ανέφερε η ανταπόκριση, εκατοντάδες χιλιάδες από λαθρομετανάστες περίμεναν τις απαραίτητες διαδικασίες από την τουρκική μαφία για να περάσουν οι περισσότεροι από αυτούς στην Ελλάδα και στην Ιταλία. Οι άνθρωποι αυτοί μεταφέρονταν κυρίως από τα ανατολικά σύνορα της Τουρκίας συχνά σε άθλιες συνθήκες και στοιβάζονταν κατά εκατοντάδες σε σπίτια που είχε νοικιάσει η τουρκική μαφία, περιμένοντας το «μαγικό διαβατήριο» που  θα  αγοράσουν από τους Τούρκους μαφιόζους για να μπορέσουν να φύγουν προς την Δύση.  Κατά καιρούς, σύμφωνα με την αμερικανική ανταπόκριση, μετά από διαμαρτυρίες διαφόρων δυτικών χωρών γίνονται κάποιοι έφοδοι από την τουρκική αστυνομία σε αυτά τα «κρησφύγετα» και ανακαλύπτονται δεκάδες λαθρομετανάστες που βρίσκονται σε οικτρή κατάσταση,  περιμένοντας την πολυπόθητη φυγή.

Ένα μεγάλο μέρος του τζίρου αυτής της γιγάντιας επιχείρησης μεταφοράς λαθρομεταναστών, γίνονταν και από τα πλαστά διαβατήρια. Σύμφωνα με τους Αμερικανούς ανταποκριτές, στην Κωνσταντινούπολη και γενικότερα στην Τουρκία έχει αναπτυχθεί μια τεράστια βιομηχανία παραγωγής πλαστών διαβατηρίων που αποδίδει τεράστια κέρδη στους ιδιοκτήτες της. Τα διαβατήρια πουλιόνταν σε πολύ υψηλές τιμές και είναι περιζήτητα στους λαθρομετανάστες γιατί θεωρούν ότι με αυτά θα μπορέσουν να φύγουν και να σωθούν. Έτσι όπως αποκαλύπτονταν ένα διαβατήριο Δανίας στοίχιζε μέχρι και 9 χιλιάδες δολάρια, ενώ αν κάποιος το επιθυμούσε υπήρχε ακόμα και διαβατήριο Ηνωμένων Πολιτειών το  οποίο θα κόστιζε σε αυτόν που θα  το έπαιρνε μέχρι και 14 χιλιάδες δολάρια. Σημειωτέων ότι η απόκτηση ενός πλαστού διαβατηρίου    δεν σήμαινε ότι και ο κάτοχος του αυτομάτως έλυσε το πρόβλημα του και μπορούσε να διακινηθεί στην χώρα αυτή από την Τουρκία. Σε πολλές περιπτώσεις οι λαθρομετανάστες που πλήρωναν πανάκριβα για αυτά τα διαβατήρια στη προσπάθεια τους να φύγουν είχαν οικτρή τύχη. Οι περισσότεροι λαθρομετανάστες, όπως ανάφεραν οι ανταποκρίσεις,  ήταν  Κούρδοι, Ιρακινοί, Ιρανοί, κάτοικοι χωρών της Ινδικής χερσονήσου, Αφγανοί, ακόμα και από αφρικάνικες χώρες, Τυνήσιοι, Παλαιστίνιοι, ενώ συχνά υπήρχαν και από χώρες  της λατινικής Αμερικής. Εκτός από τους Τούρκους μαφιόζους που διακινούσαν μεγάλο μέρος των λαθρομεταναστών κερδίζοντας τεράστια ποσά, από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 είχαν αρχίσει να δραστηριοποιούνται  και αραβικής καταγωγής μαφιόζοι, κυρίως Τυνήσιοι και Μαροκινοί, οι οποίοι επίσης είχαν ανοίξει κέντρα στην Κωνσταντινούπολη για την διακίνηση λαθρομεταναστών προς την Δυτική Ευρώπη.

Την κατάσταση αυτή οι Αμερικανοί ανταποκριτές  προσπάθησαν να εκθέσουν στον τότε Τούρκο  υπουργό Δικαιοσύνης, Hikmet Samı Türk, επισημαίνοντας του την ανάγκη να ληφθούν κάποια μέτρα. Η απάντηση όμως που πήραν ήταν ότι η μεγάλη πολιτική αστάθεια των χωρών που συνορεύουν με την Τουρκία στα ανατολικά της σύνορα, καθώς και η παρατεταμένη πολιτική και κοινωνική κρίση στις χώρες αυτές, είχαν εντείνει σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα και έκαναν ακόμα πιο δύσκολη την αντιμετώπιση του από τις τουρκικές αρχές. Η κατάσταση μετά την επικράτηση το 2002 των Ισλαμιστών του Ταΐπ Ερντογάν όχι μόνο δεν άλλαξε, αλλά αντίθετα η μαφία της διακίνησης λαθρομεταναστών αναπτύχθηκε ακόμα περισσότερο. Είναι χαρακτηριστική εδώ μια μεγάλη έρευνα που έκανε το 2009 για το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης το «Εμπορικό Επιμελητήριο της Κωνσταντινούπολης», (Instanbul Ticaret Odasi),  η οποία ανέφερε ότι μετά από το 2008 το πρόβλημα των λαθρομεταναστών είχε πάρει εκρηκτικές διαστάσεις και πως κάθε χρόνο εισέρχονται στην Τουρκία περί τις 300.000 λαθρομετανάστες, προερχόμενοι από τα ανατολικά και νοτιοανατολικά σύνορα της χώρας.  Οι λαθρομετανάστες αυτοί στη συνέχεια, μέσω της τουρκικής μαφίας της λαθρομετανάστευσης, κατευθύνονται προς τα κέντρα συγκέντρωσης που είναι στα δυτικά παράλια καις τις μεγάλες πόλεις της Τουρκίας, Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη, Αδριανούπολη, και Αϊδίνιο για να προωθηθούν στην  Ελλάδα.  Είναι χαρακτηριστικό, όπως αναφέρονταν, ότι ολόκληρες συνοικίες της Κωνσταντινούπολης χρησίμευαν σαν τόπος συγκέντρωσης χιλιάδων λαθρομεταναστών που συγκεντρώνονταν από την τουρκική μαφία. Οι λαθρομετανάστες αυτοί στοιβάζονταν από την μαφία  σε άθλιες συνθήκες, για να προωθηθούν προς τα δυτικά. Γνωστές συνοικίες που βρίσκονται στην ευρωπαϊκή ακτή της Κωνσταντινούπολης, όπως το Bakırköy, Gazi Osmanpaşa, Eğüp, Bayrampaşa, Bağcılar, ακόμα και κεντρικότερες όπως Beyoğlou, ŞiŞli, και Fatih, συχνά γίνονται το επίκεντρο επιχειρήσεων της τουρκικής ασφάλειας, η οποία υποτίθεται πως προσπαθεί να βάλει κάποια τάξη στο φαινόμενο της συγκέντρωσης λαθρομεταναστών χωρίς φυσικά ουσιαστικά αποτελέσματα. Αλλά και στην Σμύρνη, που βρίσκεται ένα βήμα πριν από τα ελληνικά νησιά, τα οποία θεωρούνταν έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωση, η εικόνα ήταν  η ίδια και ακόμα χειρότερη. Γνωστές περιοχές της Σμύρνης, όπως το Aliağa   και η Urla, και δυτικότερα το γνωστό λιμάνι του Çeşme,  ήταν  τόπος συγκέντρωσης χιλιάδων λαθρομεταναστών που ετοιμάζονταν να προωθηθούν στην  Δύση. Επίσης μεγάλη βάση συγκέντρωσης  αναφέρονταν η πόλη του Aydın, νοτιοανατολικά της Σμύρνης, η περιοχή γύρω από την Muğla, που βρίσκεται απέναντι από τα Δωδεκάνησα, στα βόρεια παράλια του τουρκικού Αιγαίου το  Ayvali, όπου επίσης η τουρκική μαφία συγκέντρωνε λαθρομετανάστες και τους προωθούσε συχνά με λαστιχένιες βάρκες στα ελληνικά νησιά, το λιμάνι του Çanak Kale στην αρχή του Ελλησπόντου, βορειοτέρα, στο ευρωπαϊκό έδαφος της Τουρκίας στην ανατολική Θράκη η Edirne, (Αδριανούπολη), η οποία  τα τελευταία χρόνια είχε επίσης  κατακλυστεί από χιλιάδες λαθρομετανάστες με προορισμό την  Ευρώπη και το Uzun Köprü, που βρίσκεται ένα βήμα πριν από τα ελληνικά σύνορα στον Έβρο

 Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία όλων αυτών των λαθρομεταναστών που μεταφέρονται από την τουρκική μαφία, κερδίζοντας τεράστια ποσά για τα ταμεία της,  είναι μουσουλμάνοι. Συνεπώς όλη αυτή η επιχείρηση λειτουργεί σαν ένα από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα «εργαλεία» εξισλαμισμού της  Ελλάδας. Ολόκληρες στρατιές συχνά απελπισμένων μουσουλμάνων που έχουν μια μεγάλη περιφρόνηση για τις πολιτιστικές και θρησκευτικές μας αξίες δημιουργούν μια απειλητική σκιά πάνω από την χώρα μας αλλά και πάνω από όλη την Ευρώπη. Οι στρατιές αυτές έχουν συχνά και πολιτική κάλυψη από διάφορες  «προοδευτικές» οργανώσεις που επικαλούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα εξυπηρετώντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο την τουρκική μαφία της λαθρομετανάστευσης. Αυτό το «κόλπο» το έχουν ήδη καταλάβει πολλές ευρωπαϊκές χώρες όπως Ιταλία, Ισπανία, Γερμανία, Γαλλία, που έχουν λάβει αυστηρά μετρά περιορισμού της λαθρομετανάστευσης. Εμείς μόλις τώρα ανακαλύψαμε την «Αμερική» και προσπαθούμε με ασήμαντους «φράκτες», όπως χαρακτήρισε περιπαικτικά ο Ερντογάν το σχέδιο κατασκευής του τείχους στον Έβρο, να αντιμετωπίσουμε  την μεγαλύτερη ίσως απειλή στην σύγχρονη ιστορία μας. 

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος – Συγγραφέας - Τουρκολόγος

NewsIt.gr: Η ανεργία θερίζει τους νέους

BRAVO GIORGO

      

Η συνάντηση Παπανδρέου Ερντογάν και οι συνομιλίες που διεξήχθησαν στο παγωμένο Ερζερούμ στις 7 Ιανουαρίου θα μπορούσε να τις χαρακτηρίσει κανείς σαν το άκρoν άωτο της μυστικής διπλωματίας. Επί τρεις ολόκληρες ώρες οι δυο πρωθυπουργοί, (δυο ώρες μόνοι τους και μετά άλλη μια ώρα μαζί με τους κ. Νταβούτογλου και Δρούτσα),  συνομιλούσαν κεκλεισμένων των θυρών για τα πολύ σημαντικά διμερή θέματα που άπτονται άμεσα της εθνικής μας ακεραιότητας, την οποία, όπως είναι γνωστό τοις πάσι, επιβουλεύεται με ένα νεοοθωμανικό επεκτατισμό η σύγχρονη Τουρκία του ισλαμιστή Ερντογάν.

Η υποδοχή «μετά βαΐων και κλάδων» του Έλληνα πρωθυπουργού στο Ερζερούμ και στη συνέχεια η μεγαλοπρεπής τελετή των εγκαινίων του σταδίου όπου θα φιλοξενήσει τους διεθνείς πανεπιστημιακούς χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες, δημιούργησε πραγματικά μια φαντασμαγορική ατμόσφαιρα η οποία όμως έθαψε στην λήθη το ιστορικό παρελθόν της πόλης αυτής. Οι Έλληνες ανταποκριτές αγνόησαν ότι το Ερζερούμ είναι η γνωστή βυζαντινή Θεοδοσιούπολη με μεγάλη ιστορία στα ακριτικά χρόνια του Βυζαντίου. Αλλά το Ερζερούμ είναι γνωστό και στην σύγχρονη ελληνική ιστορία σαν «Τόπος Κρανίου», τόπος μαρτυρίου χιλιάδων Ελλήνων της Μικράς Ασίας και κυρίως του Πόντου. Είναι ο τόπος που τα Αμελέ Ταμπουρού, (τα θηριώδη τάγματα εργασίας, δηλαδή θανάτου), οδηγούσαν χιλιάδες Έλληνες μετά από εξαντλητικές και θανατηφόρες πορείες για να αφήσουν τα οστά τους στα παγωμένα χώματα της περιοχής. Μέχρι και σήμερα κάθε τόσο ανακαλύπτεται κάποιος ομαδικός τάφος. Είναι ο τόπος της ανελέητης σφαγής χιλιάδων Αρμενίων και άλλων χριστιανών της Μικράς Ασίας στις μεγάλες γενοκτονίες των χριστιανών της ανατολής από τους Νεότουρκους και τους κεμαλικούς. Είναι ένας τραγικός ιστορικός τόπος για τον οποίο φυσικά ο Έλληνας πρωθυπουργός και οι συνοδοί του δημοσιογράφοι προτίμησαν να τον θάψουν με την σειρά τους στην λήθη της «ιστορικής προσέγγισης» Ελλάδας και Τουρκίας.

Αλλά την γιορτινή ατμόσφαιρα θα πίστευε κανείς πως «χάλασε» η ομιλία του κ. Παπανδρέου σε ένα ακροατήριο 192 Τούρκων διπλωματών από όλο τον κόσμο. Ο κ. Παπανδρέου σε αυτή την ομιλία είπε τα αυτονόητα, δηλαδή ότι η Τουρκία παραβιάζει τον εθνικό μας χώρο στο Αιγαίο, ότι αν δεν λυθεί το κυπριακό δεν θα μπορέσει να προωθήσει την ενταξιακή της πορεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ότι θα πρέπει να υπάρξει συνεργασία για τους λαθρομετανάστες, χωρίς φυσικά να αναφέρει την συνθήκη που υπόγραψε η Τουρκία για την επαναπροώθηση τους στο τουρκικό έδαφος. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αυτή η ομιλία μια θαρραλέα ομιλία προς τους Τούρκους πρεσβευτές, η οποία εξέφρασε τα κοινά αισθήματα του ελληνικού λαού. Όμως η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική ειδικά για όσους έσπευσαν να επαινέσουν την στάση του Έλληνα πρωθυπουργού. Θα μπορούσε να είναι μια θαρραλέα ομιλία αν  δεν υπήρχε αυτό το σκοτεινό παρασκήνιο της μυστικής διπλωματίας. Ακριβώς από αυτό το παρασκήνιο ήρθαν στη συνέχεια και οι δηλώσεις του Ερντογάν που ακολούθησε τον κ Παπανδρέου στο βήμα.  Ο Τούρκος πρωθυπουργός, (ο γράφων παρακολούθησε ζωντανά και τις δυο ομιλίες), δεν έδωσε μεγάλη σημασία στις «αιχμές» του κ Παπανδρέου αλλά στο τέλος τόνισε κάτι το πολύ σημαντικό που θα έλεγα πως  είναι και η ουσία όλης αυτής της έντονης μέρας των διμερών επαφών. Είπε ο Τούρκος πρωθυπουργός πως είναι σίγουρος ότι μαζί με τον φίλο του, τον κ Παπανδρέου, πολύ σύντομα θα επιλύσει τα διμερή προβλήματα όπως και το πρόβλημα του Αιγαίου. Το τι σημαίνει αυτή η σημαντική δήλωση θα μπορούσε κανείς να παραπέμψει για απάντηση στην τρίωρη μυστική συνομιλία μεταξύ των δυο πρωθυπουργών.

Τα οικονομικά προβλήματα μιας χώρας έρχονται και παρέρχονται αλλά οι συμφωνίες πάνω σε εθνικά θέματα μένουν και χαρακτηρίζουν την μελλοντική πορεία μας σαν έθνος και στις μέλλουσες γενιές μας. Με ένα έμπειρο μάτι θα μπορούσε κανείς να αναλύσει την 7η Ιανουαρίου σαν μια πολύ καλοστημένη θεατρική παράσταση. Θα’ έλεγε κανείς πως στο παρασκήνιο είχε συμφωνηθεί ο κ Παπανδρέου να ομιλήσει με αιχμές κατά της Τουρκίας, κάτι που προκάλεσε και τα έντονα έντονα σχόλια στον τουρκικό τύπο, αλλά ο κ. Ερντογάν να απαντήσει με χλιαρό τρόπο καθώς εκείνο που τον ενδιέφερε ήταν ότι στο παρασκήνιο και στις μυστικές συνομιλίες είχε ήδη συμφωνηθεί το επίμαχο, δηλαδή η συμφωνία συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει πολύ ευρύτερους ορίζοντες δράσης από τα «μίζερα» ελληνικά προβλήματα. Πολλοί υποστηρίζουν ότι ίσως σκοπεύει να ηγηθεί μεγάλης θέσης με διεθνή προβολή στο εξωτερικό. Το επικίνδυνο όμως είναι ότι πριν καταλάβει αυτή την θέση έχει προκαθορισμένο  σκοπό να κλίσει όλα τα εθνικά θέματα, δηλαδή Σκοπιανό, Αιγαίο και Κύπρο. Ο Ερντογάν θεωρείται ο καλύτερος συνεργάτης του σε αυτή την επιδίωξη και μάλλον θα τον στηρίξει να καταλάβει την διεθνή θέση που θα  λαμπρύνει την πολιτική του καριέρα. Όλα αυτά όμως με την θυσία των εθνικών μας συμφερόντων. Ο κ Παπανδρέου είναι ο πρωθυπουργός που παρέδωσε την χώρα του στην κατοχή του ΔΝΤ. Θα είναι και αυτός που θα θάψει τα εθνικά μας συμφέροντα χάριν της δικής του προσωπικής επιτυχίας στον διεθνή χώρο; Μήπως πίσω από τα χαμόγελα των Ερντογάν και Παπανδρεου κρύβονταν η δικαίωση του  νεοοθωμανικού επεκτατισμού σε βάρος της πατρίδας μας; Όλα αυτά θα πρέπει να μας βάλουν σε πολύ σοβαρές σκέψεις για το μέλλον του ελληνισμού και της πατρίδας μας καθώς όλα όσα μας κράτησαν επί αιώνες στην ύπαρξη  σήμερα κινδυνεύουν άμεσα.  Το πονηρό επιστέγασμα σε αυτή την μυστική διπλωματία και στο σκοτεινό παρασκήνιο θα είναι ότι η συμφωνία συνεκμετάλλευσης και συνδιαχείρησης  του εθνικού μας χώρου θα σερβιριστεί σαν  η «επιτυχία» της ειρηνικής επιτέλους επίλυσης των διμερών προβλημάτων  και ότι επιτελούς θα «απολαύσουμε» τα αγαθά της ειρηνικής συνύπαρξης. Αλλά ποια ειρήνη; Αυτή που θα έχει παραδώσει την εθνική μας κυριαρχία, καθώς όλα τα διμερή προβλήματα που οι χαμογελαστοί κύριοι Ερντογάν και Παπανδρέου θέλουν να επιλύσουν είναι απόρροια καθαρά και μόνο των τουρκικών διεκδικήσεων και προκλήσεων σε βάρος μας.

Αν επιθυμούμε τέτοια ειρήνη και αν επιθυμούμε να εξαφανιστούμε σαν έθνος και σαν λαός τότε… BRAVO GIORGO. 

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας- Τουρκολόγος

Η σπίθα γίνεται φλόγα

Συνεργασία Πολιτικών και Κοινωνικών Δυνάμεων 
για την απελευθέρωση της χώρας από τα δεσμά του μνημονίου 
Τσιμισκή 38 
546 23 Θεσσαλονίκη

Θεσσαλονίκη 3-1-2011

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η «σπίθα» που άναψε ο Μίκης Θεοδωράκης γίνεται φλόγα.
Τη συνένωση των δυνάμεων τους προκειμένου να κατεβούν ενιαία στις ερχόμενες εθνικές εκλογές
αποφάσισαν πολιτικές και κοινωνικές κινήσεις που αντιτίθενται στο μνημόνιο και ανησυχούν για τις κοινωνικές και εθνικές επιπτώσεις της κρίσης.
Η συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων απευθύνει ανοιχτή πρόσκληση σε πατριωτικές δυνάμεις απ’ όλο το πολιτικό φάσμα. Ήδη έχουν συμφωνήσει με τη σχετική πρωτοβουλία το Σοσιαλιστικό Πατριωτικό Κόμμα (παλιά και νέα στελέχη του ΔΗΚΚΙ), το Σοσιαλιστικό Κόμμα & Αλληλεγγύη Μεταναστών, το Κίνημα Ανέργων (συμμετείχε στις ευρωεκλογές του 1999) καθώς επίσης ανεξάρτητες κινήσεις και πρόσωπα.
Ξεκινά άμεσα η συγκρότηση ψηφοδελτίων σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες, λόγω των ενδεχόμενων πρόωρων εκλογών, καθώς επίσης η διαμόρφωση από όλους τους συμμετέχοντες της κεντρικής πολιτικής πλατφόρμας.
Κεντρικό μήνυμα της συνεργασίας είναι πως δε χρωστά ο λαός να υποφέρει από την αδηφαγία και την προδοσία όλων εκείνων οι οποίοι λεηλάτησαν και λεηλατούν τη χώρα. Με στόχο την ανατροπή της παράνομης κυβέρνησης και την απελευθέρωση της χώρας από τα δεσμά του μνημονίου πολύ σύντομα θα ανακοινωθούν πρωτοβουλίες.
«Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ» είναι το διαχρονικό σύνθημα που εκφράζει αυτή την εθνική ιδέα.