Πάνε το χρέος στο 190%!

  

 του Γιώργου Δελαστίκ
Λεηλασία! Εργαζόμενοι στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες πάσης φύσεως, συνταξιούχοι, νέοι, όλα γενικώς τα κοινωνικά στρώματα των Ελλήνων διακατέχονται από το βίαιο συναίσθημα ότι η πολιτική της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου έχει ως στόχο τη λεηλασία των εισοδημάτων τους. Ουδέποτε στην ιστορία του ελληνικού κράτους υπήρξε ελληνική κυβέρνηση, η οποία να άσκησε πιο εφιαλτική πολιτική στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα εναντίον του ελληνικού λαού. Αλλεπάλληλες δέσμες μέτρων κατά ριπάς θερίζουν εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες καταβαραθρώνοντας το βιωτικό επίπεδό τους και πετώντας τους στον κοινωνικό Καιάδα της φτώχειας, της ανεργίας και της κοινωνικής περιθωριοποίησης. Ενα μαρτύριο που δεν έχει τέλος ζει η Ελλάδα.
Θυσίες χωρίς κανένα νόημα είναι αυτό το βασανιστήριο στο οποίο υποβάλλει η κυβέρνηση Παπανδρέου τον ελληνικό λαό από την ημέρα που ανέλαβε τη διακυβέρνηση του τόπου, και μάλιστα θριαμβευτικά. Πάνω από δέκα εκατοστιαίες μονάδες διαφορά της είχαν δώσει οι Ελληνες, γεμάτοι ελπίδες ότι θα έβγαζε τη χώρα από το τέλμα στο οποίο την είχε οδηγήσει η θλιβερή, ιδίως στο τέλος της, κυβέρνηση Καραμανλή.
Αμείλικτοι είναι οι αριθμοί. Κανένας από τους θεμελιώδεις μακροοικονομικούς δείκτες δεν βελτιώνεται ουσιωδώς. Αντιθέτως, παρά την αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων, αρκετοί δείκτες επιδεινώνονται. Πρώτος και χειρότερος το δημόσιο χρέος. Αυτό που χρησιμοποίησε ως πρόσχημα ο Γ. Παπανδρέου για να υπαγάγει την Ελλάδα στο, κατά τη ρήση του Ευάγγελου Βενιζέλου, καθεστώς "δημοσιονομικής κατοχής" μέσω του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Ο πρωθυπουργός παρέλαβε το δημόσιο χρέος στο 115% του ΑΕΠ (ή 127% με τις στατιστικές λαθροχειρίες που έκανε η κυβέρνηση) και όπως ανακοίνωσε το ΔΝΤ του χρόνου θα το έχει εκτοξεύσει μέσω του Μνημονίου στο ανατριχιαστικό ύψος του... 190%!!!
Ναι, 70 εκατοστιαίες μονάδες θα έχει αυξήσει το δημόσιο χρέος μέσα σε τρία μόλις χρόνια πρωθυπουργίας του ο Γ. Παπανδρέου! Φρικιαστικό! Ιδίως αν το συγκρίνει κανείς με το γεγονός ότι στα 16 ολόκληρα προηγούμενα χρόνια, από το 1993 έως το 2009, το ελληνικό δημόσιο χρέος κυμαινόταν, λίγο πάνω-λίγο κάτω, από το 100% του ΑΕΠ, με μέγιστες τιμές το 115% του Κ. Καραμανλή και το 111% του 1993. Τότε που ο κατά τα άλλα "νοικοκύρης" Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κατά τη διάρκεια της εφιαλτικής πρωθυπουργίας του είχε εξακοντίσει το χρέος στο 111% του ΑΕΠ από το 69% που του το είχε παραδώσει ο "σπάταλος" Ανδρέας Παπανδρέου!
Ούτε το έλλειμμα μειώνει ουσιαστικά η πολιτική της κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ. Θυμάστε τι μας έλεγε ο πρωθυπουργός όταν υπέγραψε το Μνημόνιο; Οτι δήθεν το 2012 το έλλειμμα θα ήταν κάτω από 3%. Τι λέει σήμερα το ΔΝΤ; Οτι το 2012 το ελληνικό έλλειμμα θα είναι τουλάχιστον... 7%. Παρόλα δηλαδή τα μέτρα οικονομικής εξόντωσης του ελληνικού πληθυσμού, δεν θα πέσει ούτε καν... μία (!) εκατοστιαία μονάδα από φέτος που υπολογίζεται κάτω από 8%.
Γδέρνει και τους πιο φτωχούς τώρα η κυβέρνηση Παπανδρέου, μειώνοντας στις 5.000 ευρώ το αφορολόγητο. Θέλει να εισπράττει φόρους ακόμη και από τους γέροντες που παίρνουν σύνταξη 450 ευρώ, ακόμη και από τους νέους που δουλεύουν σε φαστφουντάδικα με 400 ευρώ τον μήνα! Απίστευτη κοινωνική βαρβαρότητα. Μειώνει διαρκώς τους μισθούς στον δημόσιο τομέα η κυβέρνηση. Μειώνει συνεχώς τις συντάξεις. Η "κινεζοποίηση" της ελληνικής κοινωνίας είναι ο στόχος της πολιτικής της. Φτώχεια και κακομοιριά τύπου δεκαετίας του 1960, για όσους τις γνώρισαν...
Μόνιμος ο φόρος στα ακίνητα που επέβαλε ο Γ. Παπανδρέου και απειλεί ότι θα κόβει το ρεύμα σε όποιον δεν τον πληρώνει. Τον παρέτεινε αρχικά έως το 2014 - και αφότου δηλαδή ο ίδιος θα έχει απομακρυνθεί από την εξουσία, έτσι ώστε να δεσμεύσει και την επόμενη κυβέρνηση, η οποία θα πρέπει να συγκρουστεί με τους ξένους επικυρίαρχους της ΕΕ για να τον καταργήσει.
Μόνιμος και ο νέος φόρος δεύτερης φορολόγησης του ήδη φορολογημένου ολόκληρου εισοδήματος όλων των Ελλήνων, αυτός με το ψευδώνυμο "έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης", όπως με οργουελικό σαδισμό τον ονόμασαν οι επιτελείς της κυβέρνησης Παπανδρέου. Ο εφιάλτης δεν έχει τέλος...
 Πηγή:http://www.ethnos.gr 

Ο αγώνας πλέον είναι ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ

Ανακοίνωση του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΑΡΜΑΤΟΣ ΠΟΛΙΤΩΝ σχετικά με τη γνωστοποίηση των νέων μέτρων από την κυβέρνηση

Ο αγώνας πλέον είναι ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ. Μετά από περίπου 40 χρόνια είμαστε απέναντι σε μια επίθεση ξένων και ντόπιων οικονομικών συμφερόντων.

Μετά το «ευχαριστούμε τους Αμερικάνους» του Σημίτη, του Πρωθυπουργού που συνέδεσε το όνομά του με το ξεπούλημα της ελληνικής σημαίας, σήμερα ήρθε και το ευτυχώς υπάρχει και η τρόικα του πρωθυπουργεύοντος Αντιπροέδρου και ανθρώπου που συνδέει το όνομά του με το ξεπούλημα της χώρας.

Με μια ανακοίνωση μας ενημέρωσαν για ένα μικρό μέρος των μέτρων σφαγής που θα πάρει η κυβέρνηση ξεσκίζοντας τις σάρκες των Ελλήνων.

Πρωθυπουργός και Αντιπρόεδρος με μια πρωτοφανή πολιτική δειλία, εξαφανίζονται από προσώπου γης καθώς το μόνο μέλημά τους είναι άμεσα να ξεπουλήσουν χώρα και λαό σε δανειστές και κερδοσκόπους.

Πλέον είναι φανερό ότι η χώρα βρίσκεται υπό την κατοχή της τρόικας με την κυβέρνηση πειθήνιο εκτελεστικό όργανο τους.

Η κυβερνητική λαίλαπα θα αντιμετωπιστεί από το ΛΑΟ στους δρόμους και στη Βουλή. Καθήκον όλων είναι να προχωρήσουμε  τάχιστα στον μόνο νόμιμο δρόμο που και το Σύνταγμα των Ελλήνων επιτάσσει την προσφυγή στις κάλπες.

Η συνέντευξη του Προέδρου του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΑΡΜΑΤΟΣ ΠΟΛΙΤΩΝ κ. Γιάννη Δημαρά στην ΔΕΘ

Συνέντευξη Τύπου, στο συνεδριακό κέντρο της ΔΕΘ «Νικόλαος Γερμανός», παραχώρησε, σήμερα, το μεσημέρι, ο Πρόεδρος του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΑΡΜΑΤΟΣ ΠΟΛΙΤΩΝ κ. Γιάννης Δημαράς, στο πλαίσιο της διήμερης επίσκεψής του στη Θεσσαλονίκη. Ο κ. Δημαράς μιλώντας για τα τρέχοντα ζητήματα της επικαιρότητας, ζήτησε από τον Πρωθυπουργό ενημέρωση της Βουλής για την κατάσταση στη Μεσόγειο και την Κύπρο. Ο Πρόεδρος του Πανελλήνιου Άρματος Πολιτών αναρωτήθηκε, γιατί ο Πρωθυπουργός στην ανακοίνωσή του για τις έρευνες για φυσικό αέριο και πετρέλαιο σε Ιόνιο και Κρήτη δεν συμπεριέλαβε και το Αιγαίο. Παράλληλα, στηλίτευσε το γεγονός ότι για πρώτη φορά δεν εγκαινιάστηκε η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης από τον Πρωθυπουργό της χώρας. Ο κ. Δημαράς αναφερόμενος στην κυβέρνηση είπε ότι στην ουσία έχει καταργηθεί, δεν υπάρχει. Είναι μία κυβέρνηση η οποία καθημερινά αυτοδιαψεύδεται και αντιφάσκει. Έχει διαπιστωθεί ότι λέει ψέματα από την ημέρα που έλαβε την εντολή διακυβέρνησης της χώρας. Η κυβέρνηση τόνισε ο κ. Δημαράς έχει προδώσει την λαϊκή εντολή, άλλη ήταν και άλλη εφαρμόζει. Εκποιήθηκε η δημοκρατία σε ολιγαρχία, υπογράμμισε, και φοβάμαι τα περισσότερα και τα πλέον δύσκολα και δεινά γιατί δεν μπορεί μια μειοψηφία να παίρνει αποφάσεις και να τις επιβάλλει στον ελληνικό λαό. Αναφερόμενος στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο Πρόεδρος του Πανελλήνιου Άρματος Πολιτών είπε: «Περιμένω να ακούσω και τις απόψεις του κ. Σαμαρά εδώ στη ΔΕΘ  για το τι ακριβώς εκτιμά σε σχέση με το νέο χαράτσι που επιβλήθηκε στον ελληνικό λαό. Ειλικρινά θα είναι εντυπωσιακό να ακούσουμε σήμερα ποιες ακριβώς είναι οι θέσεις του κ. Σαμαρά και της Ν.Δ. Όπως θα θυμάστε η συνέντευξη του κ. Πρωθυπουργού εδώ δόθηκε με τρεις ώρες καθυστέρηση – προσβολή και για τον μακεδονικό λαό, αλλά και για τους δημοσιογράφους – για να προηγηθεί η επικοινωνία του κ. Βενιζέλου με τον κ. Σαμαρά πριν ανακοινωθεί το νέο χαράτσι που αποφάσισε το άτυπο υπουργικό συμβούλιο εν Θεσσαλονίκη. Ο κ. Σαμαράς τότε δεν διατύπωσε  ή εξέφρασε την αντίθεσή του, όπερ σημαίνει ότι συμφώνησαν για αυτό το χαράτσι». Ο κ. Γιάννης Δημαράς απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων μεταξύ άλλων είπε: • Για συνεργασία του Πανελλήνιου Άρματος Πολιτών με άλλα κόμματα «Συζητάμε και με το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και με το χώρο της Δημοκρατικής Αριστεράς, αλλά και με πρόσωπα που βρίσκονται σε πολιτικούς οργανισμούς εκτός Κοινοβουλίου. Εμείς ευελπιστούμε ότι μπορεί να υπάρξει στην προοπτική των πολιτικών εξελίξεων ένας χώρος με μια ξεχωριστή δυναμική που να δώσει μια  τρίτη απάντηση σ’ αυτό που ονομάζουμε δικομματισμό. Ελπίζουμε και ευελπιστούμε ότι σ’ αυτή την προσπάθεια, μπορούμε να συμφωνήσουμε σε κάποιες βασικές αρχές τις οποίες από την επόμενη ημέρα των εκλογών θα υποστηρίξουμε. Μπορώ να σας πω ότι προς το παρόν δεν υπάρχει κάποια συμφωνία με κανέναν». • Για την εργασιακή εφεδρεία «Είναι ανάλγητη και απαράδεκτη αυτή η πολιτική της κυβέρνησης. Είναι απάνθρωπη,  αντιλαϊκή και αντικοινωνική η εργασιακή εφεδρεία. Και για να επικαλεστώ και τη μαρτυρία και τη συμφωνία ανθρώπων που γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει αυτό θα επικαλεστώ μόνο τους τίτλους των εφημερίδων  και των ΜΜΕ που υποστηρίζουν την κυβέρνηση». • Για Μακεδονία - Σκόπια «Η θέση μας είναι ότι η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική και δεν δεχόμαστε κανένα όνομα για τα Σκόπια που να περιλαμβάνει το όνομα Μακεδονία ή παράγωγό του».

Θεωρία και πράξη: Η διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη και η κατάληξή της

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, ηγετικού και ιδρυτικού στελέχους του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ, Γενικού Γραμματέα του ΠΑΚ Δυτικής Γερμανίας –Δυτικού Βερολίνου, μέλους του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΚ, υπεύθυνου του Κέντρου Μελετών και Διαφώτισης (ΚΕΜΕΔΙΑ) επί ΠΑΚ και ΠΑΣΟΚ, επιφορτισμένου για τη συγγραφή της 3^ης του Σεπτέμβρη.

                                                                                                         

Ήδη πέρασαν 37 συναπτά χρόνια από την ιδρυτική διακήρυξη  της 3ης του Σεπτέμβρη.

Η διακήρυξη αυτή, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι το αποτέλεσμα επίπονων και μακροχρόνιων θεωρητικών διεργασιών του ΠΑΚ στα χρόνια από την ίδρυσή του ως τη μέρα δημοσιοποίησης της την 3^η του Σεπτέμβρη.

Ξεκίνησε από το πρώτο κείμενο του Ανδρέα Παπανδρέου μετά την έξοδό του από την  Ελλάδα το 1968 και, μετά από βασανιστική επεξεργασία σε σεμινάρια, συνέδρια και ειδικές συνεδριάσεις, ολοκληρώθηκε μετά την τελική του επεξεργασία στο Καστρί (στο ξενοδοχείο Καστρί και το σπίτι Καστρί του Ανδρέα Παπανδρέου), για να διακηρυχθεί πια ως πολιτικό κείμενο αρχών ενός πολιτικού φορέα.[1]

Με την αυτοοργάνωση, ως επαναστατική οργανωτική αρχή, ξεκίνησε η πολιτική του πορεία.

Κατοχύρωνε τέσσερις βασικές αρχές: Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνικοποίηση και Δημοκρατικές Διαδικασίες, που στην πορεία του Κινήματος δυσφημίστηκαν σκόπιμα, διαστρεβλώθηκαν κακόβουλα, στη συνέχεια εγκαταλείφθηκαν από τον Ανδρέα Παπανδρέου και στο τέλος – με την οριστική και τελεσίδικη επικράτηση της αντιλαϊκής νεοφιλελεύθερης πολιτικής στο Κίνημα επί Κώστα Σημίτη και  τώρα Γιώργου Παπανδρέου - πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων.

Όπως και να χαρακτηρίσει κανείς την 3^η του Σεπτέμβρη και όσο και να θέλει να υποβιβάσει την αξία της, όπως προσπαθούν ανεπιτυχώς μερικοί, δεν μπορεί να απορρίψει με κανένα τρόπο τις αρχές που περιλαμβάνονται σ’ αυτήν, οι οποίες έχουν διαχρονική αξία και των οποίων η ισχύς παραμένει αναλλοίωτη. Τελικά αποτελούν ακόμη και σήμερα ζητούμενο.

Αγωνιστήκαμε σε ανύποπτο χρόνο, με πάθος και αυταπάρνηση από τις γραμμές του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ για τις αρχές αυτές, στη διαμόρφωση των οποίων πήραμε ενεργό μέρος, έως την απαρχή της καθοδικής του πορείας, που ξεκινάει νομοτελειακά μετά το 1977. 

Το Κίνημα στην πορεία του αντί να αλλάξει την κοινωνία, άλλαξε το ίδιο. Τελικά μεταλλάχτηκε σ’ ένα νεοφιλελεύθερο, σκληρό,  αντιλαϊκό κόμμα, στα πλαίσια της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Το σημάδεψε η «αριστερή φρασεολογία και η δεξιά πολιτική του πρακτική», που ξεκίνησε από τον ίδιο τον ιδρυτή του.

Η εξέλιξή του αυτή δεν είναι τυχαία. Έχει τις αιτίες της.

Η αρνητική του πορεία - και αυτό πρέπει να γίνει συνείδηση - ξεκινάει ήδη από τη στιγμή που ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου εδραιώνει ένα συγκεντρωτικό, προσωποπαγές, αρχηγικό κόμμα, θέτοντας τα θεμέλια για την σταδιακή ακύρωση όλων των διακηρυγμένων αρχών. Εκεί εντοπίζεται η προδιαγεγραμμένη καθοδική του πορεία, όπου πια διαπιστώνεται η οριστική απόκλιση της διακηρυγμένης θεωρίας από την πολιτική του πρακτική.

Ήδη από το 1977 έγραφα στην παραίτησή μου: «Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, τα πρώτα αχνάρια, τις πρώτες αμυδρές ενδείξεις ότι ακολουθούμε λαθεμένη τακτική, άρχισα να αποκτώ με το κυνήγι των παλαιοκομματικών και τη μέθοδο που ακολουθούσε το Κίνημα τότε. Οι ενδείξεις έγιναν πια βεβαιότητα πριν από το Προσυνέδριο στις 16 Μαρτίου 1975 και ύστερα ό,τι ακολούθησε μετά απ’ αυτό. Από κει και πέρα μου ήταν τελείως ξεκάθαρο ότι ακολουθούμε καθοδική πορεία... Και δεν υπάρχει καμιά, μα καμιά απολύτως ένδειξη ότι ο κατήφορος αυτός θα σταματήσει».[2]

Αυτά έγραψα τότε και έτσι όπως τα έγραψα έτσι και χειρότερα εξελίχτηκαν τα πράγματα.

 

Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε πια δια γυμνού οφθαλμού. Τώρα ακόμη και οι πιο άπιστοι Θωμάδες με καλή προαίρεση, διαπιστώνουν εκ των υστέρων με μεγάλη απογοήτευση, ότι το πάλαι ποτέ πατριωτικό, σοσιαλιστικό Κίνημα δεν έχει πια σωτηρία. Ας το πάρουν απόφαση εκείνοι που ακόμη προσδοκούν την ανάσταση των νεκρών.

Δεν υπάρχει δυνατότητα ούτε για ανασυγκρότηση, ούτε για ανάκαμψη, ούτε για αναγέννηση, ούτε για επανίδρυση. Όλες οι προσπάθειες είναι καταδικασμένες σε αποτυχία. Και το λέει και το γράφει ένας άνθρωπος, που βίωσε σ’ όλες του τις φάσεις και σ’ όλα τα επίπεδα τον πολιτικό αυτό φορέα από μέσα και συνετέλεσε τα μέγιστα στη δημιουργία του.

Πώς είναι ένα αμπέλι που έχει πάθει φυλλοξήρα; Έτσι είναι και το ΠΑΣΟΚ. Δεν υπάρχει ελπίδα επιστροφής στις ρίζες. Φέρει μέσα του την νόσο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής από την οποία δεν υπάρχει γιατρειά και σωτηρία.

Και πάλι γράφαμε: «Το ΠΑΣΟΚ σταδιακά και σταθερά μετατράπηκε σ’ ένα συνονθύλευμα αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων, χωρίς αρχές, χωρίς ιδεολογικές βάσεις, χωρίς στοιχειώδη δημοκρατία, μ’ έναν λαϊκισμό που δημιουργούσε προσδοκίες, χωρίς πραγματικό αντίκρισμα»[3]

Ένας πολιτικός φορέας που χάνει το όραμά του, την ιδεολογία του, τους στρατηγικούς του στόχους, μετατρέπεται σε μηχανισμό, που σημαίνει ότι ο μόνος εναπομείνας στόχος είναι η κατάκτηση και η νομή της εξουσίας ως αυτοσκοπός. Που κι αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι πάλι ο προδομένος ελληνικός λαός θα σηκώσει το σταυρό του μαρτυρίου, πληρώνοντας τα ανομήματα μια ανάξιας και αφερέγγυας ηγεσίας και ενός ΠΑΣΟΚ που δεν είναι πια ΠΑΣΟΚ, αλλά νεοφιλελεύθερο, νεοταξικό ΑΝΤΙ - ΠΑΣΟΚ.

Αν σήμερα λοιπόν αναζητούμε κάποιον πολιτικό φορέα που να εκφράζει και να παλεύει με συνέπεια για τις αρχές και αξίες της 3ης του Σεπτέμβρη, αυτές σίγουρα δεν βρίσκονται πια στο ΠΑΣΟΚ.

Οι αυταπάτες για όσους πίστεψαν στο όραμα έχουν ημερομηνία λήξης και  τα άλλοθι για τους καιροσκόπους τελείωσαν!  Φτάνει πια η απάτη και ο εμπαιγμός!

Ήδη από τις αρχές της μεταπολίτευσης κατέγραψα, με βάση τις πολιτικές εξελίξεις, την παρακμιακή πορεία της χώρας μας, αναλύοντας τα τεκταινόμενα στο ΠΑΣΟΚ εκείνης της εποχής.¹
Επειδή η μεταπολιτευτική πορεία καθορίστηκε σε μεγάλο βαθμό από το ΠΑΣΟΚ, έχει σημασία να αναλύσουμε αυτή την πορεία και να επισημάνουμε σε ποιο βαθμό και σε τι μέγεθος προσδιόρισε τις μετέπειτα εξελίξεις στην Ελλάδα, για να φθάσουμε σ’ αυτή την παντελή και σε όλα τα επίπεδα κρίση. Γιατί η κρίση δεν είναι πρωταρχικά οικονομική, αλλά κυρίως κοινωνική, πολιτική και προ πάντων πολιτισμική. Και όταν λέμε κρίση πολιτιστική εννοούμε την παντελή εξαχρείωση και κατάπτωση των πνευματικών και ηθικών αξιών αυτού του τόπου, για χάρη της καταναλωτικής αποκτήνωσης και αποχαύνωσης με δανεικά.
Κανένας τομέας της δημόσιας ζωής δεν έμεινε αλώβητος. Παιδεία, δημόσια διοίκηση, δικαιοσύνη, εκκλησία, στρατός κ.λπ εκφυλίστηκαν τελείως και απαξιώθηκαν από την κοινωνία.
Η διαπλοκή, η διαφθορά, ενώ πριν ήταν «προνόμιο» των ελίτ της οικονομίας και της πολιτικής, τώρα διαπέρασε ως επάρατος νόσος ολόκληρο το κοινωνικό σώμα. Ενώ παλιά υπήρχαν κάποιοι θύλακες αντίστασης σ’ αυτή την παρακμιακή πορεία, όπως δικαιοσύνη, εκκλησία, στρατός, αριστερά, τελικά τίποτε δεν έμεινε όρθιο, που πάνω του μπορεί να στηριχτεί, ως σανίδα σωτηρίας.
Η σημερινή κακοδαιμονία, την οποία συνοπτικά περιγράφουμε στα ανωτέρω, οφείλεται κατά βάση σ’ αυτή την πολιτική που διαμόρφωσε και εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ, μετά την μεταπολίτευση, με πρωτεργάτη φυσικά τον Ανδρέα Παπανδρέου. Στο ΠΑΣΟΚ απίθωσε ο ελληνικός λαός τις ελπίδες του για μια άλλη πορεία, που εκφράστηκε με το περίφημο σύνθημα «αλλαγή». Στο ΠΑΣΟΚ εναπόθεσε όλες του τις προσδοκίες για την ακύρωση και ανατροπή όλης της αντιδραστικής μετεμφυλιακής πολιτικής της δεξιάς. Είναι απύθμενο ψέμα ότι το ΠΑΣΟΚ δημιούργησε την εθνική συμφιλίωση. Εθνική συμφιλίωση δεν εδραιώνεται πάνω στο ατομικό συμφέρον.
Γιατί οι εξελίξεις διέψευσαν τις ελπίδες και τις προσδοκίες απ’ αυτό το Κίνημα, είναι ένα ερώτημα που απαιτεί την απάντησή του.
Το πρώτο και σημαντικό πρόβλημα δημιουργήθηκε από την εφαρμογή κατ’ ουσίαν των ίδιων αξιών και προτύπων του κράτους της δεξιάς. Αυτή τη φορά με προοδευτικό πρόσημο. Ποιο ήταν αυτό; Απλούστατα ο Ανδρέας Παπανδρέου – και από κει πρέπει να ξεκινήσει κανείς – δημιούργησε σε αντιστοιχία προς το παλιό κράτος της δεξιάς, το κομματικό κράτος τους ΠΑΣΟΚ, άλωσε το κράτος και το μετέβαλε σε κτήμα του κόμματος, σε προσοδοφόρα φλέβα του κομματικού μηχανισμού του κόμματος της «αλλαγής». Γι' αυτό πολλοί δικαιολογημένα μιλούν για το τελευταίο κράτος του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Με βάση την αναξιοκρατία, την αυταρχική δομή, την αλαζονεία και την απαξίωση κάθε ηθικής αρχής, επέπεσε ο κομματικός μηχανισμός πάνω στο δημόσιο και το καταλήστεψε. Ότι δηλαδή αντιστοίχως είχε κάνει και η «επάρατη» δεξιά. Οι ίδιες μέθοδοι, οι ίδιες τακτικές.
Αποκλειστικός στόχος να παραμένει ο Ανδρέας στην εξουσία με την εξαγορά ψήφων, που αποτελούσε διακαή πόθο και αυτοσκοπό. Το παρακράτος του ΠΑΣΟΚ εναλλάσσονταν στην εξουσία με το παρακράτος της Νέας Δημοκρατίας. Μπροστά στο ΠΑΣΟΚ φαντάζει τώρα η Νέα Δημοκρατία αριστερό κόμμα. Εκεί καταλήξαμε.
Επειδή μια τέτοια δεξιά πολιτική δεν ήταν δυνατό να εφαρμοστεί με στελέχη που δεν ήταν διατεθειμένα να προδώσουν τις διακηρυγμένες αρχές για μια άλλη πορεία εξυγίανσης της δημόσιας ζωής, έπρεπε να διαγραφούν η να περιθωριοποιηθούν και διαδοχικά να αντικατασταθούν με πειθήνια όργανα, πραιτοριανούς, που θα ακολουθούσαν πιστά τις εντολές του, με αντάλλαγμα προσωπικά οφέλη.² ΄Ετσι κατακλύστηκε το ΠΑΣΟΚ από δεκάδες χιλιάδες επιτήδειους καιροσκόπους από δεξιά και αριστερά, που το μόνο «ιδανικό» που τους διαπότιζε ως συνεκτικός κρίκος ήταν κυρίως η ιδιοτέλεια ή και μερικώς η αυταπάτη ότι επρόκειτο πράγματι για ένα κόμμα της αλλαγής. Βέβαια υπήρχαν στις γραμμές του και υπάρχουν ακόμη αφελείς,³ που θέλουν να πιστεύουν σ’ αυτό, για συναισθηματικούς και άλλους λόγους ή που αρνούνται να αποδεχτούν ότι το ΠΑΣΟΚ έχει μεταλλαχθεί σ’ ένα αντιλαϊκό, νεοφιλελεύθερο κόμμα ή το χειρότερο απ’ όλα πιστεύουν ακόμη ότι μπορεί κάτι να αλλάξει.
Ολόκληρος πακτωλός χρημάτων από τη φορολογία και τα κοινοτικά προγράμματα (τα περίφημα πακέτα Ντελόρ) διοχετεύθηκαν στην εξυπηρέτηση ημετέρων και τη διασπάθιση σε καταναλωτικά αγαθά, δημιουργώντας έναν επίπλαστο παράδεισο. Το γνωστό και συνάμα γελοίο και υποκριτικό των τρωκτικών: «Επί Ανδρέα Παπανδρέου φάγαμε ψωμί!».⁴ Και δεν έφθανε μόνο αυτό, αλλά το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, κατασπατάλησε και τα χρήματα που προσπορίστηκε από δανεισμό για να φτιάξει αυτή την επίπλαστη κοινωνία της αφθονίας και να εξαπατά με τον τρόπο αυτό τον Έλληνα ψηφοφόρο, τον οποίο εξαγόραζε, υποθηκεύοντας το μέλλον των παιδιών του και των επερχόμενων γενεών. Εξάντλησε όλη τη δυναμική του Κινήματος, χωρίς κανένα αναπτυξιακό σχέδιο και καμία στρατηγική, ενώ είχε τα πάντα στη διάθεσή του.
Τον μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να εκλέγεται πρωθυπουργός. Καμία επένδυση σε παραγωγή, σε διαθρωτικές αλλαγές, σε παραγωγική εργασία. Τα πάντα στην κατανάλωση.⁵ Οι επενδύσεις στην πραγματική οικονομία ήταν πολύ περιορισμένες. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ανέλαβε το κράτος του ΠΑΣΟΚ τις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις, δήθεν για να τις εξυγιάνει και τις μεταπούλησε μετά φτηνά στους ιδιώτες επιχειρηματίες, αν δεν είχαν χρεοκοπήσει τελικά και δεν υπήρχε δυνατότητα σωτηρίας. Και πέρα απ’ όλα αυτά, που ήταν και το χειρότερο, δημιούργησε μια παρασιτική καταναλωτική νοοτροπία, βασισμένη πια στη διαπλοκή, τη διαφθορά και την πλήρη αναξιοκρατία. Και όλα αυτά στο όνομα του λαού και της «προοδευτικής παράταξης», με πρόσημο το σοσιαλισμό!
Το παράδειγμα αυτό ακολούθησε και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, από την οποία βέβαια δεν είχαμε αξιώσεις να συμπεριφερθεί διαφορετικά.⁶
Η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, προχώρησε σε ένα ακόμη αποφασιστικό βήμα: Τα έδωσε όλα στους διαπλεκόμενους, απλώς για να τον στηρίξουν στην εκλογή του ως πρωθυπουργό, αξίωμα που ονειρεύονταν ακόμη από την εποχή του Ομίλου Παπαναστασίου το 1962.⁷ Γεγονός είναι ότι τον ίδιο τον Κώστα Σημίτη και όλους τους χθεσινούς πρωτοκλασάτους ανέδειξε ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου. Πολλοί από άγνοια, αλλά και από σκοπιμότητα το αποκρύβουν. Όλοι αυτοί θα πρέπει να γνωρίζουν ότι όλη αυτή τη γενιά και ηγετική ομάδα των επίδοξων καιροσκόπων σοσιαλΗστών ανέδειξε ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Τα υπόλοιπα ανέλαβαν στη συνέχεια οι διαπλεκόμενοι. (οι γνωστοί πια και μη εξαιρετέοι νταβαντζήδες εντός και εκτός Ελλάδας).
Εκτός απ’ όλα τα άλλα που έπραξαν οι προηγούμενοι ο Κ. Σημίτης έβαλε εμπρός συστηματικά (είχε αρχίσει νωρίτερα) την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας (τα ασημικά του δημοσίου, όπως λέγεται). Το χειρότερο όμως απ’ όλα είναι ότι επί εποχής της «ισχυρής Ελλάδας» του Σημίτη (αμέτοχος δεν είναι και ο Γιώργος Παπανδρέου καθόλου, ως άμεσος συνεργάτης του σε κρίσιμα Υπουργεία τότε), διορίστηκαν κατά χιλιάδες στις κρατικές υπηρεσίες, στα Πανεπιστήμια και στις καίριες θέσεις των ιδρυμάτων της πολιτείας, κυρίως δηλαδή στους ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους, οι λεγόμενοι εκσυγχρονιστές. Όλοι αυτοί οι αναθεωρητές της ελληνικής ιστορίας, από την Αριστερά και τη δεξιά και απ’ όλο το πολιτικό φάσμα, που κύριο μέλημα και κύριος στόχος τους ήταν και είναι (γι’ αυτό εξάλλου πληρώνονται οι περισσότεροι με παχυλές αμοιβές από τα χρήματα του φορολογούμενου Έλληνα (ανίδεου) πολίτη, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΜΚΟ), να αποδομήσουν το έθνος –κράτος, προς χάριν της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης.
Και φτάνουμε στο τελικό στάδιο της «σοσιαλιστικής» πολιτικής, μετά το διάλειμμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που συνέχισε πιστά την πορεία αυτή σε όλα τα μέτωπα, εκτός από συγκεκριμένα θετικά βήματα στην εξωτερική πολιτική, να έχουμε πια οφθαλμοφανή τα σημάδια της εθνομηδενιστικής πολιτικής του Γιώργου Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ με συνειδητά και μεθοδευμένα στρατηγικό σχέδιο για τη διάλυση του έθνους – κράτους και τη δημιουργία μιας πολυεθνικής και συνάμα πολυπολιτισμικής και συνάμα πολυφυλετικής και πολυεθνικής κοινωνίας, τύπου ΗΠΑ. (και μάλλον χειρότερα, γιατί εκεί τουλάχιστον σέβονται ή αναγκάζονται να σεβαστούν τη σημαία τους). Στόχος που επιδιώκει η νεοφιλελεύθερη και ανάλγητη παγκοσμιοποίηση του Γιώργου Παπανδρέου.
Έτσι φτάσαμε, με τη συνειδητή πολίτική του στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στην σκόπιμη επιτήρηση της Τρόικας.
Η τελική μου ετυμηγορία εν κατακλείδι: Ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου άνοιξε τον τάφο της Ελλάδας. Ο Κώστας Σημίτης έβαλε το φέρετρο μέσα και ο Γιώργος Α. Παπανδρέου προσπαθεί, αν δεν τον εμποδίσουμε, να βάλει την ταφόπλακα.
Αυτή είναι η αλήθεια!

---

[1] Πολλοί καλοθελητές υποστηρίζουν παραπλανητικά ότι το κείμενο της 3^ης του Σεπτέμβρη το έγραψαν ο Κώστας Σημίτης και ο Κώστας Λαλιώτης και ορισμένοι άλλοι. Τίποτε απ’ αυτά δεν είναι αληθές. Το απόλυτα αληθές είναι ότι είναι ένα συλλογικό κείμενο, διαχρονικά διαμορφωμένο, όπως αναφέρω πιο πάνω. Φυσικά και η προσφορά του καθενός δεν είναι η ίδια.

[2] βλ. ΠΑΚ - ΠΑΣΟΚ, μύθος και πραγματικότητα, εκδ. «Βέγας», Αθήνα, Μάης 1977, σ. 12 - 13.

[3]  Βλ. Δαμιανός Βασιλειάδης, Ο μύθος του Ανδρέα. ή οι θεωρητικές βάσεις της Ένωσης Κέντρου,  του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ και η πρακτική τους κατάληξη, εκδ. «εναλλακτικές εκδόσεις», Αθήνα 2007. Για όσους έχουν την αγαθή πρόθεση και τη θέληση να μάθουν την πραγματική αλήθεια, το βιβλίο αυτό τους δίνει τις πρώτες βοήθειες. Πολλές συμπληρωματικές αναλύσεις είναι αναρτημένες στο ιστολόγιό μου: www.damonpontos.gr. Ανάμεσα σ' αυτές δύο είναι οι πιο σημαντικές, που φέρουν τον τίτλο: Ο Ανδρέας Παπανδρέου, "Ο αρχιτέκτονας της διαφθοράς και ολετήρας της Ελλάδας". και  "Ο Ανδρέας Παπανδρέου, Νούμερο δύο και έπεται συνέχεια".

Πρόσκληση προς τους αγανακτισμένους πολίτες

Σύμφωνα με την κλασσική στρατηγική της ανατροπής και της φθοράς, που από την πείρα και την εφαρμογή της έχει μορφή αξιώματος.

καλούμε

όλους του Έλληνες πολίτες, οι οποίοι δεν συμφωνούν με την πολιτική αυτής της συγκεκριμένης κυβέρνησης,

να κατέβουν στην πλατεία συντάγματος με ένα μόνο αίτημα:

Να εξαναγκάσουμε αυτή την κυβέρνηση της μειοδοσίας σε παραίτηση, πριν επέλθει η οριστική και αμετάκλητη καταστροφή, τόσο στα κοινωνικά όσο και στα εθνικά θέματα.

Αυτή είναι η στρατηγική της ανατροπής που αφορά τη σημερινή κυβέρνηση. Οτιδήποτε προκύψει μετά θα είναι καλύτερο από το σημερινό.

Το οφείλουμε

στα παιδιά μας που ζητούν ήδη το δρόμο της εξορίας ,

Tο οφείλουμε και στις επόμενες γενιές.

Το οφείλουμε και στους προγόνους μας, που μας καλούν να ανταποκριθούμε στις αξίες, που μας κληροδότησαν.

Εμείς θα είμαστε αύριο στο Σύνταγμα με τον Μακρυγιάννη!

 Δαμιανός Βασιλειάδης

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΑΙ Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΣΤΟ ΔΕΙΠΝΟ (ΙΦΤΑΡ) ΤΩΝ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ

Ρεπορτάζ - φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας

Ως ιστορική καμπή στην ιστορία των μειονοτήτων μπορεί να χαρακτηριστεί η παρουσία του Πρωθυπουργού Ερντογάν σε αυτό το ιδιαίτερης σημασίας δείπνο. Στο δείπνο, Ιφτάρ, που παρέθεσαν χθες βράδυ τα 162 μειονοτικά ευαγή ιδρύματα (βακούφια) της Τουρκίας με αφορμή την μουσουλμανική νηστεία του Ραμαζανίου, και στο οποίο παρακάθησε και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

“Για πρώτη φορά στην ιστορία της Δημοκρατίας τέτοιο γεγονός“, “Το κράτος συμφιλιώνεται με τις μειονότητες“. Με τέτοια θετική προσέγγιση και ευμενή σχόλια υποδέχθηκε η πλειοψηφία του τουρκικού τύπου την πρόσφατη σημαντική απόφαση του Πρωθυπουργού όσον αφορά στα βακουφικά μειονοτικά ακίνητα. Φυσικά δεν εκλείπουν και οι αντίθετες φωνές που επιμένουν να τονίζουν πως “Στις μειονότητες εόρτιο δώρο για το Μπαϊράμι, απειλή στη Μουσουλμανική χώρα“.

Η παρουσία του Πρωθυπουργού Ερντογάν σε αυτό το δείπνο, στο οποίο συνοδευόταν από την σύζυγό του Εμινέ, καθώς και οι συζητήσεις που είχε με τους εκπροσώπους των μειονοτήτων, χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα σημαντικό γεγονός σε μια περίοδο που βρίσκεται σε εξέλιξη η διαβούλευση της Κυβέρνησης του με διαφόρους φορείς – μεταξύ των οποίων και οι μειονότητες- για τη διαμόρφωση του νέου Συντάγματος της χώρας.
Ιδιαίτερα θερμή ήταν η ομιλία του Πρωθυπουργού Ερντογάν, ο οποίος αναφέρθηκε στα αποφασιστικά βήματα για τον εκδημοκρατισμό της χώρας, που έγιναν στα εννέα χρόνια που βρίσκεται το κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης στη εξουσία. "Η Κυβέρνηση δίνει αγώνα ενάντια σε ενέργειες που κινούνται εκτός του δικαίου", σημείωσε ο Πρωθυπουργός Ερντογάν.
''Δεν θα χρεωθούμε τα λάθη άλλων" τόνισε και συνέχισε ευχόμενος : "Και αυτοί ακόμα που θα επιχειρήσουν να τα επαναλάβουν, ποτέ να μην έχουν το θάρρος και τη δυνατότητα (σ.σ. εννοεί να το πράξουν)".

Όπως είπε ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας είναι γνωστές οι αδικίες που υπέστησαν διάφορες θρησκευτικές ομάδες λόγω της διαφορετικότητάς τους. "Όμως τώρα πια αυτά έμειναν στο παρελθόν. Στη χώρα μας, οι εποχές κατά τις οποίες συμπολίτες μας υπέστησαν πιέσεις λόγω της πίστης τους, της θρησκείας τους, της εθνικής τους ρίζας, εξαιτίας της διαφορετικής ζωής τους, ανήκουν πλέον στο παρελθόν".

"Γκρεμίζοντας τα ταμπού βάλαμε υπογραφή σε ιστορικές μεταρρυθμίσεις. Δεν επιτρέπουμε και δεν θα επιτρέψουμε διακρίσεις μεταξύ των συμπατριωτών μας" είπε εμφαντικά ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας ο οποίος αναφέρθηκε στο διάταγμα 5737 περί της επιστροφής της ακίνητης βακουφικής περιουσίας.

Προηγουμένως μίλησαν ο Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως Μπουλέντ Αρίντς αλλά και ο εκπρόσωπος των μειονοτικών μη μουσουλμανικών Βακουφίων στο Συμβούλιο της Διευθύνσεως Βακουφίων και δραστήριος ομογενής Λάκης Βίγκας.

"Το νέο Σύνταγμα θα πρέπει να είναι και δικό μας Σύνταγμα" τόνισε ο Λ. Βίγκας, ο οποίος είπε ότι οι μεινότητες άρχισαν να επεξεργάζονται σχέδια του Συντάγματος όπου περιλαμβάνονται συγκεκριμένες αναφορές στα περιουσιακά δικαιώματα, στις θρησκευτικές ελευθερίες και σε άλλα θέματα που αφορούν τις μειονότητες, ανάλογα με όσα ισχύουν σε διεθνές επίπεδο.
Ο Λάκης Βίγκας απευθυνόμενος προς τον Πρωθυπουργό είπε: “επί των ημερών της δικής σας διακυβέρνησης εμείς οι μη μουσουλμανικές μειονότητες αρχίσαμε να αισθανόμαστε πιο δυνατοί και με αυτοπεποίθηση και για πρώτη φορά εξερχόμαστε από την πρακτική της αυτοάμυνας. Χαιρόμαστε διότι τα παιδιά μας πλέον δε θα γεννιούνται χρεωμένα με τις πολιτικές σκοπιμότητες του παρελθόντος“.

«Δείχνει τη διάθεση της Κυβερνήσεως έναντι των μειονοτήτων, έναντι των μη μουσουλμάνων πολιτών της χώρας» είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης, αναφερόμενος στην παρουσία του Πρωθυπουργού στο δείπνο, ιφτάρ, που παρέθεσαν τα μειονοτικά ιδρύματα. «Το δείπνο συνέπεσε με την απόφαση για την επιστροφή των ακινήτων των μειονοτικών βακουφίων» τόνισε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος. «Πρόκειται για τη διόρθωση μιας αδικίας, είναι η αποκατάσταση της. Στο παρελθόν έγιναν πολύ δυσάρεστα γεγονότα. Ένα-ένα διορθώνονται» συνέχισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης, εκφράζοντας τη βεβαιότητα ότι «θα δούμε και καλύτερα πράγματα στο μέλλον».

Ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας κάθισε δίπλα από τον Οικουμενικό Πατριάρχη, στο κεντρικό τραπέζι του δείπνου που πραγματοποιήθηκε στους κήπους του Αρχαιολογικού Μουσείου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το δείπνο πραγματοποιήθηκε σε πολύ θετική ατμόσφαιρα ύστερα από την απόφαση του Πρωθυπουργού Ερντογάν, η οποία δημοσιεύθηκε το Σάββατο στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Τουρκίας, με την οποία ανοίγει ο δρόμος να επιστραφούν στα μειονοτικά ιδρύματα χιλιάδες ακίνητα που τους αφαιρέθηκαν μετά το 1936, χρονιά κατά την οποία είχε ζητηθεί από τα βακούφια να δηλώσουν την ακίνητη περιουσία τους.
Στην περίπτωση που τα ακίνητα που αφαιρέθηκαν δεν βρίσκονται πλέον στην κυριότητα του Κράτους, τότε τα Βακούφια θα μπορούν να αποζημιωθούν. Η απόφαση αφορά μόνο τα Ιδρύματα και όχι και τα φυσικά πρόσωπα, ενώ δεν αντιμετωπίζει το ζήτημα των κατειλημμένων ομογενειακών ακινήτων.

Σημειώνεται ότι σύμφωνα με ορισμένους ανεπίσημους υπολογισμούς, από το 1936 και ύστερα αφαιρέθηκαν περίπου 10.000 ακίνητα από την ελληνορθόδοξη κοινότητα (ευαγή ιδρύματα και απλούς πολίτες).

Το Πρωθυπουργικό ζεύγος της Τουρκίας υποδέχθηκε ο Λάκης Βίγκας, ενώ κατά τη διάρκεια του δείπνου έπαιζε μουσική το συγκρότημα Cafe Aman Istanbul, στο οποίο συμμετέχουν ρωμηοί και τούρκοι μουσικοί με επικεφαλής τον ρωμηό Στέλιο Μπερμπέρη.
Το μουσικό πρόγραμμα περιλάμβανε συνθέσεις της κλασσικής οθωμανικής μουσικής του 19ου αιώνα και ρωμηών συνθετών, όπως του Αντώνη Κυριαζή και Νικολάκη Κεμεντσετζή.
Επίσης, δύο τραγούδια ελληνικά: Σαν τα μάρμαρα της Πόλης και Καναρίνι μου γλυκό καθώς και τραγούδια αρμένικα και εβραϊκά.

Αναδημοσίευση από: Fanarion.blogspot.com